သတိရလ်က္ပါ သူငယ္ခ်င္း

ကုိၾကီးေက်ာက္နဲ႕ မေမတုိ႕က ဘ၀ကူးေျပာင္းကာစ
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ လာေရာက္ႏူတ္ဆက္မွဳေတြအေၾကာင္း
ေရးေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေရးခ်င္စိတ္က ထိန္လုိ႕မရတာနဲ႕
“လြင္ျပင္ေခၚသံ” ကို ခဏထားျပီး က်ေနာ့္ကုိယ္ေတြ႕ေလး
တစ္ခုကုိ ပုိ႕စ္အျဖစ္ တင္လုိက္ပါတယ္။

၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းမွာ လွဳိင္နယ္ေျမ RC 2 က ဓါတုေဗဒ အဓိက
တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူတစ္ဦး ေသဆုံးခဲ့ပါတယ္။ ကြယ္လြန္
သြားတဲ့ ေက်ာင္းသူက ပဲခူးတုိင္း ျပည္ျမိဳ႕ဇာတိ ျဖစ္ပါတယ္။
သူ ေသဆုံးတဲ့အခ်ိန္က ဒုတိယႏွစ္ စာေမးပြဲျပီးလုိ႕ ေက်ာင္းပိတ္
ထားတဲ့ ကာလမွာပါ။ သတင္းကုိ စၾကားရတဲ့ အခ်ိန္က ညေနခင္း
တစ္ခုမွာပါ။ ကြယ္လြန္သြားသူနဲ႕ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးဟာ RC 2
ေက်ာင္းမွာ တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး ေတြ႕ျပီး သမီးရည္စား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေၾကာင့္ အဲဒီေက်ာင္းသူနဲ႕ က်ေနာ္ဟာ ရင္းႏွီး
တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ရုတ္တရက္ ေနမေကာင္းျဖစ္ျပီး ကြယ္လြန္တဲ့ သတင္းကို ၾကားၾကား
ခ်င္း သူတုိ႕ေမဂ်ာက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ၊ သူ႕ရည္စားျဖစ္တဲ့
သူေရာ ယုံကို မယုံၾကပါဘူး။ ဒီသတင္း မဟုတ္ပါေစနဲ႕လုိ႕ ဆုေတာင္း
ၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ကေန မနက္အေစာၾကီး ျပည္ကို ေက်ာင္းသား
ေတြ အုပ္စုလုိက္ သြားၾကပါတယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ့ ေၾကးစည္ထုသံ
ငုိသံေတြနဲ႕ သတင္းက အမွား မဟုတ္ေတာ့ပါ။


ေသဆုံးသြားတဲ့ အဲဒီေက်ာင္းသူေလးမွာ ထူးထူးျခားျခား နာတာရွည္
ေရာဂါတုိ႕ ဘာတုိ႕ လုံး၀ မရွိပါဘူး။ သာမန္ ဖ်ားနာတာပါ။ သူ႕အေဖ
က်န္းမာေရး ေဆးမွဴးက ဆရာ၀န္ဆီ သြားမျပခုိင္းပဲ သူ႕ဘာသာ သူ
ၾကိတ္ကုရင္းကေန ေရာဂါက မသက္သာပဲ အခ်ိန္လြန္မွ ေဆးရုံေရာက္
ေတာ့ ဆရာ၀န္ေတြလည္း မကယ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။

