မွင္စာ ရွိ … မရွိ

(မွတ္ခ်က္။ ။ဒီဇာတ္လမ္းကို ကုိယ္ေတြ႕ၾကံဳခဲ့တဲ့ သူ၊ ေရးသား
တင္ျပတဲ့ စာေရးသူဟာ ျပင္ပက ျဖစ္ပါတယ္၊ ေကာ္ပီကူးယူျပီး
အီေမးလ္ကေန ျဖန္႕ခ်ီသူမ်ားအေနျဖင့္ စည္းကမ္းရွိရွိ လုပ္ၾကပါလုိ႕
ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္၊ ကုိယ္ေတြ႕ အျဖစ္အပ်က္ သရဲဇာတ္လမ္းမ်ား
ရွိရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ `ပ်ဴႏုိင္ငံ´ဘေလာ့ဆီ ပို႕ေပးလုိ႕ ရပါတယ္၊
က်ေနာ့္`ပ်ဴႏိုင္ငံဘေလာ့ (Pyustate)´ ရဲ႕ Facebook စာမ်က္ႏွာ
ကိုလည္း ဖြင့္လွစ္ထားပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ... :D )

ဂ်ပန္မွာ ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ ကိုယ္ေတြ႕ သရဲဇာတ္လမ္းေလး
မေရးမွီ.... ကြ်န္ေတာ္ ၇-ႏွစ္သားေလာက္က အဘိုး၊ အဘြား
ေတြရွိရာ ပင္လယ္ကမ္းေျခနဲ႔ နီးတဲ့ေတာျမိဳ႕ေလးမွာ ကိုရင္ဝတ္
တုန္းက မေသေကာင္း မေပ်ာက္ေကာင္းၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ကိုယ္ေတြ႔
ဇာတ္လမ္းေလးတခုေပါ့.... ကဗ်ာဆရာေတြ ကဗ်ာသြားရြတ္တဲ့
ပင္လယ္ကမ္းေျခကၽြန္းေလးရွိတဲ့ ျမိဳ႕ဆိုရင္ မမွားပါဘူး...

ဒီအေၾကာင္းမေရးခင္ အရင္ ကုလားသရဲ ဇာတ္လမ္းတုန္းက
ေသတာေတာင္ ဆိုင္းဘာဘာပံု ကိုးကြယ္ဖို႔ ဘာလို႔ ခြင့္ေတာင္း
လဲ ေမးစရာရွိပါတယ္... အဝိဇၨာဖံုးလႊမ္း အေမွာင္လႊမ္းေနေတာ့
ကိုယ့္ဘဝအေျခအေနမွန္ကို မသိၾကဘူးေပါ့... အရင္ဘဝမေျပာ
နဲ႔ အခုဘဝမွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အမိဝမ္းၾကာတိုက္ထဲမွာ
ကိုးလ၊ ဆယ္လ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္း ဒုကၡခံေနခဲ့ရတဲ့ အေနအထား
ကိုေတာင္ ျပန္ျမင္ရ၊ သိရတာမဟုတ္ဘူးေလ.. ကုလားသရဲနဲ႔
စပ္ဆက္လို႔ၾကံဳတုန္း မဂႏၶာရုံ ေတာင္ျမိဳ႕ဆရာေတာ္ဘုရာၾကီး
အရွင္ဇနကာဘိဝံသရဲ႕ ေရးသားခ်က္ထဲက တခုကို ျပန္ေျပာျပ
ပါမယ္၊ တခ်ဳိ႕လည္း သိျပီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မႏၱေလးျမိဳ႕က ဘုန္းၾကီး
ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ ဆီ၊မီးပူေဇာ္ၾက
ေတာ့ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္းနဲ႔ ေနရာအႏွံ ဆီမီးပူေဇာ္ၾကသတဲ့...
အဲမွာ ကိုရင္ေလးတပါးက ေက်ာင္းအတြင္း သစ္ပင္ၾကီး တပင္
ေပၚတက္ျပီး ဆီးမီးပူေဇာ္ရွာတယ္။

