Tuesday 31 August 2010

Blog Day / ဘေလာ့ေဒး (၃၁.၈.၂၀၁၀)

ျမန္မာဘေလာ့ဂါအားလုံး ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါေစ

ဘေလာ့ေဒးမွာ ဘာေရးရင္ ေကာင္းမလဲဆုိျပီး စဥ္းစားၾကည့္
လုိက္တာ ဘေလာ့ေပၚမွာ ကုိယ္တုိင္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အျဖစ္
အပ်က္ေတြ ျပန္စဥ္းစားမိျပီး နည္းနည္းေတာ့ ရယ္မိပါတယ္။
အသိတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကုိ ေမးပါတယ္။ ေမးခြန္းေမးတဲ့
အသိကလည္း သူ႕စိတ္ထဲမွာ က်ေနာ့္ပုံစံကုိ ဘယ္လုိသ႑ာန္
ထုဆစ္ထားသလဲေတာ့ က်ေနာ္ မေျပာတတ္ပါ ....။
နင္တုိ႕ဟယ္ အားအားယားယား အင္တာနက္ေပၚမွာ
ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ျဖဳန္းႏိုင္တယ္၊ ငါတုိ႕မ်ား ကုိယ့္အလုပ္နဲ႕
ကုိယ္ ယားလုိ႕ေတာင္ မကုတ္ႏုိင္ဘူး ...

Blog Day 2010


က်ေနာ္ဘေလာ့ စ’လုပ္တာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေဖဖၚ၀ါရီလ (၂၄)ရက္
ေန႕ကပါ။ အဲဒီအရင္က အားတဲ့အခါ yahoo က c.f ေတြ၊ chat room
ေတြမွာ စကားစုေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္
ေရႊ၀ါေရာင္ စက္တင္ဘာ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္လာေတာ့ အင္တာနက္
ေပၚက ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ အခန္းက႑က ေတာ္ေတာ္ေလး
ထင္ရွားလာပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အဲဒီေခတ္က ထင္ရွားတဲ့
ဘေလာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စာသြားဖတ္လုိက္၊ သတင္းေတြ
နားေထာင္လုိက္ အဲဒီက သိလာရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို yahoo
c.f ထဲ ေျပာလုိက္နဲ႕ အဲလုိပဲ ေနခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္အသိ မိတ္ေဆြ
တခ်ဳိ႕က က်ေနာ့္ကို တုိက္တြန္းၾကပါတယ္။ … မင္းလည္း ဘေလာ့
တစ္ခုေလာက္ လုပ္ပါလားတဲ့ ….။

ဘေလာ့ဂါတစ္ခု လုပ္ဖုိ႕ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႕ဆုိတာ
သိပ္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ့္လုိ နည္းပညာ
အားနည္းတဲ့ သူမ်ဳိးဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ကုိ မလြယ္ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႕
ဘေလာ့ရွိျပီးသာ မိတ္ေဆြေတြဆီ အပူ ကပ္ရပါတယ္။ ဘေလာ့
လုပ္ခ်င္လုိ႕ … လုပ္ေပးၾကပါ။ ဘေလာ့ မလုပ္ခင္ ကတည္းက
ျမန္မာေဖာင့္(လက္ကြက္) ကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ကြန္ျပဴတာ
မွာ က်ေနာ္ ရုိက္တတ္ပါတယ္။ ၂၀၀၂၊ ၂၀၀၃ ေလာက္ကတည္းက
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက (ဦး)ကုိေက်ာ္ေက်ာ္စုိး ဦးစီးထုတ္ေ၀တဲ့ VOB စာေစာင္
မွာ စာေရးဖုိ႕ က်ေနာ္ ၾကိဳးစားဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က မေလးရွားႏုိင္ငံ
မွာ က်ေနာ္ ေနပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ ကုိယ္ပုိင္ ကြန္ျပဴတာ မရွိပါဘူး။
ကိုသက္ဦး’ကြန္ျပဴတာမွာ ကပ္ျပီး စာရုိက္ရပါတယ္။

VOB စာေစာင္မွာ က်ေနာ္ ပထမဆုံး ၀င္ေရးလုိ႕ ရတဲ့ ေနရာက
“စာဖတ္သူ အသံ” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာပါ။ က်ေနာ္ေရးျပီး
ပုိ႕လုိက္တဲ့ စာေၾကာင္းေရ ေလး … ငါး … ေျခာက္ေၾကာင္းကို
စာေစာင္ထဲမွာ ပါလာရင္ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အဲဒီ
VOB စာေစာင္ကို ဆယ္ခါထက္ မနည္း ျပန္ဖတ္ျပီး VOB ၀ုိင္းေတာ္
သားေတြကို အိမ္မက္ထဲအထိ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့
VOB စာေစာင္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ တစ္ခုမွာ “စစ္ျငိမ္းဒီေရ” ဆုိတဲ့
နာမည္နဲ႕ က်ေနာ့္ေရးသားတင္ျပမွဳ ေနရာ စ’ရလာပါတယ္။
ကြန္ျပဴတာ အခက္အခဲနဲ႕ ႏုိင္ငံေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြေၾကာင့္
၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေလာက္က စျပီး VOB စာေစာင္မွာ က်ေနာ္ ဆက္ျပီး
စာမေရးျဖစ္ခဲ့ပါ။
VOB ၀ုိင္းေတာ္သားအားလုံး ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါေစ

