ကုလားသရဲႏွင့္ တညတာ

(မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီဇာတ္လမ္းကို ကုိယ္ေတြ႕ၾကံဳခဲ့တဲ့ သူ၊ ေရးသားတင္ျပတဲ့
စာေရးသူဟာ ျပင္ပက ျဖစ္ပါတယ္၊ ေကာ္ပီကူးယူျပီး အီေမးလ္ကေန
ျဖန္႕ခ်ီသူမ်ားအေနနဲ႕ စည္းကမ္းရွိရွိ လုပ္ၾကပါလုိ႕ ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္၊
ကုိယ္ေတြ႕ အျဖစ္အပ်က္ သရဲဇာတ္လမ္းမ်ားရွိရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ `ပ်ဴႏုိင္ငံ´
ဘေလာ့ဆီ ပို႕ေပးလုိ႕ ရပါတယ္ ... :D )

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကို သက္ဝင္ယံုၾကည္သူ တေယာက္အေနနဲ႔ ၃၁ဘံုရွိတာကိုယံုရင္ မျမင္ရတဲ့ နာနာဘာဝ တေစၦသရဲဆိုတာ ရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္..။ ဆရာေတာ္ၾကီးတပါးေျပာဘူးတာေတာ့ အနိမ့္စား ဘုမၼစိုးေတြတဲ့.. ထားပါေတာ့ ေရးခ်င္တာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က မ်က္ျမင္ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးတခုနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္က ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ နယ္ျမိဳ႔ေလးတျမိဳ႔မွာ အလုပ္လုပ္ရင္းၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ဆန္းတခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္..

မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္ေတာ္ ေလးတန္းေက်ာင္းသားေလာက္က ထင္ပါတယ္..။ တရက္ အေဒၚႏွစ္ေယာက္ ေနအိမ္ကေန အေနာက္ဘက္လမ္းကို ကိစၥတခုနဲ႔ သြားၾကတယ္..။ ေၾသာ္ ေျပာရဦးမယ္... ကၽြန္ေတာ္ေနတာက ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ေကာင္ မက်တက်လုိ႔ေျပာမလား လမ္းေရွ႔မွာေတာ့ ရထားလမ္းေပါ့ အျမန္၊ အေႏွး၊ ျမိဳ႕ပတ္အစံုေပါ့ လမ္းအဆုံးလို႔ ဆိုမယ့္ေနရာမွာေတာ့ ဆိပ္ကမ္းကို ကုန္တင္ဖို႔ေျပးတဲ့ ရထားလမ္းေလး တခုရွိပါတယ္..။
ရပ္ကြက္က ရထားလမ္း ၾတိဂံ ၂ခုၾကားက ေအးခ်မ္းတဲ့ ျမန္မာရပ္ကြက္ပါ..။ အခ်ိန္က မဆလေခတ္ေလ သိတဲ့အတိုင္း အ့ဒီအခ်ိန္က အိမ္တိုင္းမွာ ေရဒီယိုပဲ ရွိၾကေတာ့ ေရဒီယိုျပီးခ်ိန္ ည၉နာရီဆို အားလံုးအိပ္ၾကျပီေပါ့..။

အဲ့ဒီညက အဘြားျဖစ္သူက အေဒၚကို လွမ္းျပီး..

" ျဖိဳးျဖိဳးေရ အေမ မနက္ဖန္ မနက္ဟင္းခ်က္ဖို႔ အခ်ိဳမွဳန္႔ကုန္ေနလို႔ အေနာက္လမ္းက မေဝဆိုင္မွာ အခ်ိဳမႈန္႔ေလးဝယ္ေပးပါဦး"

"ေမဦးလည္း ေခၚသြားဦးေနာ္ တေယာက္တည္း မသြားန႔ဲလို႔ ေအာ္ေျပာေနေလရဲ႕"


ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္အေနာက္ဘက္ ရထားလမ္းနဲ႔ ကပ္ရက္မွာ ကရင္မ မေဝနဲ႔ ယူထားတဲ့ တရုတ္အဘိုးၾကီး အတိတ္ဆိုင္ဆိုတာရွိတယ္..
တရုတ္အဘိုးၾကီး နာမည္ေပ်ာက္ျပီး မေဝဆိုင္လို႔ပဲ အမ်ားကေခၚၾကတယ္.. ေဘးနားမွာေတာ့ ဆိပ္ကမ္းကိုသြားတဲ့ ရထားလမ္းေလးကို ပုဏၰရိပ္ပင္ေတြနဲ႔ ကာဆီးထားပါတယ္..။ ေဘးမွာေတာ့ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း ရထားလမ္းနဲ႔ ၾကီးမားတဲ့ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ဗာဒံပင္တန္းေပါ့.. ေန႔လည္ေန႔ခင္းဆို အဘြားက ကၽြန္ေတာ္တို႔
ခေလးေတြကို သြားဝယ္ခိုင္းတတ္ေပမယ့္ ညဘက္ဆိုေတာ့ အေဒၚႏွစ္ေယာက္ကို ခိုင္းတာပါ.. လင္းလင္္းထင္းထင္း ကတၱရာလမ္းကို ပတ္သြားရင္ရေပမယ့္...
လြယ္လြယ္ကူကူ နီးတဲ့ ရထားလမ္းကပဲ သြားၾကတာပါ...။ အဲ့ေခတ္က အခ်ိဳ႔မွဳန္႔ တမတ္ဘိုးဆိုရင္ စကၠဴ ေခါက္ကေလးနဲ႔ ထည္႔ျပီးေရာင္းပါတယ္..


ေရဒီယို ဇာတ္လမ္းျပီးလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ အေဒၚညီအမႏွစ္ေယာက္ အေနာက္ဘက္လမ္းကို ကုန္ရထားေျပးတဲ့ ရထားလမ္းေလးအတိုင္း သြားက်ေလရဲ႕..။ သိတဲ့အတိုင္း မဆလေခတ္က လမ္းမီးတိုင္ဆိုတာ မီးေခ်ာင္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ပိုးစုန္းၾကဴးသာသာ မီးလံုးေလးေတြပါ..။ ေနာက္ပိုင္းမွ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ မီးေခ်ာင္းေတြ ျဖစ္လာျပီး လမ္းမီးတိုင္ကုိ အိမ္ေတြကသြယ္ျပီး မီးေပးေနရတာ ခုထိပါပဲ ဓာတ္မီးတိုင္လည္း လွဴရေသး.. ေျပာရင္းေဘးေရာက္သြားတာ ေဆာရီးဗ်ာ..။ အဲ့မွာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အေနာက္ဘက္လမ္းဆိုတာ နီးနီးေလးပါ.. ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေခတ္က ရထားလမ္းမွာ မီးမရွိဘာမရွိ ပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း ဗာဒံပင္ေတြက အျမင့္ၾကီး ညဘက္အေမွာင္ထဲမွာ ျမင္ရတာ စိတ္ေခ်ာက္ျခားစရာေလ။ အသြားကေတာ့ အေကာင္းေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြလည္း ေရဒီယိုဇာတ္လမ္းျပီးလို႔ ေျခလက္ေဆး၊ျခင္ေထာင္ေတြ ေထာင္ျပီး အိပ္ယာဝင္မယ္လုပ္ေတာ့ အေပၚထပ္တက္လာတဲ့ အေဒၚႏွစ္ေယာက္ ေျခသံကို အတိုင္းသား ၾကားလိုက္ရတယ္..။ ခဏေနေတာ့ အေဒၚငယ္ အန္တီျဖိဳးက အရင္ဆံုးတက္လာျပီး အေဒၚအၾကီးျဖစ္တဲ့ အန္တီေမဦးက ေနာက္ကတက္လာပါတယ္..။ အေပၚေရာက္ျပီး ခဏေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြက အိပ္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ စူးစူးဝါးဝါး ငိုသံၾကီးတခု ၾကားလိုက္ရတယ္..။

ေမေမေရလာပါဦး မမၾကီး ဘာျဖစ္တာလဲမသိ...
ဟဲ့ဟဲ့ ဘာျဖစ္က်တာလဲ...
ဟဲ့ေမဦး ..
ဟဲ့ အရီးေလးေရ လာပါဦး သမီးၾကီးဘာျဖစ္လဲမသိ ဆိုျပီး အဘြားက အဘိုးညီမျဖစ္တဲ့ ဘြားေလးကိုေခၚပါေလေရာ..
ဘြားေလးက ေဗဒင္၊ နကၡတ္ေတြ ေဟာသူေလ..
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြလည္း သိတဲ့ အတိုင္း ဝရုန္းသုန္းကားထေပါ့..

အိမ္ေရွ႕ဝရန္တာ ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ခုန အေနာက္လမ္းကို သြားတဲ့ အေဒၚ ၂ဦး နဲ႔ အဘြားနဲ႔ ဘြားေလး၊ ေနာက္ဦးေလးေတြပါ ေရာက္ေနၾကျပီ..

