လြင္ျပင္ ေခၚသံ (အပုိင္း- ၃)

ယခင္ အပိုင္း(၂)မွ အဆက္ …

ရြာဥကၠ႒ကို ျမိဳ႕ေပၚအထိ လုိက္ေခၚတဲ့ ကုိထြန္းေရႊတုိ႕ ကုိတင္စန္း
တုိ႕ ျပန္အလာကို တစ္ရြာလုံး ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ ေန မ၀င္ခင္ ေရာက္
လာၾကပါေစလုိ႕ သူတုိ႕အားလုံးရဲ႕ တီးတုိးဆုေတာင္းသံေတြ တေျဖးေျဖး
ခ်င္း တိမ္၀င္သြားသလုိ သူရဇၨ ေနမင္းကလည္း တေျဖးေျဖးခ်င္း ရုိးမ
အေနာက္ထဲ ငုပ္လွ်ဳိးသြားပါျပီ ….။

အခန္း(၄)

ရြာလယ္ လမ္းမတေလွ်ာက္ လူၾကီးလူငယ္ေတြ စုရုံးစုရုံးျဖင့္ ဟုိအိမ္ေရွ႕
စုလုိက္၊ ေနာက္တစ္အိမ္ေရွ႕ ျပန္စုလုိက္နဲ႕ အလုပ္မ်ားေနၾကေပမယ့္
ကေလးငယ္ေတြကေတာ့ အပူအပင္ ကင္းမဲ့စြာ ေျပးလႊားေဆာ့ကစား
ေနၾကပါတယ္။ ကြ်ဲႏြား အဌား ထိန္းေက်ာင္းတဲ့ အလုပ္ကုိ လုပ္ကုိင္ေသာ
ကုိရင္သာဂိတုိ႕ ညီအကုိႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အရင္ေန႕ေတြထက္ မုိး
မခ်ဳပ္မီ ေစာေစာစီးစီး ကြဲ်ေတြ ႏြားေတြကုိ ရြာထဲသုိ႕ ေမာင္းသြင္း လာၾက
ပါတယ္ ….။



“ကုိညိဳ၊ ေတာ္ကေတာ့ ေစာေစာစီးစီး မူးေနျပီလား၊ အငယ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ
အိမ္ေပၚတက္ခုိင္းအုန္း …”
“ေထြးရီတုိ႕ မုိးျပာတုိ႕ ေရခတ္ေနတာ မျပီးေသးဘူးလား၊ သာဂိတုိ႕ေတာင္
ရြာထဲျပန္လာေနၾကျပီ …”
“ေဒြးေလးတင္၊ ေတာ့္သားေတြကို ၾကည့္ေျပာအုန္းေနာ္၊ နတ္မယုံဘူး ဘာျဖစ္
တယ္ ညာျဖစ္တယ္ဆုိျပီး အဘဖုိးေဆာင္နဲ႕ ျငင္းခုန္ေနတယ္ …”
“အရီးကလည္း လုပ္ျပန္ျပီ၊ က်ဳပ္တုိ႕က အေျခာက္တုိက္ ေၾကာက္ေနရမွာလား …”
“ဟဲ့ ေကာင္ေလးေတြ နင္တုိ႕ မယုံရင္ နင္တုိ႕ အေပါက္ကုိ ပိတ္ထားၾက၊
… အရွင္ၾကီးတုိ႕ရွင္ ကေလးစကား ေခြးစကား အရူးစကားမ်ား အမွတ္မထား
ေဗြမယူၾကပါနဲ႕၊ အမုိက္အမဲမ်ားရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ ….”

