ဘေလာ့ေရးၾကသူမ်ား သုိ႕မဟုတ္ အင္တာနက္ အြန္လုိင္းတြင္ စာေရးသူမ်ား ေန႕

အင္တာနက္ အြန္လုိင္းေပၚမွာ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစာလုံးေတြ ဖတ္လုိ႕ရေအာင္ ေရးလုိ႕ရေအာင္
က်ဳိးစားအားထုတ္ၾကတဲ့ ကြန္ျပဴတာ I.T သမားေပါင္း မ်ားစြာ ရွိခဲ့ၾကမွုာပါ သုိ႕မဟုတ္လည္း

အနည္းငယ္ထက္ပုိျပီး ရွိရင္လည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ အဲလုိ I.T ပညာ နီးစပ္သူေတြ ကြ်မ္းက်င္သူ

ေတြၾကားထဲက ညီလင္းဆက္နဲ႕ မႏၱေလးက ဘေလာ့ဂါ ကိုေမာင္လွတုိ႕က ခပ္ေစာေစာ အခ်ိန္

ကာလတစ္ခုမွာ အြန္လုိင္းေပၚ ကုိယ္ပုိင္ စာမ်က္ႏွာတစ္ခု ဖြင့္ျပီး ျမန္မာစာလုံးေတြနဲ႕ ေရးဖုိ႕

က်ဳိးစားၾကသူမ်ားလုိ႕ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။

၂၀၀၇ ခုနွစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံက ႏုိင္ငံေရး ျပသနာေတြ အုံၾကြမေပၚေပါက္ခင္မွာ ျပည္တြင္းကေန

ျမန္မာစာလုံးနဲ႕ အင္တာနက္ေပၚမွာ အဲလုိ စာေရးသားၾကတဲ့ အြန္လုိင္း မီဒီယာ စာေရးသူ

အုပ္စုတစ္စု ေပၚလာတယ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္။ ကြယ္လြန္သူ ေဒါက္တာ ေန၀င္းေမာင္နဲ႕ ျပည္တြင္း

က I.T ေလ့လာသူတခ်ဳိ႕ဟာ Myanmar Egress (ျမန္မာ အီးဂရက္) လုိ႕ ေခၚတဲ့ အုပ္စု တစ္စုကုိ

အေစာပုိင္း ကာလေတြမွာ ထူေထာင္ျပီး ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း၊ တရားမွ်တမူ

ေတြ၊ လူ႕အခြင့္အေရးေတြအတြက္ စုိင္းျပင္းခဲ့ၾကတယ္လုိ႕ က်ေနာ္ ထင္ျမင္ ယူဆပါတယ္။

တတိယေျမာက္ အင္အားစုဆုိတဲ့ စကားလုံးဆုိတာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတုိင္း၊ ေနရာတုိင္းမွာ ရွိ

ပါတယ္။ တကယ္ပဲ တတိယေျမာက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာမ်ဴိးေတြ ရွိသလုိ မလုပ္ႏိုင္တာေတြ

လည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ “အီးဂရက္” (Egress) ဆုိတဲ့ ေ၀ါဟာရနဲ႕ ပက္သက္ျပီး က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ

တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္သိမ္း (အေမရိကန္၊ ဆန္ဖရန္စစၥကုိ ေဘးဧရိယာေန ၈၈ မ်ဳိးဆက္

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း၊ လက္ရွိ ေရႊည၀ါဆရာေတာ္ ကပၸိယၾကီး)က .....

