အမွတ္တရ (အပုိင္း- ၂)

(ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ႕တတ္သူမ်ား မဖတ္ရွဳသင့္ပါ။)

ယခင္ အပုိင္း(၁)မွ အဆက္ ….

အိမ္ေပၚထပ္က သူတုိ႕အုပ္စုရဲ႕ ဆူဆူညံညံအသံေတြေၾကာင့္
ေအာက္ထပ္က ကုိစုိးနဲ႕ မမေအးတုိ႕ လင္မယားပါ အေပၚထပ္
ဆီ ေျပးတက္လာပါတယ္။ ျဖဴျဖဴတုိ႕ ေႏြေအးတုိ႕ ဘယ္လုိေျပာေျပာ
ကုိစုိးကေတာ့ သရဲ တေစၦဆန္ဆန္ တဖက္အိမ္ဖက္က လာတဲ့
အသံမ်ားကုိ လက္မခံပါ၊ မမေအးကေတာ့ မ်က္လုံး အ၀ုိင္းသား၊
ကုိစုိးတစ္ေယာက္ ေခါင္းရင္းဖက္နံရံက ျပတင္းေပါက္ကုိ ဖြင့္ျပီး
တဖက္အိမ္က ဘာသံမ်ား ၾကားရမလဲလုိ႕ စူးစုိက္ နားေထာင္
ေနပါတယ္။ ကိုစုိးရဲ႕ အေနာက္ကေနျပီး ျဖဴျဖဴတုိ႕ ေမာင္ႏွမတသုိက္
အပါအ၀င္ တီဗြီလာၾကည့္တဲ့ သူတုိ႕သူငယ္ခ်င္းအားလုံး တစ္ခုခု
ေပၚလာႏူိးျဖင့္ မ၀ံမရဲျဖစ္စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္။

အိမ္ႏွစ္အိမ္ၾကား လမ္းၾကားေလးထဲ တုိး၀င္လာတဲ့ ေလေျပမ်ားက
သူတုိ႕အတြက္ အသဲယားစရာ၊ မဲေမွာင္တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေခါင္းရင္း
ရဲ႕ နံရံေတြကုိ ၾကည့္ရင္း သူတုိ႕ လက္ေမာင္းေတြေပၚက “ၾကက္သီး
ေမြးညင္း”ေလးေတြ ထ’သြားပါတယ္။ ျဖဴျဖဴတုိ႕အိမ္ ျပတင္းေပါက္ကေန
ေခါင္းထြက္ျပီး ေခါင္းရင္းအိမ္ ျပတင္းနံေဘးမွာ တစုံတခုမ်ား ၾကားရမလား
လုိ႕ နားစြင့္အာရုံစုိက္ေနတဲ့ ကိုစုိးကုိ ၾကည့္ရင္း သူတုိ႕အားလုံး ရင္ခုန္
ေနၾကပါတယ္။ မိနစ္ (၂၀)ခန္႕ အၾကာမွာေတာ့ ကုိစုိး’ႏူတ္ဖ်ားမွ …
“ဘာမွ မရွိပါဘူးကြာ၊ ညီေလးတုိ႕ ညီမေလးတုိ႕ ေၾကာက္မေနၾကနဲ႕
အပုိေတြ ….”

သူ႕ေရွ႕က ေမွာင္မဲတိတ္ဆိတ္ေနေသာ အိမ္ၾကီးကို ၾကည့္ရင္ ကုိစုိး
ဆက္ေျပာေနပုံက … သရဲရွိရင္ ထင္ထင္ရွားရွား ျပလုိက္ပါလား၊ ဒီမွာ
သရဲထက္ၾကီးတဲ့ သရဲဲဘၾကီး ကုိစုိး ေရာက္ေနတယ္လုိ႕ …..။ ကုိစုိးက
ရယ္စရာအျဖစ္ ေျပာလုိက္ေပမယ့္ မမေအးကေတာ့ ကုိစုိး ေက်ာျပင္
ကို ထုရင္း အနည္းငယ္ လန္႕ေနပုံရပါတယ္။



