လက္ကုိင္ပ၀ါေအာက္မွ မ်က္ရည္စမ်ား

ရွစ္ေလးလုံး ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ကနဦးအစ ခ်ီတက္မွဳေတြ
မွာ ဆႏၵျပခ်ီတက္ၾကသူေတြ အားလုံး လက္ကုိင္ပ၀ါကုိ
မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဖုံးအုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အာဏာရွင္ သမၼတေဟာင္း
ဦးစိန္လြင္ လက္ထက္မွာ ျဖစ္ပြားတဲ့ ၈- ရက္ ၈- လ ရွယ့္ဆယ့္ရွစ္
ပတ္၀န္းက်င္က အျဖစ္အပ်က္ေတြမွာ ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႕ ႏိုင္ငံသား
လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖုိ႕ ေၾကြးေၾကာ္သူ ေက်ာင္းသား
လူငယ္မ်ားက လက္ကုိင္ပ၀ါကုိ ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း မရွိမျဖစ္
ပစၥည္းတစ္ခုအေနနဲ႕ အားကုိးခဲ့ၾကဖူးပါတယ္ …။

ရန္သူ (သုိ႕မဟုတ္) ျပိဳင္ဖက္ အင္အားစုရဲ႕ အမာခံေဒသတစ္ခုကို
ျဖိဳခ် ဖ်က္ဆီးဖုိ႕ သမုိင္းေခတ္ အဆက္ဆက္က စစ္ေရးပုိင္းဆုိင္ရာ
ရွဳေထာင့္ေတြမွာ အယူအဆေပါင္း မ်ဳိးစုံ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ
အာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ မူ၀ါဒအရ ကိုင္တြယ္မွဳ အတင္းအေလ်ာ့ေတြသာ
ကြဲျပားပါတယ္။ တုိ႕ဗမာ အစည္းအရုံရဲ႕ သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားမွာ
“သာယာ၀တီ”၊ “ထား၀ယ္” အစရွိတဲ့ အမာခံ ေဒသၾကီး (၃) ခု ကုိ
အေျခခံခဲ့တယ္လုိ႕ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ တုိင္းတပါးသား အဂၤလိပ္
အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက အဲဒီ အမာခံေဒသၾကီးေတြ အတြင္း ေတာ္လွန္
ပုန္ကန္တဲ့ သခင္လူငယ္ေတြကုိ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းရာမွာ တရားရုံးရဲ႕
အမိန္႕အာဏာ ေဘာင္အတြင္းကေန ရာခုိင္ႏွဳန္း အမ်ားစုျဖစ္ဖုိ႕
ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြ ရွိပါတယ္။

ျမန္မာျပည္က (၁၉၈၈) ခုႏွစ္အတြင္း ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလုံး
ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း ေနရာေဒသ အမ်ားအျပားမွာ ေနထုိင္တဲ့
ျပည္သူေတြဟာ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြရဲ႕ ရက္စက္စြာ ျငိဳးေတးျခင္းကုိ
ခံရပါတယ္။ အစုလုိက္ အျပံဳလုိက္ ေသဆုံးမွဳေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့
စစ္ကုိင္းတုိင္း စစ္ကုိင္းျမိဳ႕၊ ရဲစခန္းကို ၀ုိင္း၀န္းပိတ္စုိ႕ ေနသူေတြ
ေတြကို ေလယာဥ္ပ်ံေပၚက စက္ေသနတ္ျပစ္ စာက်ဲခ်ျပီး အၾကပ္
ကိုင္ခံရတဲ့ ရန္ကုန္တုိင္း ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ ရွစ္ေလးလုံး သပိတ္
စခန္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေရႊတိဂုံေစတီ တည္ရွိရာ ဗဟန္း၊ အေျခခံပညာ
ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳ အားေကာင္းခဲ့တဲ့ တာေမြနဲ႕ ေတာင္ဥကၠလာပ၊
ရန္ကုန္တကၠသုိလ္နဲ႕ ထိစပ္ေနတဲ့ ကမာရြတ္နဲ႕ လွဳိင္ျမိဳ႕နယ္၊
စစ္ရုံးခ်ဳပ္နဲ႕ ထိစပ္ခဲ့တဲ့ ဖဆပလ အိမ္ယာ၊ ေတာျပန္ ေထာင္ျပန္
ႏုိင္ငံေရးမ်ဳိးဆက္အခ်ဳိ႕ ေနထုိင္ရာ မင္းမႏုိင္ အိမ္ယာမ်ားမွာ ေနထုိင္
တဲ့ ျပည္သူအမ်ားစုဟာ ၁၉၈၈- ခုႏွစ္ ကေန ၁၉၉၁၊ ၁၉၉၂ ကာလမ်ား
အတြင္း ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ ပက္သက္ျပီး မိသားစုဘ၀ ဖရုိဖရဲ ျဖစ္မွဳေတြ၊
ဖိအားေပးမွဳေတြကုိ ေတြ႕ၾကံဳၾကပါတယ္။



စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဲ႕ အေစာပုိင္းအခ်ိန္ကာလမ်ားက ဆန္႕က်င္ေရး
အားေကာင္းတဲ့ ေဒသမ်ားကုိ အေရာင္မ်ဳိးစုံျဖင့္ သတ္မွတ္ေရးျခစ္
ျပီး အားလုံးစုံ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး ျဖစ္ဖုိ႕ ရက္ရက္စက္စက္ ကုိင္တြယ္
ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၈၈ ကေန ၁၉၉၀ ခုႏွစ္အတြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႕ မလြယ္ကူ
တဲ့ ျမိဳ႕နယ္အခ်ဳိ႕ကုိ ခ်ိတ္ဆြဲလုိက္တဲ့ ပထမဆုံး ေခါင္းစဥ္က “က်ဴးေက်ာ္
ရပ္ကြက္” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပါ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ လူထု အုံၾကြမွဳကေန
၁၉၉၀ ေမလမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ကာလအတြင္း အမ်ဳိးသား
ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကုိ ေထာက္ခံတဲ့ အမာခံ ရပ္ကြက္၊ ေက်ာင္းသား
လွဳပ္ရွားမွဳေတြ အားေကာင္းတဲ့ အမာခံ ေဒသေတြရဲ႕ ျပည္သူ ၅၀ (%)
ရာခုိင္ႏွဳန္းကုိ “က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္”လုိ႕ ဆုိင္းဘုတ္ခ်ိတ္ျပီး အဲဒီရပ္ကြက္
ထဲကေန လုပ္ကုိင္စားေသာက္ဖုိ႕ ခက္ခဲတဲ့ ျမိဳ႕သစ္ေတြဆီ ေမာင္းထုတ္
လုိက္ပါတယ္။

က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူ ၅၀ (%) ရာခုိင္ႏွဳန္း ေနထုိင္တဲ့ ရပ္ကြက္အတြင္း
မူးယစ္ေဆး၀ါး၊ ေလာင္းကစား၊ ျပည္တန္ဆာ လုပ္ငန္း အစရွိတဲ့ လာဘ္
ေပးလာဘ္ယူ ပုံစံမ်ဳိးစုံနဲ႕ လည္ပတ္ေသာ လုပ္ငန္းေတြ အလြယ္တကူ
လုပ္ကိုင္ဖုိ႕ လမ္းဖြင့္ေပးထားပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္း အတြင္းလိွဳက္စားတဲ့
အဲဒီ အက်င့္ပ်က္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ က်န္ခဲ့တဲ့ ဌာေန ျပည္သူ
၅၀ (%) ရာခုိင္ႏွဳန္းဟာ ၁- ႏွစ္၊ ၂- ႏွစ္ အတြင္းမွာပဲ လူမွဳေရး စီးပြားေရး
ေတြ ျခစားပ်က္စီးျပီး အဲဒီေဒသ ရပ္ကြက္ထဲကေန တစုျပီး တစု၊ တသုတ္
ျပီး တသုတ္ ရသင့္ရထုိက္ေသာ ေပါက္ေစ်းထက္ အဆမတန္ ေလွ်ာ့နည္း
ေသာ ေစ်းႏွဳန္းမ်ားျဖင့္ ေပါင္ႏွံေရာင္းခ်ျပီး ေျပာင္းေရြ႕ ထြက္ခြာ ၾကပါတယ္။
၀ယ္ယူ ေရႊ႕ေျပာင္း အေျခခ်လာသူမ်ားက တရုတ္ႏိုင္ငံက လာေရာက္
ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏံွသူေတြပါ။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ မတုိင္ခင္မွာပဲ အဲဒီေဒသ အဲဒီရပ္ကြက္
ေတြမွာ ဇာတိခ်က္ျမဳပ္ ေဒသခံစစ္စစ္ေတြရဲ႕ အေရအတြက္ဟာ ၁၀ (%)
ရာခုိင္ႏွဳန္း ေလာက္သာ က်န္ပါေတာ့တယ္။

၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း တံခါးဖြင့္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္နဲ႕အတူ
ျပည္ပ အလုပ္အကုိင္ ရွာေဖြေရး ေခါင္းစဥ္သစ္ဟာ လူေနထူထပ္တဲ့
ဆင္ေျခဖုံး ေဒသမ်ားအတြင္း အျပင္းအထန္ ရုိက္ခတ္လာပါတယ္။
ပညာရပ္ဆုိင္ရာ တကၠသုိလ္မ်ားနဲ႕ အျပိဳင္ စစ္ဖက္ဆုိင္ရာ တကၠသုိလ္
အမ်ားအျပားလည္း ဖြင့္လွစ္လာပါတယ္။ ဘြဲ႕ရ အလုပ္လက္မဲ့ အေရ
အတြက္လည္း သိသိသာသာ မ်ားျပားလာပါတယ္။ အနာဂတ္မဲ့သလုိ
ထင္ျမင္လာၾကတဲ့ လူငယ္လူရြယ္ အမ်ားအျပား ျပည္ပႏုိင္ငံေတြ
ဆီ အစုလုိက္အျပံဳလုိက္ ထြက္ခြာလာၾကပါတယ္။ မိဘနဲ႕ ႏွစ္ေပါင္း
မ်ားစြာ ခြဲခြာျပီး ေနထုိင္တဲ့ ကေလးသူငယ္ အေရအတြက္ သိသိ
သာသာ တုိးပြားလာပါတယ္။ ဥပမာ- တခ်ဳိ႕ ကေလးငယ္မ်ား
ဆုိလွ်င္ သူတုိ႕ရဲ႕ ဖခင္ျဖစ္သူ သုိ႕မဟုတ္ မိခင္ျဖစ္သူကို ေလးႏွစ္၊
ငါးႏွစ္ေလာက္ေနမွ တစ္လ သုိ႕မဟုတ္ ႏွစ္လေလာက္ပဲ အတူ
ေနထုိင္ခြင့္ရၾကပါတယ္။