“အီးဂရက္ဆုိတာ ရုပ္ရွင္ရုံၾကီး တစ္ရုံမွာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ၾကည့္ရူေနတဲ့ ပရိတ္သတ္

ေတြက သူတုိ႕ရုပ္ရွင္အျပီး ခန္းမအသီးသီးက ထြက္လာကာစ ရုံအျပင္ကုိ ထြက္ဖုိ႕အေရး

ရုံထဲက တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းမအက်ယ္ကုိ ေခၚတာ …. ဘယ္ဇာတ္ကား ဘယ္ရုပ္ရွင္

ကို ၾကည့္လာတဲ့သူ ျဖစ္ပါေစ … ဇာတ္လမ္းအျပီး ကိုယ့္ခန္းမထဲကေန အျပင္ကုိ ထြက္လုိက္

လုိ႕ တျခားခန္းမေတြထဲကေန ထြက္လာသူေတြနဲ႕အတူ ရုံထဲကေန အျပင္ကုိ ထြက္ရတဲ့

တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းမၾကီး …… ”

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး မတုိင္ခင္ကတည္းက အင္တာနက္အြန္လုိင္းမွာ

စာေရးသူေတြရွိပါတယ္။ ျပည္းတြင္းက စာေရးသူေတြ ရွိသလုိ ျပည္ပမွာ ေနထုိင္တဲ့

ဘေလာ့ဂါေတြလည္း ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပုိင္း ၂၀၀၈ ခုႏွစ္

အစမွာ ဘေလာ့ စေရးပါတယ္။ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ တင္ျပတဲ့ သတင္းဘေလာ့ဂါ

ေတြ၊ Hot News ေတြကုိ up to date တင္ျပ ေဖာ္ျပႏုိင္ၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ေပၚလာၾက

ပါတယ္။ တခ်ဴိ႕ ဘေလာ့မ်ားဟာ ဘေလာ့တစ္ခုကုိ လူ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း

က စီစဥ္ေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာမ်ားကေတာ့ ႏွစ္ဦး၊ သုံးဦး ပူးေပါင္း စီစဥ္ရတာ

မ်ဴိးလည္း ရွိပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါ တစ္ဦးတည္းက ဘေလာ့  ႏွစ္ခု၊ သုံးခု ဖြင့္ထားတာမ်ဳိးလည္း

ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ဘေလာ့မွာ ျမန္မာစာလုံးေပၚလာေအာင္ လုပ္ရတဲ့ EOT

ကုိ ယေန႕အထိ မလုပ္တတ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ရဲ႕ အျပင္အဆင္ blog template

ေတြကုိ က်ေနာ္ ဘာမွ မလုပ္တတ္ပါ။ ဂ်ာမဏီ ႏုိင္ငံမွာ လက္ရွိ ေနထုိင္တဲ့ ဘေလာ့ဂါ

ကုိလင္းထက္ လုပ္ေပးထားတာပါ။ က်ေနာ္ တတ္ႏိုင္တာ လုပ္ႏုိင္္တာ စာေရးရုံသက္သက္ပါ။

က်ေနာ္ အပါအ၀င္ ဘေလာ့ဂါ အမ်ားစုဟာ ျမန္မာစာ အဓိကနဲ႕ တကၠသုိလ္မွာ ဘြဲ႕ရ

လာတဲ့သူမ်ား မဟုတ္ၾကပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႕ဟာ သဒၵါစာလုံးေပါင္း အမွားမွား အယြင္းယြင္းနဲ႕

ဘေလာ့လမ္းကုိ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕နဲ႕ အင္မတန္မွ မနီးစပ္ခဲ့တဲ့ အယူအဆ

လမ္းေတြေပၚမွာ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ယေန႕အထိလည္း ေလွ်ာက္ေနၾကဆဲပါ။

စာလုံးေပါင္း သတ္ပုံ အမွားတခ်ဳိ႕နဲ႕ “ကဗ်ာ” ေတြ၊ “ေဆာင္းပါး” ေတြ ေရးခဲ့ၾကပါတယ္။

ကဗ်ာေရးေတာ့ ကဗ်ာဆရာ စစ္စစ္ၾကီး မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကဗ်ာေရးဖူးသူ သုိ႕မဟုတ္

ကဗ်ာပုိင္ရွင္၊ ေခတၱခဏ ကဗ်ာဆရာ ျဖစ္ဖူးသူေပါ့ …..