ကုိစုိး စကားအဆုံးမွာေတာ့ ျဖဴျဖဴတုိ႕အားလုံး အိမ္မွာရွိတဲ့ ေစာင္ေတြ
ကို မွ်ျခံဳရင္ ဗီြဒီယုိဇာတ္လမ္းကို ဆက္ၾကည့္ပါေတာ့တယ္။ ျဖဴျဖဴတုိ႕
တေတြ ဗြီဒီယုိၾကည့္ရင္း ဗုိက္ဆာရင္ စားေသာက္ႏိုင္ဖုိ႕ ေအာက္ထပ္
က မီးဖုိေခ်ာင္မွာ မမေအးတစ္ေယာက္ ထမင္းေၾကာ္ ေၾကာ္ေပးပါတယ္။
မီးဖုိေပၚက အပူရွိန္ေၾကာင့္ တရွဲရွဲ ျမည္ေနတဲ့ ထမင္းေၾကာ္ ေၾကာ္သံနဲ႕
အတူ တေန႕ကုန္ ပင္ပန္းလာတဲ့ ကိုစုိးရဲ႕ တေခါေခါ ေဟာက္သံကုိ
ျဖဴျဖဴတုိ႕အားလုံး အေပၚထပ္ကေန ၾကားေနရပါတယ္။

ဗြီဒီယုိဇာတ္လမ္း တခုနဲ႕ တခုအၾကား မမေအးရဲ႕ ထမင္းေၾကာ္ ပူပူေလး
ကုိစားလုိက္၊ ေရေႏြးၾကမ္း မွဳတ္ေသာက္လုိက္ျဖင့္ သူတုိ႕အားလုံး
ေပ်ာ္ ေနၾကပါတယ္။ ထမင္း စားျပီးကာစ ေခါင္းမုိးေပၚက တေဖ်ာက္
ေဖ်ာက္က်လာတဲ့ မုိးသံနဲ႕အတူ ဗြီဒီယိုၾကည့္ေနေသာ သူတုိ႕အားလုံးရဲ႕
မ်က္လုံးေတြ “ထမင္းဆိပ္” တက္ျပီး တေျဖးေျဖး ေမွးစင္းလာပါတယ္ …. ။

ရုတ္တရက္ သူတုိ႕အိမ္ေရွ႕မွာ တစုံတေယာက္ရဲ႕ လွမ္းေခၚသံလုိလုိ
ၾကားေနရပါတယ္ …..
“အိမ္ရွင္တုိ႕ ရွိလား …. က်မက ဒီအိမ္ရဲ႕ ေခါင္းရင္းအိမ္ကပါ …. ”

(၄)

မမေအးရဲ႕ တံခါးဖြင့္လုိက္သံ၊ ေခါင္းရင္းအိမ္ကပါလုိ႕ သူ႕ကုိယ့္သူ
မိတ္ဆက္ေန႕တဲ့ ဧည့္သည္အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ ႏူတ္ဆက္သံမ်ားကို ျဖဴျဖဴ
တုိ႕ ၾကားေနရပါတယ္၊ ခဏေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ မမေအးနဲ႕
ဧည့္သည္ အမ်ဳိးသမီးတုိ႕ ဗြီဒီယိုၾကည့္ေနၾကတဲ့ ျဖဴျဖဴရွိရာ အေပၚထပ္
ဆီ တက္ေရာက္လာၾကပါတယ္ …

ညၾကီးမုိးခ်ဳပ္ အလည္ေရာက္လာတဲ့ ေခါင္းရင္းအိမ္က အမၾကီး
ကုိ ၾကည့္ရင္း ျဖဴျဖဴတုိ႕ အားလုံး အံ့အားသင့္ေနၾကပါတယ္။
သနပ္ခါးကို ေျခစြန္း ေခါင္းစြန္း လိမ္းထားျပီး သူမရဲ႕ ရွည္လ်ား
လွတဲ့ ဆံပင္ကုိ ဖားလ်ား ခ်ထားတဲ့ အမၾကီးက ဗြီဒီယုိဇာတ္လမ္း
ထဲက မင္းသမီးနီးပါး ေခ်ာလွပါတယ္ ....
“ညီမေလးတုိ႕ ေမာင္ေလးတုိ႕က အင္အား ေတာင့္လွခ်ည္လား၊
ဘာေတြ စားျပီး ဘာဇာတ္လမ္းေတြ ၾကည့္ေနၾကလဲ၊ ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္ ...”
“အမၾကီးက ဟုိဖက္ အိမ္ကလား ...၊ သားတုိ႕က အမတုိ႕ အိမ္မွာ
ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ေအာင့္ေမ့ေနတာ ...”
“ဟုတ္တယ္ ေမာင္ေလးရဲ႕၊ အမက ေခါင္းရင္း အိမ္က ...”
“အမ တစ္ေယာက္တည္း ေနတာလား ...”
“မဟုတ္ဘူး ညီမေလး၊ အမရယ္ အမ’ခ်စ္သူရယ္ေပါ့ ...”
“ေၾသာ္ .... ဟုတ္ကဲ့ အမ၊ သမီးတုိ႕က ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ေအာင့္ေမ့
ေနတာ၊ ခုနကေတာင္ သမီးေမာင္ေလး ... ေႏြေအးက အမတုိ႕ အိမ္
ဖက္က အသံ ၾကားလုိက္ရလုိ႕ .... ”