ကြပ္ပ်စ္ေပၚ အၾကမ္းအုိး လာခ်ေပးတဲ့ မိေက်ာ့ကုိ ၾကည့္ေနရင္းကေန
စိုးထုိက္’ ေမးလုိက္ပုံက … “သူတုိ႕ ေျပာေနတာကို က်ေနာ္ေတာ့ သိပ္
နားမရွင္းဘူး ကုိထြန္းၾကိဳင္၊ ရြာေတာ္ရွင္တုိ႕ ကြင္းပုိင္တုိ႕ ဆုိတာ ဘယ္သူ
ေတြလဲဗ်ာ …”

(ကိုထြန္းၾကိဳင္) ေမာင္စုိး တုိးတုိးေျပာပါဟ၊ ေက်းရြာတုိင္းမွာ ရြာေတာ္ရွင္
နတ္နန္းဆုိတာ ရွိတယ္၊ အဲဒီနတ္ကုိ ရြာေတာ္ရွင္လုိ႕ ေျပာၾကတာ၊ ကြင္းပုိင္
ဆုိတာက ရြာအျပင္ လယ္ကြင္း စိုက္ကြင္းကုိ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ကြင္းပုိင္နတ္
ကို ေျပာတာ၊ လူေတြမဟုတ္ဘူး နတ္ေတြကြ …။

(စုိးထုိက္) နတ္ေတြကလည္း မ်ားလုိက္တာဗ်ာ …။

(ကုိထြန္းၾကိဳင္) သူ႕ေဒသ သူ႕ဓေလ့ေပါ့၊ ရြာက လူေတြေရွ႕မွာေတာ့ မယံု
မၾကည္တဲ့ သေဘာမ်ဳိး မေျပာမိေစနဲ႕ေနာ္၊ သူတုိ႕ မၾကိဳက္ဘူး …။

(မိေက်ာ့) ေတာ္တုိ႕ ျမိဳ႕ေပၚမွာလည္း နတ္ကႏၷားပြဲေတြ နတ္ကေတာ္ေတြ
အမ်ားၾကီးပါေနာ္၊ ေတာ္တုိ႕လည္း လုိတာရွိရင္ အျဖစ္သဲလုိက္ပုံမ်ား မသိ
တာလုိက္လုိ႕ … ”

(စုိးထုိက္) ေၾသာ္ ဟုတ္လား၊ က်ေနာ္လည္း ဒီရြာကုိ အလာ လမ္းမွာ နတ္
တစ္ေယာက္နဲ႕ ဆုံမိလုိ႕ ဆုေတြေတာင္ ေတာင္းခဲ့ေသးတယ္ …။

(မိေက်ာ့) ဘာ နတ္လဲ …။

(စုိးထုိက္) မွ်ားနတ္ေမာင္လုိ႕ ေျပာတာပဲ …။

(မိေက်ာ့) အေကာင္းေအာင့္ေမ့လုိ႕ စကားေျပာမိပါတယ္၊ ေတာ္က
၀မ္းတြင္းရူးကုိ ….။

စကားမဆုံးခင္ မေျပးရုံတမယ္ ထြက္ခြာသြားတဲ့ မိေက်ာ့ကုိ ၾကည့္ရင္း
တဟားဟားျဖင့္ ဟားတုိက္ရယ္ေမာေနေသာ ကုိထြန္းၾကိဳင္ရဲ႕ ရယ္သံမ်ား
ေၾကာင့္ စုိးထုိက္တစ္ေယာက္ ညစား စားဖုိ႕ပင္ ေမ့ေလွ်ာ့ေနဆဲ ….။

ညဥ့္ဦးပုိင္းတြင္ ကုိထြန္းၾကိဳင္ၾကီး ရွင္းျပေနေသာ လယ္တစ္ဧက ပ်မ္းမွ်
စပါး ဘယ္ႏွစ္တင္း ထြက္တယ္ .. ဆုိေသာ စကားမ်ားကို ျခင္ေထာင္ထဲ
က နားေထာင္ေနရင္း ဘယ္လုိ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္း မသိ။ ရုတ္တရက္
ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး ေအာ္ဟစ္သံလုိလုိ ရန္ျဖစ္သံလုိလုိ အသံမ်ားေၾကာင့္
စုိးထုိက္ လန္႕ႏိုးလာပါတယ္။ ျခင္ေထာင္ထဲက ထြက္ထြက္ခ်င္း မ်က္လုံး
ထဲ တုိး၀င္လာတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ မီးေရာင္ေၾကာင့္ က်ိမ္းစက္စက္ ျဖစ္ေန
ဆဲပါ။ “ကိုထြန္းၾကိဳင္၊ က်ေနာ့္ နားထဲမွာ ေအာ္သံေတြ ၾကားလုိက္
မိလားလုိ႕ …”
“ဟုတ္တယ္ ေမာင္စုိး၊ ငါတုိ႕ အားလုံး ႏူိးေနတာ သိပ္မၾကာေသးဘူး၊
မင္းကို အားနားလုိ႕ မႏူိးျဖစ္တာ …”