ဘေလာ့တစ္ခုကုိ တည္ေဆာက္ျပီး ဘေလာ့ေရးရုံနဲ႕ ဘေလာ့ဂါ စျဖစ္ျပီလား ဆုိတဲ့

ေမးခြန္းဟာ က်ေနာ္တုိ႕ ဘေလာ့ဂါေတြအၾကားမွာ တိတ္ဆိတ္စြာ ေနရာယူေနတဲ့

ေျမြဆုိးတစ္ေကာင္ပါပဲ။ က်ေနာ္ ဘေလာ့ေလာကထဲ ၀င္ကာစက က်ေနာ္ဘေလာ့ေပၚ

မွာ က်ေနာ္ ေရးထားတာကို လာဖတ္တဲ့သူ အင္မတန္မွ နည္းပါတယ္။ က်ေနာ္ မွတ္မိ

သေလာက္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ လက္ရွိအထိ ေနထုိင္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္မ်ဴိး၊ ထုိင္၀မ္ကြ်န္း

မွာ ေနတဲ့ ဘေလာ့ေရးတဲ့ ျမန္မာ မိန္းကေလးတစ္ဦးနဲ႕ က်ေနာ္ဟာ သူ႕ဘေလာ့၊ ကိုယ့္

ဘေလာ့ လည္ပတ္ ၾကည့္ရူျပီး C-box မွာ စာေတြ ေရးခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ေလး

ကုိ အဲဒီတုန္းက ေန႕စဥ္ စာလာဖတ္တဲ့သူဟာ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးသာ ရွိျပီး၊ သူတုိ႕ ဘေလာ့

ေတြမွာလည္း ေန႕စဥ္ စာလာဖတ္တဲ့သူ ဆုိလုိ႕ အနည္းငယ္ေလာက္ပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ သုံးေယာက္မွာေတာင္ ေမာင္မ်ဴိးက လူခ်စ္လူခင္ မ်ားလာျပီး

စာဖတ္သူ ေန႕စဥ္ ရာဂဏန္း ေက်ာ္လာပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႕လုိ ဘေလာ့ဂါ ေပါက္စနေလးေတြဟာ နာမည္ရ ဘေလာ့ဂါေတြ၊ စီနီယာ

ဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ C-box ေတြ၊ ေကာ္မန္႕ ေရးတဲ့ ေနရာမွာ ေကာ္မန္႕ေတြ ၀င္ေရးျပီး

ကုိယ္ဟာ ဘေလာ့ေရးကာစ ဘေလာ့ဂါေလး ျဖစ္ပါေၾကာင္း လူပ်ဳိ လွည့္ရပါတယ္။

ျပည္တြင္းေန ဘေလာ့ဂါ ပင့္ဂုိးက သူ႕ဘေလာ့ C-box မွာ အဲလုိ လာႏူတ္ဆက္တဲ့

ဘေလာ့ဂါ ေပါက္စနေတြကုိ “ခဏခဏ လာ မေၾကာ္ျငာပါနဲ႕… ”  ျပည္တြင္းမွာ

ေကာ္နက္ရွင္ မေကာင္းတဲ့ၾကားက C-box ထဲကမွာ လာေရးသြားတဲ့ လင့္ခ္

ေျခရာေတြေနာက္ လုိက္ဖုိ႕ ခက္ပါေၾကာင္း ေရးတာမ်ဴိးေတြ ရွိပါတယ္။ အဲလုိ

၂၀၀၇- ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဘေလာ့ဂါ ေခတ္ဦးမွာ က်ေနာ္တုိ႕လုိ ဘေလာ့ဂါ ေပါက္စ

ေတြဟာ အေမရိကန္က ကဗ်ာဆရာ သူပုန္ ကုိေအာင္သာငယ္၊ စက္ာပူက

ကဗ်ာဆရာမ ပန္ဒုိရာ၊ ၾသစေၾတးရီးယားကြ်န္းက မေကသြယ္တုိ႕ရဲ႕ ဘေလာ့

ေတြထံ ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ ေန႕စဥ္သြားျပီး က်ေနာ္၊ က်မတုိ႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂါ

