ဂဠဳန္ဦးေစာ လမ္း

အားလုံး အားလုံး
လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား ဆူဆူညံညံ
ပြက္ေလာ ရုိက္ကုန္ၾကျပီ
ရာဇ၀င္ထဲက သမုိင္းထဲက
ေျမၾကီးထဲက ျပာပုံထဲက
လူတစ္ေယာက္ ႏိူးထ လာသတဲ့
ဘယ္သူမ်ားလဲ ဘယ္သူလဲလုိ႕
ေမးၾကျမန္းၾက ေျပးလႊားၾကည့္ၾက
မ်က္လုံးေတြကို ပြတ္ၾကည့္ၾကတယ္
အသားေတြကို ဆိတ္စြဲၾကည့္တယ္
က်ိန္းေသပါျပီ ဟုတ္ေနပါျပီ
မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေနသူက
ဂဠဳန္ဦးေစာ ….

ဦးေစာတစ္ေယာက္ ျပံဳးျပလုိက္ေတာ့
အားလုံးအားလုံး ေခါင္းငုံ႕သြားၾက
အားလုံးအားလုံး မွင္တက္သြားၾက
“ေဟ့လူေတြ ဘာၾကည့္ေနတာလဲဗ်
က်ဳပ္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ယုတ္မာတဲ့သူေတြကုိ
ရွင္သန္ခြင့္ေပးထားတဲ့ ကမၻာဆီ
က်ဳပ္ ျပန္လာတာ ဘာျဖစ္သလဲ ….”
ဆဲၾကဆုိၾက က်ိန္းၾကေမာင္းၾက
ေအာ္ၾကဟစ္ၾက ျပင္ၾကဆင္ၾက
ဦးေစာကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္
“ေၾသာ္ ဒီလူေတြနဲ႕ ခက္ေတာ့ ေနပါျပီ
ဒုိမီနီယန္အဆင့္နဲ႕ တန္တယ္လုိ႕ တြက္ခဲ့မိတာ
ငတက္ျပားကုိေတာင္ ဘ႑ာစုိး ခန္႕ၾကတယ္
အလီဘာဘာနဲ႕ ခုိးသားေလးဆယ္ကို
မ်ားတယ္လုိ႕ ထင္မိတာ
အခုေတာ့
သန္းအဆင့္ကို ေရာက္ေနပါလား
ေလယာဥ္ပ်ံစီးျပီး ေအာက္က ဆံေတာ္ရွင္ကုိ
လွမ္းျပီးဖူးေတာ့ ဆဲလုိက္ၾကတာ
ငတက္ျပားတည္ခဲ့တဲ့ ဘုရားဟာ
“မရွိခဏ” တစ္ဆူတည္း မဟုတ္ေတာ့ပါလား
ကဲ့ … ကဲ့
ေဆြမ်ဳိးေပါက္ေဖာ္တုိ႕
လမ္းသစ္ေလးမ်ား ေဖာက္ဖုိ႕ရွိရင္
က်ဳပ္နာမည္ေလး ေပးၾကပါအုံး …. ”
……
…
ေနျပည္ေတာ္က အၾကိဳေတာ္မ်ားျဖင့္
ဦးေစာတစ္ေယာက္
ႏူတ္ဆက္ထြက္ခြာ …. ။ ။


-စစ္ျငိမ္းဒီေရ