ထိတ္ခနဲ ျဖစ္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကေတာ့ ဆံပင္ဖားယားခ်ျပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ဆန္႔ထိုင္ေနျပီး ငိုလိုက္၊ ရီလိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒၚေလးေမဦးပါ..

အဘြားေလးက အေတြ႕အၾကံဳ အေတာ္အတန္ရွိေတာ့ အတူသြားတဲ့ အေဒၚငယ္ ျဖိဳးျဖိဳးကို

ဟဲ့သမီးျဖိဳးျဖိဳးေျပာစမ္း လမ္းမွာ ဘာျဖစ္လာတာလဲ..

႔ေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႔လန႔္နဲ႔ ဟုတ္..ဟုတ္ အရီးေလး သမီးတို႔ အခ်ိဳမွဳန္႔ဝယ္ျပီး ျပန္လာေတာ့ ရထားလမ္းေပၚကေန ဆင္းတဲ့ ကုန္းဆင္းေလးမွာ မမဦး ေျခေခါက္လဲသြားလို႔

ျပန္ထူျပီး ျပန္ပါလာကတည္းက ဘာစကားမွ မေျပာေတာ့ပဲ အတူတူျပန္လာတာ... ခုေလွကားတက္ခါနီး အေပၚေရာက္ေတာ့ ငိုေတာ့တာပါပဲ..လို႔ ေျပာျပီး ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔

ငိုပါေလေရာ...။ ဒီလိုေျပာေနခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒၚေလေမဦး ကငိုလိုက္ရယ္လိုက္နဲ႔ ပါးစပ္က ကရားေရလႊတ္ ေျပာေနတာကေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ တလံုးတပါဒမွ နားမလည္တဲ့ ကုလားစကားေတြကို ထူဆန္းစြာ ေျပာလိုက္ ငိုလိုက္ လုပ္ေနေတာ့တာပါပဲ...

ငိုသံကေတာ့ ခ်က္ျခင္းလက္ငင္းၾကီး ေယာက်ၤားၾကီး အသံနဲ႔ ငိုသံေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြ ေခ်ာင္တေၾကာင္မွာ ကပ္ျပီးေနရေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္လန္႔ဖြယ္အသံနဲ႔ပါပဲ..

ဘြားေလးျဖစ္သူက ပရိတ္တိုက္မယ္ လုပ္ေလ ငိုေလပါပဲ.. ခဏေနေတာ့ အိမ္နီးျခင္း အခ်ိဳ႕ေရာက္လာၾကေတာ့တာပါပဲ..။
အဘြားျဖစ္သူလဲ သမီးအတြက္ ရြတ္ဖတ္လိုက္ရတာ အေမာ... ေဒၚေလးေမဦး တခါတရံၾကည္႔တဲ့ အၾကည္႔က ေတာင္းလွ်ိဳးပန္လွ်ိဳး ..
ေျပာလိုက္ရတဲ့ ကုလားစကားက ျမန္မွျမန္... အေဒၚခင္မ်ာလည္း ပင္လည္းပင္ပန္းလွျပီ။

ဒီမွာတင္ အဘြားျဖစ္သူက ဟဲ့ေမာင္ေမာင္ ဦးေမာင္ညႊန္႔ကို အျမန္ေခၚခဲစမ္း

ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိခ်ိန္မွာ ကုလားစကားတတ္သူကို ဘာသာျပန္ခိုင္းဖို႔ အရင္ကေတာ့ အိမ္ေဘးမွာ ေနတဲ့ သံုးဘီးကားေမာင္းတဲ့ ဟိႏၵဴကုလားၾကီးဦးညႊန္႔ကလည္း
က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္ကို အိမ္ေျပာင္းသြားျပီဆိုေတာ့ ညၾကီးမင္းၾကီး ဦးေလးေတြ လိုက္ရွာျပီးေခၚဖို႔ လုပ္ရေတာ့တာေပါ့...

အိမ္ေျပာင္းသြားတာ ၾကာျပီေလေမေမ..
အျမန္စံုစမ္းျပီး ရေအာင္ေခၚခဲ့စမ္း လွ်ာရွည္မေနနဲ႔

အဘြားေလးက အင္းေစာင့္နတ္ေခၚျပီး အင္းကို မီးရွဳိ႕ျပီးတိုက္ဖို႔ ျပင္ေနပါျပီ..

သမီးအတြက္ ရတက္မေအးတဲ့ အဘြားျဖစ္သူရဲ႕ ပူပင္ေသာကေပ့ါ..

