တုိ႕ငယ္ငယ္တုန္း အရြယ္ (tag ပုိ႕စ္)

(မွတ္ခ်က္။ ။ ဘေလာ့ ေရးသားေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ား

အၾကား ေခါင္းစဥ္တစ္ခုကုိ ကုိယ္ပုိင္အယူအဆ မ်ဳိးစုံျဖင့္

ေရးသားတင္ျပေသာ တက္ဂ္ပုိ႕စ္ ျဖစ္ပါတယ္။)

ေမြးဖြားျခင္းမွ ေသဆုံးျခင္းအၾကား ရွိေနေသာ လူ႕ဘ၀တြင္

ဘယ္ကာလမ်ားသည္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္အေကာင္းဆုံး ေန႕ရက္မ်ား

ျဖစ္သနည္းဟု က်ေနာ့္အား ေမးခြန္းထုတ္လာပါက ….

အဆုိေတာ္ ခင္ေမာင္တုိး၏ …

`ေနျခည္ျဖာ ျဖန္းပက္တဲ့ လမ္းကေလးဆီ လွမ္းခဲ့တယ္၊ ေပၚလာတဲ့

အေတြးထဲ၀ယ္ ျမင္လုိက္တယ္ … ´ ဆုိတဲ့ သီခ်င္းစာသားထဲကလုိ

ငယ္စဥ္အခါ ကေလးဘ၀ဆီသုိ႕ က်ေနာ့္စိတ္ေတြ လွ်င္ျမန္စြာ ေျပးထြက္

သြားပါေတာ့တယ္ ….။

က်ေနာ္ မူလတန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ … သုံးတန္း … ေလးတန္း ေက်ာင္း

သားဘ၀မွာ `ပ်ားေဂဟာ´ လုိ႕ ေခၚတဲ့ ႏုိင္ငံေရး စနစ္တစ္ခုမွာ က်ေနာ္

တုိ႕ ေနခဲ့ရဖူးပါတယ္၊ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီေခၚ မ.ဆ.လ

အစုိးရဟာ သူတုိ႕အစုိးရအေပၚ လူထုရဲ႕ ယုံၾကည္ေထာက္ခံမွဳ အမ်ား

ဆုံးရတဲ့ ေခတ္လုိ႕ ေျပာမယ္ဆုိလည္း မမွားပါ၊ ခုရက္ပုိင္းမ်ားအတြင္း

အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဗုိလ္မွဴးၾကီး ဗထူး၏

သားျဖစ္သူ ဗုိလ္ၾကီးျမင့္ထူးကို ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ခဲ့သူလုိ႕ နာမည္ၾကီးခဲ့

တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး ေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္မွဴးၾကီး တင္ဦး(ခ) မ်က္မွန္ၾကီး

(ခ) လန္ဘား ေခတ္လုိ႕ လူၾကီးေတြက ဆုိၾကပါတယ္၊ အဲဒီေခတ္မွာပဲ

နာမည္ၾကီးခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္ …..

`ေစာေစာ အိပ္လုိ႕ ေစာေစာထလုိ႕ ေစာေစာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကပါစုိ႕

…. ´ (ဒီသီခ်င္း စပ္ခဲ့သူရဲ႕ အမည္ဟာ ဗုိလ္ၾကီးလွဦး၊ က်ေနာ္ မွတ္

ထားခဲ့တဲ့ အမည္ … မွားေကာင္း မွားႏုိင္ပါတယ္။)

အဲဒီ `ေစာေစာအိပ္လုိ႕ ေစာေစာထလုိ႕´ သီခ်င္းနဲ႕အတူ အဲဒီေခတ္

က နံနက္ (၁၀)နာရီေလာက္မွာ မူလတန္းေက်ာင္းသား အားလုံး

ေပတရာေပၚမွာ ေသြးပူ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုပ္ေနရပါျပီ၊ ျမိဳ႕နယ္