သူ႕နာေရးဆီ အေျပးအလႊာ ေရာက္လာတဲ့ ရန္ကုန္နဲ႕ နယ္တခ်ဳိ႕က
သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ RC 2 က ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ ငိုလုိက္ၾက
တာ ဆူညံေနတာပဲ။ သူတုိ႕ သမီးရည္စားနဲ႕ က်ေနာ္က ေက်ာင္းမွာ
ေန႕တုိင္းလုိလုိ ကင္းန္တီးန္ အတူတူ ထုိင္ေနၾကပါ။ ကုိယ္နဲ႕ ရင္ႏွီးတဲ့
လူတစ္ေယာက္ ရုတ္တရက္ ဒီလုိျဖစ္သြားေတာ့ စိတ္ေတာ့ မေကာင္း
ပါဘူးေပါ့။ က်ေနာ္ကလြဲျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္လုံး ငိုတာၾကည့္ျပီး
စိတ္ထဲမွာ သူ႕အေဖ က်န္းမာေရးေဆးမွဴးကို တုတ္နဲ႕ ရုိက္ခ်င္စိတ္
က မနည္းကို မ်ဳိခ်ေနရတယ္။ သိသလုိလုိ တတ္သလုိလုိလုပ္လုိ႕ ကုိယ့္
သားသမီး မဆုံးရွံဳးသင့္ပဲနဲ႕ ဆုံးရွဳံးတာေပါ့။

အသုဘပုိ႕ျပီး သူတုိ႕အိမ္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ အသုဘပုိ႕တုန္းက တက္မလုိလုိ
ခ်က္မလုိလုိ ျဖစ္ၾကတဲ့ သူ႕ညီအကုိ ေမာင္ႏွမေတြ၊ အမ်ဳိးေတြက ဘာလုပ္ၾက
သလဲဆုိေတာ့ အိမ္ေပါက္၀ကေန ဖလားထဲက ေရနဲ႕ ျခံထဲ ၀င္လာတဲ့ သူတုိင္း
ကို စတိသေဘာ ပက္ျဖန္းပါတယ္။ အဲဒါ ဘာလုပ္တာလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့
အရပ္ထဲက ေျပာတယ္တဲ့ … ဆုံးသြားတဲ့ သူ႕တုိ႕ညီမ၊ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း
မကြ်တ္ဘူးတဲ့ … ဆုံးတဲ့ေနကစျပီး ညေနတုိင္း လမ္းထိပ္က အုတ္ခုံ
ေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထုိင္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္တဲ့ …။ အဲဒါနဲ႕
သရဲေျခာက္မွာကို ေၾကာက္လုိ႕ ပရိတ္ေရကို ဖလားထဲ ထည့္ျပီး
အိမ္ထဲမွာ လုိက္ျဖန္းတာတဲ့ …။ က်ေနာ္နဲ႕ က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက
၀ုိင္းေျပာၾကတာေပါ့၊ ရက္မလည္ခင္ … (၇)ရက္ မျပည့္ခင္ေတာ့ ေသဆုံး
သူရဲ႕ ၀ိညာဥ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ထဲကို ၀င္ခြင့္ထြက္ခြင့္ ေပးသင့္
ပါတယ္ေပါ့။ အခုလုိမ်ဳိး ပရိတ္ေရလုိလုိ အရာေတြနဲ႕ ဟန္႕တားတာ
မေကာင္းဘူးေပါ့။