အနီးအနား ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံး ဖေယာင္းတုိင္မီးေတြ ေအာက္လင္း
မီးအိမ္ေတြနဲ႕ ထိန္ထိန္ေတာက္ေနပါတယ္။ မ်က္ေစာင္းထုိး ျခံေရွ႕မွာ
လူေတြ အုပ္စုလုိက္ ေျပာဆုိေနၾကသည္က ….
“ငျငိမ္း မင္းဟာက ဟုတ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ၊ အမူးလြန္ျပီး ေပါက္ပန္း
ေလးဆယ္ေတြ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕ေနာ္ …”
“ကုိရင္ျငိမ္း၊ ခင္ဗ်ား မေနာက္နဲ႕ေနာ္၊ ညၾကီးမင္းၾကီးဗ်ာ …”
“ေဟ့လူေတြ၊ က်ဳပ္ ေသာက္ထားတာ မွန္တယ္၊ မူးေနတယ္ဆုိျပီး …်ီးေကြ်း
ၾကည့္ပါလား ဘယ္သူမွ မစားဘူးဗ်၊ ခင္ဗ်ားတုိ႕ကို ေနာက္ေနတာ မဟုတ္
ဘူး၊ တကယ္ေျပာေနတာ …”
“ကဲ့ကဲ့ ျငင္းမေနၾကပါနဲ႕ ဘယ္က ဘယ္လုိ စျဖစ္သလဲဆုိတာ ေျပာျပပါအုံး …”
“တေရးႏိုးလုိ႕ အေလးသြားခ်င္တာနဲ႕ အိမ္သာဖက္ ဆင္းလာတာ၊ အိမ္သာ
တက္ေနရင္းနဲ႕ ေလတုိက္သံေတြ တေ၀ါေ၀ါ ၾကားေနရတယ္၊ ဒါနဲ႕ အိမ္သာက
ဆင္းေတာ့ ဓါတ္မီးနဲ႕ ထုိးၾကည့္လုိက္တာ …. က်ဳပ္အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ဘာမွ
မရွိေတာ့ဘူးဗ်ဳိ႕၊ ေၾကာက္စရာၾကီးဗ်ာ …”
“ဟာ ဒီေကာင္ အဟုတ္မွတ္လုိ႕ နားေထာင္ေနတယ္၊ မင္းအိမ္က ရြာအစြန္
မွာေလ၊ မင္းအိမ္ေနာက္ေဖးမွာ အခင္းေတြပဲ ရွိမွာေပါ့ ေသာက္ရူးရဲ႕ …”
“ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္ လူဗ်ာ …”
“ဟုတ္ပါ့ …”
“ကိုညိဳ၊ က်ဳပ္ေျပာေနတာက က်ဳပ္အိမ္ ေနာက္ေဖးမွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး
လို႕ ေျပာေနတာ၊ ခင္ဗ်ားက ဘာနားလည္လုိ႕ ဘာ၀င္ေျပာေနတာလဲ …”
“ဟဲ့ေကာင္ ေမာင္ျငိမ္း၊ မင္း အမူးမေျပေသးဘူးလား၊ မင္းအိမ္က ရြာအစြန္
မွာ မင္းအိမ္ ေနာက္ဖက္မွာ အခင္းေတြပဲရွိတယ္ … ဟင္း …”
“မဟုတ္ဘူးဗ် … မဟုတ္ဘူး၊ အခု က်ဳပ္အိမ္ရဲ႕ ေနာက္ဖက္မွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါး
ၾကီး ျဖစ္ေနတယ္၊ ဘာအခင္း ဘာအပင္မွာ မရွိေတာ့ဘူး၊ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးနဲ႕
ေအာက္ကို ထုိးၾကည့္ေတာ့ က်ားဟိန္းသံေတာင္ ၾကားလုိက္ရေသးတယ္ …”
“ေဟး … ဟားဟားဟား …”