အမ်ဳိးသားေရး၊ စာေပ ယဥ္ေက်းမွဳနဲ႕ အေတြးအေခၚပုိင္းဆုိင္ရာ
လက္ဆင့္ကမ္းမွဳေတြ အၾကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲမွဳ ျဖစ္ပြားလာပါတယ္။
ပညာရွင္ အမ်ားစုကေတာ့ နိမ့္က် လာတယ္လုိ႕ သတ္မွတ္ပါတယ္၊
ျပည္ပ ထြက္ဖုိ႕လည္း အရင္းအႏွီး မလုံေလာက္၊ ျပည္တြင္းမွာလည္း
စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အလုပ္ေနရာ တစ္ခုခုကို ရရွိဖုိ႕ မတတ္ႏိုင္ေသာ
လူငယ္အမ်ားစုရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ထိတ္လန္႕စရာပါ၊ တခ်ဳိ႕ လူငယ္မ်ား
ဆုိလွ်င္ ဘာသာေရး အလွဴခံမ႑ာန္ေတြမွာ ေန႕စား အလုပ္သမားဘ၀နဲ႕
စိတ္မပါပဲ အလွဴလုိက္ခံရင္း ၀မ္းစာ ရွာေနရတဲ့ ျဖစ္စဥ္ထဲ ေရာက္ေနၾကပါျပီ။

ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ ေရွ႕ပုိင္းက ျမန္မာလူမ်ဳိး အမ်ားစု ေနထုိင္ခဲ့တဲ့ ေနရာ
ေဒသ အေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ၀ယ္ယူ ေျပာင္းေရြ႕ေနထုိင္လာၾကသူ
ေတြကေတာ့ ျမန္မာနဲ႕ တုိင္းရင္းသားေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ တရုတ္ျပည္မ
ၾကီးကေန ေရြ႕လ်ားလာတဲ့ လူဦးေရ ျပိဳဆင္းမွဳပါ၊ တုိင္းျပည္ကုိ ဆင္းရဲ
တြင္း နစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ သူတုိ႕ကုိယ္တုိင္
စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြ၊ စီးပြားေရးအေၾကာင္း ဂဃနဏ နားလည္
တတ္ၾကြမ္းသူေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ အာဏာရတုန္း အာဏာကို အသုံးျပဳ
ျပီး ရသေရြ႕ ခုိးၾက၀ွက္ၾကတဲ့ အဆင့္ေလာက္ပါ။ အေၾကာင္း တစုံတရာ
ေၾကာင့္ ရာထူးက လက္လြတ္သြားရတဲ့ေနာက္ပုိင္း က်န္းမာေရးနဲ႕
ပက္သက္ျပီး စကၤာပူႏိုင္ငံမွာ သြားေရာက္ ကုသဖုိ႕အတြက္ အာဏာရ
ခဲ့တုန္းက ခုိးခဲ့၀ွက္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပုိင္ ပစၥည္းေတြကို တရုတ္ စီးပြားေရး
ကုမၸဏီေတြထံ ေစ်းေပါေပါနဲ႕ ျပန္ေရာင္းပါေတာ့တယ္။

အသက္အရြယ္ ၾကီးရင့္လာတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ သူတုိ႕ရဲ႕ မိတ္ေဆြ
အေပါင္းအသင္း အက်င့္ပ်က္ စီးပြားေရးသမားေတြဟာ ဘ၀ကူး ေကာင္း
ဖုိ႕အေရး “တရုတ္အားထား တရားအားထုတ္” ေနၾကပါျပီလုိ႕ ျပည္သူလူထု
အၾကား ဘန္းစကား တစ္ခုလုိ ယေန႕ ေျပာဆုိေနၾကပါျပီ။ ျပည္သူအမ်ားစု
ကေတာ့ တခ်ိန္က တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ လက္ကုိင္ပ၀ါမ်ားေအာက္တြင္
မ်က္ရည္စမ်ား စုိရႊဲလ်က္ ….
တုိင္းျပည္လည္း
ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ ေၾကမြ ….။


-စစ္ျငိမ္းဒီေရ