“အမတုိ႕ အိမ္ဖက္က အသံ ၾကားလုိက္ရတယ္ ... ဟုတ္လား”
“အသံ ... အသံ ... အသံ ...” လုိ႕ စကားကုိ ဆက္တုိက္ ေျပာေန
တဲ့ အမၾကီး စကားသံက တေျဖးေျဖး က်ယ္လာပါတယ္။ ဧည့္သည္
အမၾကီးက စကားေျပာေနရင္း ေခါင္းရင္းဖက္ ျပတင္းေပါက္ကို
ဖြင့္လုိက္ပါတယ္၊ ျပတင္းေပါက္နဲ႕ ကပ္လ်က္ ပိတ္ထားတဲ့ သူတုိ႕
အိမ္ဖက္ ျပတင္းေပါက္ တံခါးကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး တဒုန္းဒုန္း
ျဖင့္ ဆက္တုိက္ ထုလုိက္ပါေတာ့တယ္။

ပြင့္လာတဲ့ ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ ေခါင္းရင္းအိမ္ထဲကုိ သူတုိ႕အားလုံး
ျမင္ေနရပါတယ္၊ မီးေရာင္ေအာက္မွာ တကုိယ္လုံး ေရေတြ ရႊဲစုိေန
ေသာ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္ အကုိၾကီးတစ္ဦး မတ္တပ္ ရပ္
ေနပါတယ္။ သူတုိ႕ကုိ ၾကည့္ျပီး ေရေတြ ရႊဲစုိေနေသာ အကိုၾကီးက
ေတာ္ေတာ္ေလး အံၾသေနပုံရပါတယ္၊ သူ႕ ႏူတ္ဖ်ားမွ ...
“မြန္၊ သူတုိ႕က ဘယ္သူေတြလဲ မြန္ ...”

“က်ေနာ္တုိ႕က ဒီဖက္အိမ္ကပါ အကို ....” လုိ႕ ေႏြေအးရဲ႕ စကား
ကုိ နားေထာင္ျပီး မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ ျဖစ္သြားတဲ့ အကုိၾကီးက
ျဖဴျဖဴတုိ႕အိမ္ထဲ ေရာက္ေနတဲ့ သူ႕ခ်စ္သူကို ....
“မဟုတ္ဘူး ... မဟုတ္ဘူး၊ မြန္ ... မြန္ ဘာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ေန
တာလဲ၊ သူတုိ႕နဲ႕ ကိုယ္တုိ႕က ဘ၀ခ်င္း မတူေတာ့ဘူးေလ ... မြန္ ...”

ေခါင္းရင္းအိမ္က အကိုၾကီးရဲ႕ စကားကို နားေထာင္ျပီး ျဖဴျဖဴတုိ႕အားလုံး
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ ခုနက ေခါင္းရင္းအိမ္ရဲ႕
ျပတင္းေပါက္နံရံကုိ တဒုန္းဒုန္း ထုခဲ့ေသာ ဧည့္သည္ အမၾကီးလည္း
သူတုိ႕ရဲ႕ ေရွ႕တြင္ မရွိေတာ့ပါ၊ အံအားသင့္ေနတဲ့ သူတို႕အားလုံးရဲ႕
ၾကားမွ စူးစူး၀ါး၀ါး အသံ တသံ ထြက္ေပၚလာပါတယ္ ....
“ဟုိမွာ ဘယ္သူလဲ ၾကည့္ပါအုံး၊ ထုပ္တန္းေပၚမွာ တြဲေလာင္ၾကီး ...”