ညေနၾကေတာ့ အဲဒီလမ္းထိပ္က အုတ္ခုံေလးဖက္ သြားၾကည့္ပါတယ္။
လူေတြမ်ား သရဲတေစၦ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေၾကာက္သလဲဆုိရင္ အဲဒီ
နားမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ ေစ်းဆုိင္ေတာင္ ေၾကာက္လုိ႕ ဆုိင္ပိတ္ထားတယ္ တဲ့။
က်ေနာ္နဲ႕ တျခားသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္က အဲဒီေခတ္က မႏၱေလး Rum
အရက္ ပုလင္းျပားေလးေတြ တစ္ေယာက္ တစ္ျပားစီ၊ (၃)ျပား ၀ယ္ျပီး အဲဒီ
အုတ္ခုံေပၚမွာ ည (၇)နာရီေလာက္ကစျပီး ပြဲတည္ၾကေတာ့တာပဲ။ ဟုိ
ႏွစ္ေယာက္က ေသာက္လုိက္ ငိုလုိက္ေပါ့။ ပထမေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး၊
ဘာမွ မေတြ႕ဘူး။ အရက္ထုိင္ေသာက္ေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕သူငယ္ခ်င္း
(၃)ေယာက္က ေသာက္ေနရင္းနဲ႕ ဟုိေျပာ ဒီေျပာ စကားေတြ ေျပာ
လုိက္ၾကတာ … လူတစ္ေယာက္ ေသသြားရင္ ေနာက္ထပ္ ဘ၀တစ္ခု
ကို ဘယ္လုိပုံစံနဲ႕ ကူးသြားသလဲ … ဆုိတာကို ဖတ္ထားသမွ် ၾကားဖူး
သမွ်ေတြ မူးမူးနဲ႕ ေျပာေနၾကတာ။ ည (၉)နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္
ေရာက္ေတာ့ ေသာက္ထားတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္လား မေျပာတတ္ဘူး
နည္းနည္းေတာ့ ေထြလာတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း တစုံတေယာက္က
ကိုယ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသလုိ ကုိယ့္နားေရာက္ေနသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္က ဘာေျပာၾကသလဲဆုိ
ေတာ့ … ဆုံးသြားတဲ့ ငါတုိ႕ သူငယ္ခ်င္း အခုလုိ လူသြားလမ္း နံေဘး
က အုတ္ခုံေပၚမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနရတာ သနားပါတယ္ ေပါ့။
သူ … ငါတုိ႕ေျပာတာ ၾကားႏိုင္ရင္ သူ႕အိမ္ဆီ ေခၚသြားမယ္ ဆုိျပီး
လုပ္ၾကပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ သုံးေယာက္က ေသာက္သာ ေသာက္
ထားတယ္၊ ေသာက္ထားတဲ့အရွိန္က အရမ္းေတာ့ မမူးေသးဘူး၊
first mind လုံး၀ မေပ်ာက္ေသးပါ။ … လာ သူငယ္ခ်င္း၊ နင့္အိမ္ကုိ
ငါတုိ႕နဲ႕အတူ လုိက္ခဲ့၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလုံးေရာက္ေနတယ္၊ ၀မ္းနည္း
မေနနဲ႕၊ လူတုိင္း တစ္ေန႕ ေသရမွာ၊ နင့္ကို နင့္အိမ္ထဲ လာဖုိ႕ ငါတုိ႕
ခြင့္ျပဳတယ္ … ဘာညာဆုိျပီး အဲဒီအုတ္ခုံနံေဘးမွာ ေခၚၾကပါေတာ့တယ္။