ကိုေမာင္ျငိမ္း ေျပာတဲ့စကားကုိ နားေထာင္ေနသူအားလုံး တ၀ါး၀ါးနဲ႕
ပြဲက်ေနပါတယ္။ သူ ေျပာတဲ့စကားအေပၚ ရယ္ေမာေနသူေတြကို ၾကည့္ျပီး
ကိုေမာင္ျငိမ္းရဲ႕ စိတ္မရွည္ေတာ့တဲ့ ေလသံဟာ တေျဖးေျဖး ျမင့္လာ
ပါတယ္။ မိေက်ာ့အကို ကိုမ်ဳိးသိမ္းက ကုိေမာင္ျငိမ္းရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးနဲ႕
ကေလးငယ္ေတြကို ဟုတ္ မဟုတ္ ဆုိတာနဲ႕ ပက္သက္ျပီး ေမးျမန္းေန
ဆဲပါ …
“မခင္၀ုိင္း၊ ခင္ဗ်ား ေယာက္်ား ေျပးတာနဲ႕ ခင္ဗ်ားတုိ႕ တစ္မိသားစုလုံး
အိပ္ယာက ထျပီး ေျပးလာၾကတာလား …”
“မသိပါဘူးေတာ္၊ ဒင္းက အသံနက္ၾကီးနဲ႕ ေအာ္ျပီး ေျပးေတာ့၊ က်ဳပ္တုိ႕
လည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ သူ႕ေနာက္ကေန ေျပးလုိက္မိတာ …”

အိမ္ျပန္ျပီး အိပ္ဖုိ႕ အားလုံးက ဘယ္လုိ ေဖ်ာင္းဖ်ေဖ်ာင္းဖ် ကုိေမာင္ျငိမ္း
က လက္မခံပါ။ ကုိေမာင္ျငိမ္းတုိ႕ မိသားစုကုိ သူတုိ႕ေနအိမ္ဆီ လုိက္ပုိ႕
ဖုိ႕ လူၾကီးအခ်ဳိ႕ သြားေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ ရြာေတာင္ပုိင္းက ဆူဆူညံညံ
အသံေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။
“ဘာေတြျဖစ္ၾကျပန္ျပီလဲ မသိဘူး …”
“ဒီေကာင္ေတြ ကာလသားဟင္း ခ်က္စားျပီး ရန္ျဖစ္ေနပုံရတယ္ ...”