ဘင္ခယာ တီး၀ုိင္းရဲ႕ တီးသံမ်ားဟာလည္း အင္မတန္ နားေထာင္

လုိ႕ ေကာင္းခဲ့ပါတယ္၊ `ပ်ားေဂဟာ´ ႏုိင္ငံေရးစနစ္က က်ေနာ္တုိ႕

မူလတန္း ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ ပစၥည္းက

`ငုံးဥ´ပါ၊ ငုံးဥ တစ္လုံး (၁၀) ျပား၊ ေရေႏြးျပဳတ္ျပီးသာဆုိ (၁၅)ျပား၊

တစ္က်ပ္ဖုိး (၇)လုံး ေလာက္ ရပါတယ္၊ အဲဒီ ငုံးဥျပဳတ္ေတြကုိ

က်ေနာ္တုိ႕ ကေလးဘ၀က `ထိပ္၊ ထိပ္ခ်င္း ထု ၾကပါတယ္၊

ကြဲသြားတဲ့သူက သူ႕ငုံးဥကုိ တစ္ဖက္လူကုိ ေပးရပါတယ္၊ ႏွစ္လုံး

စလုံး တျပိဳင္တည္း ကြဲသြားရင္ေတာ့ သေရေပါ့ ….။

က်ေနာ္ ငယ္စဥ္က မနက္ေစာေစာနဲ႕ ညဖက္ေတြမွာ မီးလွဳံရတဲ့

အရသာကုိ အင္မတန္ သေဘာက်ပါတယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ငယ္ငယ္က

ရာသီဥတုဟာ ယေန႕ေခတ္လုိ အပူခ်ိန္ မျမင့္ပါဘူး၊ ေဆာင္းရာသီ

ဆုိရင္ ကန္ေတာ္ၾကီးတေလွ်ာက္ ျမဴေတြဆုိင္းျပီး အရမ္း လွပါတယ္၊

က်ေနာ္တုိ႕အိမ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာ ပရိေဘာဂ လုပ္ငန္း လုပ္တဲ့

အထက္ျမန္မာျပည္က အညာသား လက္သမားရုံရွိပါတယ္၊ သစ္သား

ကုိ ေရေပၚထုိးလုိ႕ ထြက္လာတဲ့ ေရေပၚစေတြဟာ သူတုိ႕ အလုပ္ရုံထဲ

မွာ အမ်ားၾကီးပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ပရိေဘာဂ အလုပ္ရုံက ထြက္လာတဲ့

အဲဒီ ေရေပၚစ(သစ္သားစ)ေတြကို သြားက်ဳံးျပီး မီးလွဳံတဲ့ ေနရာမွာ

သုံးပါတယ္၊ အဲဒီေခတ္က ေသနတ္ျပစ္ ေကာင္းဘြိဳင္း ရုပ္ရွင္ေတြ

လည္း ေခတ္စားပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းဘြိဳင္းရုပ္ရွင္ထဲကလုိ

အိမ္ေပၚက ျခံဳတဲ့ေစာင္ကုိ ယူ၊ ခႏၶာကုိယ္မွာ ေစာင္ေတြ ပတ္ျပီး

မနက္ေစာေစာနဲ႕ ညေနခင္းေတြမွာ မီးလွဳံရတဲ့ အရသာဟာ

ေတာ္ေတာ္ကုိ ေပ်ာ္ဖုိ႕ ေကာင္းပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႕အိမ္ရဲ႕ တစ္အိမ္ေက်ာ္မွာ လမ္းသြယ္ ရွိပါတယ္၊ အဲဒီ

လမ္းထိပ္မွာ မနက္ေစာေစာဆုိ ဘိန္းမုန္႕၊ ညေနခင္းဆုိရင္ အေၾကာ္၊

ေရာင္းခ်တဲ့ တဲၾကီး တစ္လုံးရွိပါတယ္၊ အဲဒီေစ်းသည္ အမ်ဳိးသမီးၾကီး

ရဲ႕ သမီးဟာ က်ေနာ့္ ေက်ာင္းေနဖက္ပါ၊ ေဆာင္းတြင္းၾကီး တစ္ေန႕

က်ေတာ့ လက္သမားရုံက သယ္လာတဲ့ ေရေပၚစေတြက ေရေတြ

ဆုိျပီး မီးမေတာက္ပါဘူး၊ အဲဒါနဲ႕ မီးေတာက္ေအာင္ ဘယ္လုိ လုပ္ရ

မလဲလုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းတသုိက္ စဥ္းစားၾကပါတယ္၊ လမ္းထိပ္

အေၾကာ္တဲမွာ မီးဖုိ ရွိပါတယ္၊ ဆုိင္သိမ္းတဲ့ အခ်ိန္ မီးသတ္သြားၾက

ေပမယ့္ အဲဒီ မီးဖုိထဲ သယ္လာတဲ့ သစ္သား ေရေပၚစေတြ ထည့္ျပီး

မီးေမႊးရင္ အဆင္ေျပမယ္လုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ဘာသာ ယူဆၾကပါတယ္။