အဲလုိလည္း ေခၚလုိက္ေရာ ပထမဆုံး ဘာစျဖစ္သလဲ ဆုိေတာ့
လက္နဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ၾကက္သီး ဖုေလးေတြ သူ႕အလုိလုိ ျဖစ္လာ
တယ္။ သုံးေယာက္စလုံး ျပိဳင္တူျဖစ္တာ၊ ျပီးေတာ့ အပုတ္နံ႕လုိလို
အနံ႕တစ္ခုက တေျဖးေျဖးခ်င္း ရွဳရွိဳက္ရသလုိ ပုိပုိျပီး နံ႕လာတယ္။
သုိ႕ေပမယ့္ ေသသြားတဲ့လူက သူငယ္ခ်င္းဆုိတဲ့ အသိေၾကာင့္လား
မေျပာတတ္ဘူး၊ တစ္ေယာက္မွ ေၾကာက္စိတ္ မေပၚၾကဘူး။ ဒီလုိနဲ႕
သူတုိ႕အိမ္ကို ျပန္လာၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ သုံးေယာက္က အိမ္
ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ေခၚလာတယ္ဆုိတာကုိ ဘယ္သူ႕ကိုမွ
အသိမေပးပဲ အသုဘ ဖဲ၀ုိင္းနံေဘးမွာ ျငိမ္ျငိမ္းေလးပဲ ဖဲရုိက္တာကုိ
ထုိင္ၾကည့္ေနတာ။ နာေရးမွာ ၀ုိင္းကူညီလုပ္ေပးေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီး
ေတြ တစ္ေယာက္ကုိ ၀င္ပူးျပီး ငိုလုိက္တာ၊ ၀င္ပူး ခံရတဲ့သူက က်ေနာ္
တုိ႕ အားလုံးရဲ႕ နာမည္အရင္းေတြ နာမည္ေျပာင္ေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ
မသိႏိုင္ဘူး၊ အသံကလည္း ခြ်တ္စြပ္ပဲ။ နာမည္အရင္းေတြေရာ နာမည္
ေျပာင္ေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ ေခၚျပီး ႏူတ္ဆက္လုိက္တာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕
ကို မျပီးဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ႏူတ္
ဆက္ေနရင္းကေန ေနာက္ဆုံးမွ သူ႕မိဘနဲ႕ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ
ကို စကားေျပာတယ္။ သူ႕အေဖနဲ႕ စကားေျပာေတာ့ … အေဖ၊
သမီး ေသတၱာထဲက အ၀တ္အစားေတြၾကားမွာ ေက်ာင္းဖြင့္လုိ႕
ရန္ကုန္ျပန္ရင္ အက်ႌ၀ယ္ဖုိ႕ ပုိက္ဆံ (၅)ေထာင္ စုထားတာ ရွိတယ္၊
အဲဒါ ပုိက္ဆံနဲ႕ အခုလာတဲ့ လူေတြထဲက … (က်ေနာ္တုိ႕ သုံးေယာက္)
ကို လက္ညွိဳးထုိးျပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပဳစုလုိက္ပါတဲ့ … သူတုိ႕
သုံးေယာက္ ေခၚလုိ႕ သမီး အိမ္ထဲကို ၀င္ခြင့္ရတာ၊ အျပင္မွာ ေခြးေတြ
ကလည္း အရမ္းေဟာင္၊ တျခား ပုံပ်က္ပန္းပ်က္ အရာေတြနဲ႕ သမီး
အရမ္းေၾကာက္ေနတာ၊ အေဖတုိ႕ တစ္အိမ္လုံး သမီးအေပၚ ရက္စက္
တယ္ … ဆုိျပီး ငိုလုိက္တာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မျပီးဘူး။

ရက္လည္ဆြမ္းေကြ်းတဲ့ေန႕ က်ေနာ္တုိ႕ အုပ္စုလုိက္ သူတုိ႕အိမ္က
ကားနဲ႕ ကားဂိတ္အထိ ဆင္းၾကပါတယ္။ လမ္းထိပ္က အုတ္ခုံေလး
နားေရာက္ေတာ့ လမ္းအက်ယ္ထဲ ကား၀င္ဖုိ႕အေရး ျဖတ္သြားျဖတ္
လာကို ကားသမားက ေစာင့္ေနရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ အမ်ဳိးသမီး
တစ္ဦး စက္ဘီးေလးစီးျပီး က်ေနာ္တုိ႕ကားနားကေန ျဖတ္သြားပါ
တယ္။ ေနာက္က ကယ္ရီယာခုံေပၚ ထုိင္ရင္ ကားေပၚက လူေတြ
ကို လက္ျပသြားတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းကို ကားေပၚမွာ ပါ
လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအားလုံး ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လုိက္ရပါတယ္ …။
ကားသမားကို ေျပာျပီး က်ေနာ္တုိ႕ ေျပးဆင္းျပီး စက္ဘီးေနာက္ကုိ
လုိက္ၾကပါတယ္။ စက္ဘီးစီးတဲ့ အမၾကီးနားေရာက္ေတာ့ အဲဒီအမ
ၾကီးက ကုိယ္၀န္ေဆာင္သည္ပါ၊ ေစ်းက အျပန္ သူ႕စက္ဘီးေနာက္ဖက္
မွာ ဘယ္သူမွ ပါမလာေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။

(၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ဓါတုေဗဒ အဓိက က်ေနာ့္
သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အမည္မွာ အကၡရာေလးလုံးရွိပါတယ္။ သူ ကြယ္လြန္
တဲ့ သတင္းက လွဳိင္ေက်ာင္းထဲမွာ ဟုိးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ပါ။ က်န္ရစ္
သူ မိသားစုကို အားနားလုိ႕ အမည္ကို ထည့္မေရးတာပါ။)

-စစ္ျငိမ္းဒီေရ