သိပ္မၾကာခင္ သူတုိ႕ဆီကို လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ တ၀င္း၀င္းျဖင့္ လူၾကီး
လူငယ္ အမ်ားအျပား ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ဆယ္အိမ္ေခါင္း ရွင္းျပပုံက …
“အဘစံေရ၊ ဒီေကာင္ ဖုိးခ်စ္ေပါ့ ညၾကီးမင္းၾကီး က်ေနာ့္အိမ္ေရွ႕ကေန
တေက်ာ္ေက်ာ္ လွမ္းေခၚတယ္၊ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ေမးၾကည့္ေတာ့ ညတေရးႏုိး
အေပါ့အပါး သြားဖုိ႕အဆင္း သူ႕အိမ္ေအာက္က ႏြားျပာၾကီးက သူ႕ကုိ
စကားလွမ္းေျပာလုိ႕တဲ့ဗ်ာ၊ ပထမေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕လည္း မယုံဘူး၊ သူ႕တုိ႕
ျခံထဲလုိက္ၾကည့္ျပီး လွည့္အျပန္ ဘာၾကားလုိက္ရတယ္ ေအာင့္ေမ့သလဲ …”
“မင္းတုိ႕ ညၾကီးမုိးခ်ဳပ္ ငါ့ကုိ လာေနာက္ေနတာလား ေမာင္ျမ …”
“ကုိစံ၊ ေတာ္ကလည္း သူတုိ႕ေျပာတဲ့စကားကုိဆုံးေအာင္ နားေထာင္ပါအုံး၊
ဘယ္သူက ညၾကီးမင္းၾကီး လာေနာက္မွာလဲ …”
“က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း ၾကားရတာ မဟုတ္ဘူး အရီးရဲ႕၊ က်ဳပ္တုိ႕မိသားစု
ေရာ၊ ဖုိးခ်စ္တုိ႕ တစ္အိမ္လုံးေရာ၊ ငသိမ္းတုိ႕ပါ ၾကားလုိက္ရတာဗ် …”
“ေဟ့ေမာင္ေတြ ၾကည့္လဲ ေျပာပါအုံး၊ ႏြားက လူစကား ေျပာပါ့မလား …”
“ႏြားျပာၾကီးက ဘာေတြ ေျပာလဲဗ် …”
“ေမာင္ျမေရတဲ့ … မင္းအေမ မေစာကို ေျပာလုိက္ပါကြာ၊ မင္းတုိ႕ရွင္ျပဳတုန္း
က ေငြမလည္လုိ႕ ငါ့ဆီမွာ လာေပါင္ခဲ့တဲ့ ႏြားေလးကို ေမာင္ပုိင္စီးမိလုိ႕
အဲဒီအစြဲအလန္းေတြေၾကာင့္ ငါ အခု ႏြားျဖစ္ေနျပီတဲ့ …”
“ေဟး … ဟုတ္လား”
“အဲဒီႏြားက အခုထိ လူစကား ဆက္ေျပာေနေသးလား …”
“နံေဘးအိမ္က လူေတြပါ ႏိုးလာျပီး ထပ္ေရာက္လာေတာ့ မေျပာ
ေတာ့ဘူးဗ် …”
“ဖုိးခ်စ္ဆုိ အဲဒီႏြားၾကီးကို ဖက္ျပီး ငိုလုိက္တာဗ်ာ၊ အေဖ … အေဖ
ဆုိျပီး၊ က်ဳပ္လည္း အိမ္မက္မ်ား မက္ေနသလားလုိ႕ ကိုယ့္လက္ေတာင္
ျပန္ကိုက္ၾကည့္ေသးတယ္ … ဒီမွာၾကည့္ …”

ဆယ္အိမ္ေခါင္း ကုိျမရဲ႕ လက္ေမာင္းေပၚက အကြင္းလုိက္ ေပၚေနတဲ့ ကိုက္
ရာေတြကို ၾကည့္ရင္း က်န္တဲ့သူအားလုံး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနၾက
ပါတယ္။ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းေနတဲ့ ဖုိးခ်စ္တုိ႕ မိသားစုကို ၾကည့္ရင္း ေခါင္းကုတ္
ရုံမွတပါး အားေပးစကားေတြ ထြက္မလာၾက။ စိတ္ပုတီးၾကီး လည္မွာ
ဆြဲထားတဲ့ အဘစံကေတာ့ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးၾကီး ေတြ႕
ခဲ့တဲ့ ကုိေမာင္ျငိမ္းတုိ႕ မိသားစုကို အရင္ဆုံး လုိက္ျပန္ပုိ႕ေပးရမလား၊ လူ
စကားေျပာတဲ့ ႏြားပုိင္ရွင္ ကုိဖုိးခ်စ္တုိ႕ကို အရင္ ေဖ်ာင္းဖ်ေပးရမလားျဖင့္
အလုပ္မ်ားေနပါတယ္ ….။

အခန္း(၅)

ကုိမ်ဳိးသိမ္းႏွင့္ မိေက်ာ့တုိ႕ ေမာင္ႏွမ အပါအ၀င္ သူတုိ႕အားလုံး
တေနကုန္ေအာင္ ရြာအႏွံ သြားေနမိပါတယ္။ တစ္ရြာလုံးလည္း သတင္းထူး
ေတြ အတင္းထူးေတြကို ကုိယ္စီကုိယ္ငွ သယ္ေဆာင္ျပီး ဟုိအိမ္ဖက္ သြား
ၾကည့္လုိက္ ဒီအိမ္ဖက္ သြားၾကည့္လုိက္နဲ႕ စည္းကား ေနပါတယ္။ စုိးထုိက္
တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကုိေမာင္ျငိမ္းတုိ႕ အိမ္ေနာက္ေဖးက စုိက္ခင္းေတြၾကား
ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း …
“ညက ဒီေနရာမွာ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းၾကီး ျဖစ္သြားျပီး ကိုေမာင္ျငိမ္းတုိ႕ အိမ္လည္း
ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္က အိမ္ေလး ျဖစ္သြားတယ္လုိ႕ ညတုန္းက ေျပာၾက
တယ္၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးၾကီးျဖစ္ဖုိ႕ လူမေျပာနဲ႕ စက္နဲ႕တူးမယ္ဆုိရင္ေတာင္
လေတြ ႏွစ္ေတြနဲ႕ခ်ီျပီး တူးရမွာ …”