အသစ္ေလးမ်ားအား လက္တြဲေခၚယူ လင့္ခ္ခ်ိတ္ေပးပါရန္ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ျဖင့္

ေန႕စဥ္ ႏူတ္ဆက္ရပါတယ္။ အေမရိကန္က မမုိးခ်ဳိသင္း (ကဗ်ာဆရာၾကီးဦးတင္မုိး

၏ သမီး) ရဲ႕ ဘေလာ့ေလးထံမွာ ပုိ႕စ္အသစ္တစ္ခု တင္လုိက္သည္နဲ႕ က်ေနာ္၊

က်မ ဘေလာ့ေပါက္စနမ်ားတုိ႕သည္ သူ႕ထက္ငါ အလ်င္အျမန္ ေကာ္မန္႕ေရး

ရျခင္းသည္လည္း မာရသြန္ အေျပးျပိဳင္ပြဲ ၀င္ရသလုိပါ။

က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေခတ္ဦးမွာ မိမိဘေလာ့ စာမ်က္ႏွာ (main page)နံေဘး

က ေကာ္လံအေသး (sidebar) မွာ အျခား ဘေလာ့ေတြရဲ႕ လင့္ခ္ေတြကုိ ခ်ိတ္ဆြဲေပးေရး

အတြက္ မ်က္ႏွာခ်ဳိ ေသြးရျခင္းမွာ အင္မတန္မွ ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္တစ္ခုပါ။ လူသည္

အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကုိ လုိလားသည့္ သတၱ၀ါျဖစ္ေလရာ မိမိအား မည္သူက စတင္

အသိအမွတ္ျပဳေပးမလဲ ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ေန႕စဥ္ အျခားဘေလာ့မ်ား၏ စာမ်က္ႏွာ

မ်ားေပၚသုိ႕ လွည့္လည္သြားရျခင္းမွာလည္း ဘေလာ့ဂါ အသစ္တုိ႕၏ ၾကီးစြာေသာ ဒုကၡ

ဟု က်ေနာ္ ယူဆပါ၏။ က်ေနာ္တုိ႕ဟာ စာ၊ အေၾကာင္းအရာကုိ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္

မေရးတတ္၊ မတင္ျပတတ္ေပမယ့္ အသိအမွတ္ ျပဳ ခံရေရးအတြက္ ထုိသုိ႕ အေတြးေခ်ာ္

ကာ အခ်ိန္ေပး ေကာ္မန္႕လုိက္ေရး၊ C-box ထဲ ေျခရာေလးေတြ လုိက္ခ်ခဲ့ဘူးပါတယ္။

ဘေလာ့ေပၚ စာေရးကာစက ဘာစေရးလုိ႕ ေရးရမွန္း တကယ့္ကို မသိခဲ့ပါ။

တစ္ေယာက္ေယာက္က ေပၚျပဴလာျဖစ္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုအေၾကာင္း စေရး

လုိက္၊ ကဗ်ာ စပ္လုိက္တာနဲ႕ က်န္တဲ့သူ အမ်ားစုက အလားတူ ေရးၾက ေျပာၾကပါ။

မိမိအေၾကာင္း၊ မိမိ ထိေတြ႕ဆက္ဆံခဲ့တဲ့ အတိတ္က အေၾကာင္းအရာေတြကုိ တင္ျပ

ရင္းကေန က်ေနာ္တုိ႕ဟာ ကိုယ့္ဘေလာ့လင့္ခ္ကုိ ဘယ္စီနီယာ ဘေလာ့ဂါၾကီးမ်ား

သူတုိ႕ ဘေလာ့ sidebar မွာ လင့္ခ္ ခ်ိတ္ေပးမလားလုိ႕ “သစ္ကုလားအုပ္ လည္ပင္ …”