ဒါနဲ႕ ေရဆုိေနတဲ့ ေရေပၚစေတြကုိ အေၾကာ္ဆုိင္က မီးဖုိထဲ ထည့္ျပီး

မီးရွိဳ႕ၾကပါတယ္၊ ေရဆုိေနလုိ႕ မီးက ခ်က္ခ်င္း သိပ္ မေတာက္ပါ၊

အဲလုိ မီး မေတာက္တာကုိ က်ေနာ္တုိ႕က ေရေပၚစ နည္းတယ္

ထင္ျပီး တပ္ျဖည့္ပါတယ္၊ မီးဖုိ တစ္ခုလုံး ဖုံးလုနီးပါ ေရေပၚစေတြ

အျပည့္ တင္လုိက္ပါတယ္၊ မီးေတာက္ေအာင္ ပါးစပ္နဲ႕ မွဳတ္တဲ့သူ

က မွဳတ္၊ ယက္ခတ္တဲ့သူက ခတ္ပါတယ္၊ ဒီလုိနဲ႕ ခဏေလာက္

ေနေတာ့ `ဟုန္းကနဲ´ မည္ေအာင္ မီးက ထ'ေတာက္ ပါေတာ့တယ္၊

ထည့္ထားတဲ့ ေရေပၚစက အရမ္းမ်ားတာေၾကာင့္ ထ'ေတာက္လာ

တဲ့ မီးရဲ႕ အရွိန္ဟာ အေၾကာ္တဲရဲ႕ ေခါင္းမုိးကုိ စြဲေလာင္းပါေတာ့

တယ္၊ က်ေနာ္အပါအ၀င္ ကေလးတသုိက္လည္း ပထမ

ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕နဲ႕ ကိုယ့္ဖိနပ္ ကုိယ္ယူ

ျပီး ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးၾကပါေတာ့တယ္ ...။

ဒီလုိနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းေလာက္ အေရာက္၊ ေနာက္ျပန္ လွည့္ၾကည့္

ေတာ့ မီးေၾကာင့္ အေၾကာ္တဲ တစ္ခုလုံး ဟုန္းဟုန္း ေတာက္ေန

ပါျပီ၊ အဲဒီ အေၾကာ္ဆုိင္ရဲ႕ ေနာက္ဖက္မွာ ျမန္မာ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္

(သေရာ္၊ ကင္ပြန္းဖက္) ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ရွိပါတယ္၊ အဲဒီအိမ္ရဲ႕

ေရွ႕မွာ မနိမ့္မျမင့္ အုန္းပင္ တစ္ပင္ ရွိပါတယ္၊ အေၾကာ္တဲမွာ ေလာင္း

ေနတဲ့ မီးဟာ အေၾကာ္ဆုိင္ ေခါင္းမုိးေပၚ တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့

အုန္းလက္ကိုင္းဆီ ကူးဆက္လာပါတယ္၊ ခပ္ လွမ္းလွမ္းက ဆုိက္ကား

ဂိတ္မွာ အရက္မွဳးျပီး အိပ္ေပ်ာ္ကာစ ဆုိက္ကားသမားတစ္ဦးက

ရုတ္တရက္ ႏူိးလာျပီး ေအာ္ဟစ္လုိက္လုိ႕ ရပ္ကြက္ထဲက လူေတြ

အေျပးအလႊားေရာက္လာ၊ မီးေလာင္းေနတဲ့ အေၾကာ္တဲကုိ

၀ုိင္း၀န္း ျငိမ္းသက္လုိက္ႏုိင္ပါတယ္၊ မီးေၾကာင့္ အေနာက္ဖက္က

အုန္းပင္လည္း မဲတူးခ်ိတ္သြားပါတယ္ … း)

မီးေလာင္းသြားတဲ့ အေၾကာ္တဲအတြက္ က်ေနာ့္မိဘေတြနဲ႕

က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း မိဘေတြ စုေပါင္းျပီး အသစ္ ျပန္လည္

ေဆာက္လုပ္ေပးလုိက္ပါတယ္၊ အေလ်ာ္ေပးလုိ႕ မရတာက

အေၾကာ္တဲေနာက္က အုန္းပင္ပါ၊ အဲဒီအိမ္ေရွ႕ ျဖတ္ေလွ်ာက္

တုိင္း အဲဒီအိမ္က မိန္းမၾကီးက က်ေနာ့္ကို `ေက်းဇူးရွင္ေလး၊

ရပ္ကြက္ကုိ ထမင္းထုတ္စားရေအာင္ မ'စမယ့္ ေက်းဇူးရွင္ေလး´

လုိ႕ ခပ္ေထ့ေထ့ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္ ...။

-စစ္ျငိမ္းဒီေရ