(ကုိမ်ဳိးသိမ္း) အရက္ေၾကာင္ ေၾကာင္ျပီး ေလွ်ာက္ေျပာတာပဲ ျဖစ္မွာပါ …။

(ကိုထြန္းၾကိဳင္) ရြာက ဥကၠ႒ကို ျမိဳ႕တက္ေခၚတဲ့ ကိုထြန္းေရႊတုိ႕ ကိုတင္စန္း
တုိ႕လည္း ျပန္မလာၾကေသးဘူး၊ ျမန္ျမန္ ျပန္လာရင္ ေကာင္းမယ္ …။

(မိေက်ာ့) ကုိထြန္းၾကိဳင္ၾကီးက ရြာဥကၠ႒ကို ရြာကိစၥအတြက္ ျပန္လာ
ေစခ်င္တာလား၊ ျမိဳ႕က အလည္ေရာက္ေနတဲ့ ခ်စ္တီးေပါက္စတုိ႕
စီးပြားေရးအတြက္ ျပန္လာေစခ်င္တာလား … ။

(စုိးထုိက္) က်ေနာ္က ခ်စ္တီးေလာက္ေတာ့ အသား မမဲပါဘူးဗ်ာ …။

(အားလုံး) ဟားဟားဟား ….။

“ကုိတင္စန္းတုိ႕ ျပန္ေရာက္ေနျပီ၊ အခု ရြာဦးေက်ာင္းက အဘဖုိးေဆာင္
က တစ္ရြာလုံးကုိ အစည္းအေ၀းေခၚတယ္ဗ်ဳိ႕ …”
ဆုိတဲ့ အသံနဲဲ႕အတူ ရြာထိပ္က ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းဆီ သူ႕ထက္ငါ
အလ်င္အျမန္ သြားေနၾကပါတယ္။

“ဥကၠ႒၊ ျမိဳ႕ေပၚက အလွဴအိမ္ကေန သူ႕အသိေတြနဲ႕ ဘယ္လဲမသိဘူး
တစ္ညအိပ္ ႏွစ္ညအိပ္ေလာက္ သြားေနတဲ့တယ္တဲ့ဗ်ာ …”
“ဘၾကီးေရႊကေတာ့ ဒီဆုိ ဟုိေရာက္တဲ့ အက်င့္က မေပ်ာက္ေသးဘူး …”
“မင္းတုိ႕ ဆရာေတာ္ဆီမွာေရာ မေလွ်ာက္ခဲ့ဘူးလား …”
“ေလွ်ာက္ခဲ့ပါ့ဗ်ာ၊ ျမိဳ႕ေပၚမွာ သိမ္ထပ္တဲ့ အလွဴရွိေနလုိ႕ အလွဴျပီးတာနဲ႕
ျပန္ၾကြခဲ့မယ္တဲ့၊ ရြာမွာ အခင္းအၾကီးအငယ္ရွိရင္ ေမာင္စံ(အဘစံ) ကုိ
ေမးျမန္း တုိင္ပင္လုိ႕ ဆရာေတာ္က မိန္႕လုိက္တယ္ …”
“အဘဖုိးေဆာင္၊ ညက ေအာ္သံေတြ ၾကားရေသးလား …”
“မေန႕ညက ကိုရင္ေတြနဲ႕အတူ က်က္သေရခန္းထဲ သြားအိပ္ေနလုိ႕
ဘာသံမွေတာ့ မၾကားမိဘူး …”

(ဆက္ရန္။)

-စစ္ျငိမ္းဒီေရ