လုိ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္ပါ။ ဤသုိ႕ျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႕ ျမန္မာဘေလာဂါ ေပါက္စနအေပါင္းတုိ႕သည္

အင္တာနက္ ေရစီးေၾကာင္းတြင္ ေမွ်ာ္ပါခဲ့ၾကပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံက ဘေလာ့ဂါ ကိုသင္ကာ ရဲ႕ အေကာင္းဆုံး ဘေလာ့ပုိ႕စ္တစ္ရာ

ဆုိတဲ့ စာရင္းထဲ က်ေနာ့္ဘေလာ့က ပုိ႕စ္တစ္ခု ပါခြင့္ရပါတယ္။ အဲဒီ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္

ျမန္မာဘေလာ့ဂါ ပြဲဆူစဥ္ေခတ္မွာ သေဘာ အေကာင္းဆုံး ဘေလာ့ဂါကေတာ့

စက္ာပူႏုိင္ငံက ဘေလာ့ဂါ ကုိလူသစ္ပါ။ ဘေလာ့ဂါ အသစ္ေလးေတြကုိ လက္တြဲေခၚ

ေလ့ရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂါၾကီးေတြကေတာ့ အေမရိကန္ေန ဘေလာ့ဂါ ကိုေအာင္သာငယ္နဲ႕

ၾသစီကြ်န္းေန မေကသြယ္တုိ႕ပါ။ သူတုိ႕ရဲ႕ အသိအမွတ္ျပဳ လင့္ခ္ခ်ိတ္ေပးမူေၾကာင့္ပဲ

က်ေနာ္တုိ႕ ဘေလာ့ဂါ ေပါက္စနေတြ ေနရာရ လူသိမ်ားခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕လည္း

လူသိမ်ားတာနဲ႕ အမွ် က်ေနာ္တုိ႕ေနာက္မွ ဘေလာ့ေရးလာၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေတြ

ကို တြဲေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံက ဘေလာ့ဂါေမာင္မ်ဴိးရဲ႕ C-box ဟာ ဘေလာ့ဂါ

ေပါက္စနေပါင္းမ်ားစြာတုိ႕ရဲ႕ ရင္ဖြင့္သံေတြနဲ႕ စည္းကားေနၾကပါ။ က်ေနာ့္ဘေလာ့က

Sidbar မွာ ေန႕စဥ္ သုိ႕မဟုတ္ တစ္ပတ္ တစ္ခါေလာက္ update လုပ္ျပီး ဘေလာ့အသစ္

မွန္သမွ်ကုိ လင့္ခ္ခ်ိတ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။

ဘေလာ့ေရးၾကတဲ့သူေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာနဲ႕အမွ် ျပသနာ အယူအဆေတြ ရွဳပ္

ထက္ ရွဳပ္လာၾကပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါေတြ အခ်င္းခ်င္း အျငင္းပြား ရန္ျဖစ္ရင္းကေန

သတ္မယ္ ျဖတ္မယ္၊ ခုတ္မယ္ထစ္မယ္ဆုိျပီး အြန္လုိင္း အင္တာနက္ေပၚကေန မျမင္

ဘူး မဆုံဘူးသူေတြၾကား ဆဲဆုိ ျပသနာတက္တာေတြ ရွိခဲ့ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ စာေရး

တဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြပဲ ျပသနာျဖစ္တယ္လုိ႕ မထင္ၾကပါနဲ႕။ ဟင္းခ်က္နည္း ေရးတဲ့

အခ်က္အျပဳတ္ ဘေလာ့ေတြၾကားမွာေတာင္ “ဒင္းက မခ်က္တတ္ပဲ ဓါတ္ပုံေတြတင္၊

သူမ်ားစာေတြကုိ ေကာ္ပီကူးျပီး လုပ္ေနတာ …” ဆုိျပီး ရန္ျဖစ္ၾကတာ ရွိပါတယ္။

က်ေနာ့္အသိ ဘေလ့ာဂါတစ္ဦးဆုိရင္ သူက သူ႕နာမည္အမွန္အတုိင္း ဘေလာ့ေရး

ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ အြန္လုိင္းေပၚ နာမည္ၾကီး လူသိမ်ားလာတဲ့အခါ သူေနထုိင္ရာ