တခ်က္တခ်က္ ေဒၚေလးေမဦးရဲ႕ ငိုသံနဲ႔ ကုလားလို ကရားေရလႊတ္ ေျပာလိုက္သံေတြဟာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ပါ...

အဘြားေလး ဒီလုိလုပ္မယ္ဆိုတာသိေလ ေဒၚေလးရဲ႕ ေယာက်ၤားသံၾကီးနဲ႔ ငိုသံက ညအေမွာင္မွာ ပိုက်ယ္ေလာင္လာေလ.. ကုလားစကားေတြ ပိုေျပာလာေလပါပဲ..

အဘြားက သမီးေဇာနဲ႔ ေယာင္းမျဖစ္သူကို မမေလးရယ္ ခဏထားစမ္းပါဦး ေမာင္ညႊန္႔လာရင္ အေျဖေပၚမွာပါ...

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြလည္း ပြဲၾကည္႔ပရိသတ္ေပါ့ ..။ ေျပာလိုက္တဲ့ ကုလားစကားကလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျပာလိုက္၊ င္ုလိုက္ေပါ့...

နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ သံုးဘီးကားသံနဲ႔ အတူ ဦးေလးျပန္လာသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္..

ေမေမေရ ဦးညႊန္႔ပါလာျပီလို႔ ဝမ္းသာအားရ..

အဘြားလည္း အေျပးတပိုင္း.. ေမာင္ညႊန္႔ေရျမန္ျမန္လာပါဦး.. ဒီမွာေမဦးဘာေျပာမွန္းမသိ အန္တီလည္း စိတ္ပူလွျပီေျပာျပီး ငိုပါေလေရာ..

ဦးညႊန္႔ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေဒၚေလးေမဦး ငိုလုိက္၊ ရယ္လိုက္နဲ႔ ဦးညႊန္႔ကို ကုလားလို ေျပာေတာ့တာပဲ..

ဟဲ့ေမာင္ညႊန္႔ ဘာေျပာတာလဲ ဘာသာျပန္ပါဦး..

ဟုတ္ကဲ့အန္တီျမ ခဏ.. ေဒၚေလးေမဦးက ဦးညႊန္႔ကို ေျပာလိုက္ အဘြားကို ၾကည္႔လိုက္ေပါ့...

+++++++++
အန္တီျမေရ သူ႔နာမည္က ဘာဘူတဲ့ သူဒီေရွ႕က ရထားလမ္းမွာ ဇလီဖာတုံးခင္းတဲ့ ဝန္ထမ္းတဲ့..
တရက္ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အလုပ္လုပ္ရင္း တခ်က္သတီလစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရထားတိုက္ျပီး ေသခဲ့ရတယ္တဲ့..

ဦးညႊန္႔အဲ့လို ရွင္းျပခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒၚေလးေမဦး ငိုလိုက္တာ သနားစရာပါပဲ...
ေနာက္ဆံုး အစိမ္းေသ ေသသြားခဲ့ရေပမယ့္ သူမွာ ေနစရာထိုင္စရာမရွိနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဒီရထားလမ္းေဘးက
ဗာဒံပင္တန္းမွာ ေနေနရတာပါတဲ့.. သူအစားမစားရတာလည္း ႏွစ္နဲ႔ခ်ီေနပါျပီတဲ့..

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမွာေနခဲ့တာ ၾကာေနျပီျဖစ္ေနေပမယ့္ လူၾကီးမိဘေတြ ရထားလမ္းမွာ ရထားတိုက္ခံရတဲ့ သတင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမွန္းသိတတ္စ အရြယ္မွာ တခါမွမၾကားမိပါဘူး။
ဘယ္ေလာက္မ်ား ႏွစ္ခ်ီခံစားေနပါလိမ့္ေပါ့..

ခုလည္း အစားမစားရတာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၾကာေနတဲ့ အတြက္ အေဒၚ၂ေယာက္ ျပန္လာခ်ိန္မွာ တဦးကို အေနာက္ကတြန္းလိုက္ျပီး (ကံနိမ့္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ထင္ပါတယ္) သူလိုက္ပါခဲ့ရတာပါတဲ့..