အားလုံးရဲ႕ အေပၚဖက္က ထုပ္တန္းတြင္ ၾကိဳးတန္းလန္း ျဖစ္ေနေသာ
တစုံတခုကို ျမင္လုိက္ရေသာ သူတုိ႕အားလုံး ... ဟာ .... ဟာ ....
အမေလး ... ဟူေသာ အထိတ္တလန္႕ေအာ္သံကုိ ျပိဳင္တူ ေအာ္လုိက္
ၾကပါတယ္။ ေအာ္သံနဲ႕ အတူ သူတုိ႕ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ ျမင္ကြင္းမ်ား
အားလုံး အေမွာင္အတိ ဖုံးလႊမ္းသြားပါတယ္ ....။

(၅)

“ျဖဴျဖဴ၊ ေက်ာ္ေက်ာ္၊ ေကာင္းခန္႕၊ ေႏြေအး .... ”
သူတုိ႕နာမည္ေတြကုိ ဆက္တုိက္ေခၚရင္း တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္
လုိက္ ႏူိးေနေသာ မမေအးကုိ ၾကည့္ရင္း သူတုိ႕အားလုံး အိမ္မက္ဆုိးက
ႏူိးလာၾကပါတယ္။ အိမ္ေပ်ာ္ရာကေန ႏိူးလာသူေတြၾကား ေနာက္ေဖးအိမ္
က သားပုေလးကေတာ့ ရွိဳက္ၾကီးတငင္ငင္ ငုိေနပါတယ္ ....
“ေၾကာက္စရာၾကီး၊ ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႕ ေသေနတာ ဗ် ...”

ျဖဴျဖဴတုိ႕အားလုံး မမေအးထံ သူတုိ႕ မက္ခဲ့တဲ့ ပုံစံတူ အိမ္မက္အေၾကာင္း
သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္ ေျပာျပေနၾကပါတယ္၊ မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္
ေနတဲ့ မမေအးက ... အမလည္း ဘယ္လုိ ေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး
ကြယ္၊ မင္းတုိ႕ဆီက အသံေတြ ထြက္မလာခင္ ေအာက္ထပ္မွာ ဘာေတြ
ျဖစ္ေနတယ္ ထင္လဲ ...”
“ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ မမေအး ...”
“မင္းတုိ႕ အကုိ ... ကုိစုိးေပါ့၊ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း အိပ္
ေနရင္း စကားေတြ ေျပာေနတယ္၊ ပထမေတာ့ အမလည္း အိမ္မက္
မက္လုိ႕ ဂေယာင္ဂတမ္းျဖစ္ေနတယ္ ထင္တာ၊ အဲဒါနဲ႕ ျခင္ေထာင္ထဲ
၀င္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မ်က္လုံးၾကီးျပဴးျပီး လွ်ာၾကီးထြက္ေနတယ္၊ အမ
ျခင္ေထာင္ထဲ ၀င္သြားတာ ျမန္လုိ႕ေပါ့၊ ေနာက္မုိ႕ဆုိရင္ ေတြးေတာင္
မေတြး၀ံ့ဘူး ...”
“ကုိစုိးက ဘာေတြ ျဖစ္တယ္လုိ႕ ေျပာလဲ မမေအး ...”
“ဟာ မမျဖဴကလဲ .... ေစာေစာတုန္းက ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ျပီး ေခါင္းရင္း
က သရဲကို စိန္ေခၚထားလုိ႕၊ အခု အဲဒီသရဲက မမျဖဴတုိ႕ အကုိ ... ကုိစုိး
ကုိ ပညာေပးလုိက္တာ ျဖစ္မယ္ ...”

ရုတ္တရက္ ၀င္ေျပာလုိက္တဲ့ ေပါင္ခ်ိန္’စကားေၾကာင့္ ျဖဴျဖဴတုိ႕အားလုံး
လန္႕ျဖန္႕သြားၾကပါတယ္။


(ဆက္ရန္။)

-စစ္ျငိမ္းဒီေရ