ပတ္၀န္းက်င္ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက မနာလုိ ၀န္တုိျဖစ္ျပီး သူနဲ႕တကြ သူ႕မိသားစုကို

ရစရာ မရွိေအာင္ အတင္းအဖ်င္းအေျပာခံရတဲ့အဆင့္ထိ ျဖစ္တာေတြ ရွိပါတယ္။

ဘေလာ့ေရးတဲ့ ဘေလာ့ဂါဟာ သူ႕ဘေလာ့နဲ႕ ဘေလာ့ေလာကကုိ စြဲလန္းျပီး

အခ်ိန္အမ်ားစုကုိ အင္တာနက္အြန္လုိင္းမွာ အသုံးမ်ားခဲ့တဲ့အတြက္ စီးပြားေရးနဲ႕

မိသားစုဘ၀ေတြ ထိခုိက္မူ ရွိခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြေတာင္ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဆုိရွယ္မီဒီယာေပၚမွာ ၀ါသနာပါလုိ႕ စာေရးတဲ့သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူအမ်ားစု

သိေစခ်င္လုိ႕ နားလည္ေစခ်င္လုိ႕ ျဖန္႕ခ်ီသူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ နာမည္ၾကီး လူသိ မ်ားခ်င္တဲ့

သူပဲျဖစ္ျဖစ္ …. မည္သည့္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ မည္သုိ႕ စိတ္ထား ထားပါေစ အခ်ိန္ကာလ

တစ္ခုကုိေတာ့ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႕ ျဖတ္ေက်ာ္ရပါတယ္။ တစ္ပတ္  ပို႕စ္အသစ္ တစ္ပုဒ္

တင္ႏုိင္ဖုိ႕ဆုိတာ သတင္းဘေလာ့ဂါ မဟုတ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါမ်ားအတြက္ အင္မတန္

ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္တစ္ခုပါ။

ယေန႕ေခတ္မွာ ဘေလာ့ဂါ အမ်ားစုဟာ ဘေလာ့ေတြ စာေရးေနၾက အေနအထားကေန

ေဖ့ဘြတ္၊ တြမ္တာဆီ ကူးေျပာင္းသြားၾကပါျပီ။ သုိ႕ေပမယ့္ ထင္ရွားျပီး အမ်ားအက်ဴိးစီးပြား

အတြက္ ထိခုိက္နစ္နာမူေတြ မေပၚေပါက္ေအာင္ အြန္လုိင္းအင္တာနက္ေပၚက အေပ်ာ္တမ္း

ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ားရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာရဲ႕ ရွဳေထာင့္တစ္ခုမွာ

ထင္ထင္ရွားရွား ရွိေနမွာကေတာ့ အေသအခ်ာပါ။

…………..

ကြယ္လြန္သူ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား ေကာင္းရာသုဂတိ ေရာက္ရွိပါေစ ….

ဘ၀ရဲ႕ တန္ဖုိးရွိအခ်ိန္ေတြကုိ ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂါမ်ား စိတ္သြားတုိင္း ကိုယ္ပါ ျဖစ္ၾကပါေစ ….

အင္တာနက္ဆုိရွယ္မီဒီယာေပၚက ျမန္မာစာေပျမတ္ႏူိးသူမ်ား အဓြန္႕ရွည္ပါေစ ….

လုိ႕ က်ေနာ္ ဆုေတာင္းပါတယ္ ….

က်ေနာ္ “ပ်ဴႏုိင္ငံ” ဘေလာ့ကို ေရးတဲ့ ဘေလာ့ဂါကိုေအာင္ ပါ ခင္ဗ်ာ …..