သူကို အစာေၾကြးဖို႔ ငိုျပီးေျပာရွာပါတယ္.. ေနာက္သူဟာ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ဆိုင္းဘာဘာပံုကိုလည္း အိမ္မွာထားေပးပါလို႔ ထူးထူးျခားျခားေတာင္းဆိုပါတယ္.။
ငိုျပီးေျပာရလြန္းလို႔ သူလည္းေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနပါျပီ.. အဲ့မွာ ဦးညႊန္႔က မင္းလိုခ်င္တာ ငါတို႔လုပ္ေဆာင္ေပးမယ္.. ေနာက္မေႏွာင့္ယွက္ဖို႔ ေျပာရပါေတာ့တယ္..
သူ႔အတြက္ အေဒၚခလုပ္တိုက္ လဲတဲ့ေနရာမွာ ဟင္းနဲ႔ထမင္းပံုေပးဖို႔နဲ႔ ဆိုင္းဘာဘာပံု အိမ္မွာထားေပးဖို႔ ေနာင္မေႏွာင့္ယွက္ပါဘူးဆိုျပီး ကုလားလို ကတိေပးပါတယ္..။ ေနာက္အဘြားေလးတုိက္ဖို႔ အသင့္ျပင္ထားတဲ့ အင္းကြက္ေရကို မေသာက္ပဲ သူ႔ကို ေရတိုက္ဖို႔ ေျပာျပီး ငိုယိုျပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္.. ေဒၚေလးေမဦးလည္း ပင္ပန္းလြန္းလို႔ ထင္ပါတယ္...။ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရွာပါတယ္...။

အဘြားတို႔လည္း ညတြင္းခ်င္း အိမ္မွာရွိတဲ့ ထမင္းက်န္ ဟင္းက်န္ေတြကို အင္ဖက္နဲ႔ ေသခ်ာထုတ္ျပီး ေဒၚေလးျဖိဳး၊ ဦးေမာင္ညႊန္႔နဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ေခၚျပီး
ေဒၚေလးေမဦး ခလုပ္တိုက္လဲက်တဲ့ေနရာကို လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးနဲ႔ သြားၾကေလရဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြကေတာ့ အိမ္မွာက်န္ရစ္ခဲ့ရတာေပါ့...။
တေအာင့္ေနျပန္လာလို႔ ဦးေလးျဖစ္သူ ျပန္ေျပာျပတာေတာ့ ဦးညႊန္႔ကုလားလို ေခၚေကၽြးျပီး ျပန္မဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗာဒံပင္ေပၚက ဗာဒံရြက္ေတြ ေလမတိုက္ပဲ လွဳပ္ခတ္သြားတာ
အားလံုးသတိထားမိလိုက္ၾကပါတယ္တဲ့...။ ေနာက္ေန႔ အိမ္က ဘုရားစင္ေအာက္မွာ ဆိုင္းဘာဘာပံုၾကီးခ်ိတ္ဆြဲထားတာ ကၽြန္ေတာ္ အလယ္တန္းေရာက္တဲ့ အထိပါပဲ။
ထူးျခားတာကေတာ့ ေဒၚေလးေမဦး အဲ့ဒီေန႔က အျဖစ္အပ်က္ကို ဘာဆိုဘာမွ မသိေတာ့တာပါပဲ။ ကုလားစကားေျပာတယ္ဆိုတာ သိပံုေတာင္မရ..။

ကၽြန္ေတာ္ လူပိ်ဳေပါက္ ေရာက္တဲ့ အထိ ညဘက္ လဘက္ရည္ဆိုင္ကျပန္လာရင္ အဲ့ဒီဗာဒံပင္တန္းကို ေမာ့ၾကည့္ရတာ အေမာ...။ လူၾကီးေတြကေတာ့ အမွ်ေပးလိုက္လို႔ ကၽြတ္လြတ္သြားျပီတဲ့...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ဦးခန္းမွာ ဆိုင္းဘာဘာေရာက္လာတာ ကၽြန္ေတာ္ ျပည္ပထြက္တဲ့ အထိပါပဲ... အခုေတာ့ မထားေတာ့ဘူးတဲ့...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔
လူပ်ိဳေပါက္ေရာက္တဲ့ အထိ ေရွးရိုးစြဲ အဘြားေတြက အိမ္ေပၚထက္ခါနီး တံေတြးေထြးျပီး ဖိနပ္နဲ႔ ဖတ္ဖတ္ ဖီဖီဆိုျပီး အဘြားတို႔က အိမ္ျပန္လာရင္ လုပ္ခိုင္းေတာ့တာပါပဲ..

ဒါကေတာ့ ငယ္စဥ္ကိုယ္တိုင္ ၾကုံေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ကုလားသရဲဝင္စီးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ..

ကိုေအာင္အစဥ္ေျပသလို ျပန္ေရးတင္ႏိုင္ပါတယ္..။

-ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာတစ္ဦး