အဲ့လိုတက္ပူေဇာ္ေနတုန္း ျဗဳန္းဆို အပင္ေပၚက ျပဳတ္က်လာျပီး
အပမွီသလို ျဖစ္ေနပါေလေရာ... ဒါကို သတိထားမိတဲ့ ေက်ာင္းထိုင္
ဆရာေတာ္က ေဆးၾကိမ္လံုး.ယူျပီး ေခၚေမးသတဲ့ အဲ့မွာ ဝင္ပူး
ေနတဲ့ သရဲကို နင္ဘယ္သူလဲ ဘာညာဆိုေတာ့ ဘယ္သူပါေပါ့...
ဘာလို႔ ဒီမွာေနသလည္းဆိုေတာ့ ေက်ာင္းမွာ စားၾကြင္းစားက်န္
ေတြ ေပါမ်ားလို႔ပါေပါ့..။ ဘာလို႔ ကိုရင္ကို တြန္းခ်သလဲ ေျပာစမ္း
ဆိုေတာ့... အပင္ေပၚမွာ ဆီမီးလာပူေဇာ္လို႔ပါေပါ့ အဲ့ေတာ့ ဒါ
ေကာင္းတဲ့အလုပ္ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္ရတာလဲေပါ့.. အဲမွာ
ဘာျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ့ သူကဘာသာျခား ျဖစ္တဲ့အတြက္
သူ႔ဘာသာနဲ႔ မဆိုင္လို႔ တြန္းခ်တာတဲ့ ကဲဘယ္ေလာက္လဲ ဆိုတာ..
အဲဒါနဲ႔ေက်ာင္းထိုင္က ေဆးၾကိမ္လံုးကိုင္ျပီး စားၾကြင္းစားက်န္လဲ
စာေသး ေစာ္လည္း ေစာ္ကားေသးဆိုျပီး ေမာင္းထုတ္ လိုက္တယ္၊
အဲေတာ့ ဘာသာျခား ျပိတၱာက သြားဆို သြားရတာေပါ့ဆိုျပီး ပမာမခန္႕
ေျပာျပီး ထြက္သြားေလရဲ႕ ...။ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာလည္း
ဒီလို ျပိတၱာေတြေပါမ်ား သလားပဲ) ထားပါေတာ့ ...။ ဒါေပမယ့္
ေတာင္ျမိဳ႕ဆရာေတာ္ၾကီးကေတာ့ သူသာဆိုရင္ ေမတၱာနဲ႔ ႏွင္မယ္
လို႔ ေရးသားထားပါတယ္.... (လိုအပ္တာရွိရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ပါ ...
ဖတ္ထားတာႏွစ္ေတြၾကာေနလို႔.. အေမွာင္ဖုန္းလႊမ္းေနေတာ့
အစြဲက ျပိတၱာျဖစ္တဲ့ အထိ မိမိဘဝမွန္ကို မသိေသးတာ
ေျပာခ်င္တာပါ..

တလက္စတည္း ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ ေသရြာျပန္ ဦးေလးတစ္ေယာက္
သူေဆးရုံတက္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ ျပန္ေျပာျပတာေလးေပါ့..
အဆိုပါ ဦးေလးျဖစ္သူ ဆီးမသြားႏိုင္ပဲ ဆီးအိတ္ေယာင္တဲ့ ေဝဒနာ
အျပင္းအထန္ခံစားရလို႔ ရန္ကုန္ေဆးရုံၾကီးကို တင္လိုက္ရပါတယ္။
တစ္ရက္ အျပင္းအထန္ေဝဒနာ ခံစားရျပီး သတိလစ္ေျမာသြားပါ
တယ္။ ေမ့ေျမာသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူျမင္ေတြ႔လိုက္ရတာကေတာ့
ရန္ကုန္ေဆးရုံၾကီးပတ္ဝန္းက်င္မွာ မ်ားျပားလွတဲ့ လူေတြပါပဲ...
လူဆိုတာထက္ ျပိတၱာေတြပါ... ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆို ေဆးရုံ
ၾကီးရဲ႕ လက္တန္းေတြမွာ ထိုင္ေနၾကတာ အျပည့္တဲ့၊ ေဆးရုံၾကီး
ေရွ႕က စိန္ပန္းပင္ေတြမွာလည္း အျပည္႔ရရာေနရာမွာ ထိုင္ေနၾက
တာတဲ့.. ထူးျခားတာက ေသမယ့္လူနာေတြကို ေစာင့္ေနၾကတာတဲ့
တခ်ိဳ႕ကလည္း လူ႔ဘဝက အမူအက်င့္အတိုင္း ျပဳံးျပဳံရႊင္ရႊင္၊ တခ်ိဳ႕
ၾကေတာ့ မာမာထန္ထန္ဆိုပဲ.။ သူ႔လည္း အဲ့နားမွာ မေယာင္မလည္
နဲ႔ေပါ့... အဲဒီအခ်ိန္မွာ အားလံုးေဟး ဆိုတဲ့အသံၾကီးနဲ႔ ဝိုင္းဝန္း
ဝမ္းသာအားရ ေအာ္ဟစ္သံကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္..။ အလံုဘက္
မွာ ဂတ္စ္အိုးေပါက္လို႔ လူ၂ဦးေသတာကို ဝမ္းသာအားရၾကိဳဆိုျပီး
ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာတဲ့ ဒီလိုနဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္လာလုိက္တာ မ်ားျပား
လွတဲ့ ျပိတၱာေတြေလ ....

လမ္းေလွ်ာက္လာတာ ပထမေဆးရုံဝင္းထဲကေန ဘယ္လိုလုပ္
ဘယ္လို.. ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ တခါမွ မျမင္ဘူးတဲ့ လမ္းေတြကို ေရာက္
သြားတယ္ ဆိုပါတယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထားကေတာ့ ေတာအုပ္
တခုက ေျမသားလမ္းလိုမ်ိဳး ေရာက္သြားတယ္ေပါ့၊ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ
သစ္ပင္ေတြေပၚမွာေတာ့ ျပိတၱာမ်ိဳးစံုပါပဲ၊ ဆက္ျပီး ထပ္ေလွ်ာက္သြားရင္
ဧရာမေတာအုပ္ၾကီး တစ္ခုကိုဝင္ရေတာ့မယ့္ လမ္းကို ျမင္ေနရျပီ၊
ဒါနဲ႕ သူလည္းဝင္ရမလို မဝင္ရမလို ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သစ္ပင္ေပၚက
ျပိတၱာေတြက အတင္းဝင္ဖို႔ လွမ္းဆြယ္ေနေလရဲ႔ ခ်ီတံုခ်ီခ်ျဖစ္ေနတုန္း
ၾကားလိုက္ရတာကေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီး တပါးရဲ႕ တရားေဟာသံပါပဲ၊
သူ နားဆိုက္ေထာင္ေနလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့.. ပီတိစိတ္ေတြနဲ႔ အတူ
ေဆးရုံဝင္းထဲ ျပန္ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္၊ ခုနေဆးရုံ ေနရာအႏွံအျပား
ေတြ႕ရတဲ့ ျပိတၱာေတြကေတာ့ မႏွစ္ျမိဳ႕ဟန္နဲ႔ေပါ့၊ သူသတိျပန္ရတဲ့
အခ်ိန္မွာ ေဇာေခၽြးေတြနဲ႔ အတူသတိယလာျပီး ၃ … ၄ ရက္ ဆီးမသြား
ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနကလည္း ေခ်ာေခ်ာရွဳရွဳ သြားလာႏိုင္ေတာ့တယ္။

သူၾကားလိုက္ရတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ တရားသံကေတာ့ ေဆးရုံၾကီးေရွ႕
မွာ ထီေရာင္းတဲ့သူ တရားေခြဖြင့္ထားတဲ့ တရားသံပါတဲ့ ...။
(ဆရာေတာ္ၾကီးအမည္ ေျပာျပေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း မွားမွာဆိုးလို႔
မေရးေတာ့ပါ။)။ အရင္က တရားဘာဝနာဆိုတာနဲ႔ ကင္းကြာခဲ့တဲ့
ဦးေလးဆိုသူလည္း အဲ့ကတည္းက ကၽြတ္တမ္းဝင္ခဲ့ပါတယ္...။
ကိုယ္တိုင္ၾကံဳခဲ့ရတာကိုး ေတာအုပ္ထဲသာ ဝင္သြားခဲ့ရင္ေတာ့
မေတြးမိစရာပါပဲ...။ ဒါကေတာ့ ၾကံဳလို႔ေျပာျပတာပါ...။

ကဲ မွင္စာအေၾကာင္း ထပ္ေျပာရေအာင္ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၃၀)
ေက်ာ္ေလာက္ကေပါ့... ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ အဘိုးအဘြား
ေတြ ရွိရာ ပင္လယ္ကမ္းစပ္နဲ႔နီးတဲ့ ေတာျမိဳ႕ေလးတျမိဳ႕မွာ ၾကံဳခဲ့
ရတာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကလည္း
ခက္ခဲလွပါတယ္ (အခုလည္း ဘာမွမထူးပါ)။ ေက်ာင္းပိတ္ရဲ႕ ျမိဳ႕ရဲ႕
အျပင္ဖက္ ေတာင္ေပၚေက်ာင္းေပၚမွာ ညီအကိုေတြ ေဆြးမ်ိဳးေတြ
ကိုရင္ဝတ္ျဖစ္ၾကတယ္...။ အသက္က ၇- ႏွစ္ေလာက္ ဆိုေတာ့
ကိုရင္ေတြထဲမွာ အငယ္ဆံုးပါပဲ၊ ေက်ာင္းကေတာ့ ျမိဳ႕ကေန လမ္းခြဲ
တခုက သြားရပါတယ္။ ေတာင္ေပၚေက်ာင္းဆိုေတာ့ ေလွကား
ထစ္ၾကီးပဲ ၂၀၀ ေလာက္တက္ရပါတယ္ ….

(ဆက္ရန္ …. ။)

-ဂ်ပန္ႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာတစ္ဦး