က်ေနာ့္ကို ဘေလာ့ စလုပ္ေပးတဲ့သူက ကုိသြင္ေမာင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကုိသြင္ေမာင္ဟာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္က “ရင္ခုန္သံ” ဆုိတဲ့
ဘေလာ့ရဲ႕ ဘေလာ့ဂါပါ။ ကုိသြင္ေမာင္’ ကြန္ျပဴတာမွာ က်ေနာ္ရဲ႕
“ပ်ဴႏုိင္ငံ” ဘေလာ့ကုိ စ’လုပ္ပါတယ္။ ကုိသြင္ေမာင္ရဲ႕ နည္းပညာ
အကူအညီနဲ႕ စလုပ္အျပီးမွာ က်ေနာ့္အတြက္ ဘေလာ့တစ္ခု
ေမြးဖြားလာပါတယ္။ နာမည္ကို ဘယ္လုိ ေပးၾကမလဲ ….။ အျခား
ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႕ အမည္ခ်င္း မတုိက္ဆုိင္ေအာင္ နာမည္ ရွာခဲ့
ပါတယ္။ ကဗ်ာဆန္ဆန္ နာမည္လွလွေလးေတြလည္း က်ေနာ္
သိပ္မေရြးတတ္ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ က်ေနာ္ စိတ္၀င္စားတဲ့ သမုိင္းဆုိင္ရာ
နာမည္တစ္ခုပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။ …. ပ်ဴႏုိင္ငံ။

ျပီးခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလုံး ႏွစ္ပတ္လည္ (၈.၈.၂၀၁၀)မွာ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ
ဘာလင္ျမိဳ႕ကုိ က်ေနာ္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာလင္မွာ ေနထုိင္
တဲ့ “ဗလ” (ဘာလင္ျမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ေသာ အႏုပညာရွင္ ဗလ)
က က်ေနာ့္ကို ေမးပါတယ္။ အကို ဘယ္မွာေနလဲတဲ့ ….။ … ပ်ဴ
ႏိုင္ငံမွာ ေနတယ္လုိ႕ ျပန္ေျပာေတာ့ … အကိုက ဘာလူမ်ဳိးလဲတဲ့၊
… ငါက ပ်ဴလူမ်ဳိးကြ …၊ သူက …. ပ်ဴလူမ်ဳိးဆုိတာ ရွိေသးလား၊
က်ေနာ္က … မင္း ပ်ဴလုိ ေျပာတတ္ရင္ … ငါ ပ်ဴလုိ ျပန္ေျပာမယ္
ေလ …. လုိ႕ ရယ္စရာ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဘေလာ့ေတြေပၚမွာ စာလာဖတ္တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလုံး
ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါေစ …

ဘေလာ့ လုပ္ျပီးခါစက ဘာစ’ ေရးလုိ႕ ေရးရမွန္းေတာင္ မသိ
ပါဘူး၊ ေယာင္လည္လည္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ခုခု ေရးျပီးရင္
သူမ်ားဘေလာ့က C-Box ေတြထဲမွာ မ်က္ႏွာ လုိက္ျပရပါတယ္။
… ေနေကာင္းလား ….၊ အလည္ေရာက္ပါတယ္၊ အားေပးလ်က္
ပါ၊ မဂ္လာပါ ….၊ စာ လာဖတ္ပါတယ္၊ ပုိ႕စ္အသစ္ေလး တင္ထား
လုိ႕ အားရင္ အလည္တေခါက္ ၾကြခဲ့ပါ ….
တခ်ဳိ႕လည္း က်ေနာ္တုိ႕လုိ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေတြကို ေမာင္းထုတ္
ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ေအာင့္အီးသည္းခံျပီး ဆယ္ခါေလာက္
ႏူတ္ဆက္မွ တစ္ခါေလာက္ တုံ႕ျပန္ၾကပါတယ္၊ မအားလုိ႕လည္း
ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ … :P

က်ေနာ္ဘေလာ့ လုပ္ခါစက ေကာ္မန္႕ မေရးတတ္ပါဘူး။ ေကာ္မန္႕
ေရးခ်င္ရင္ ဘယ္ေနရာကုိ ဘယ္လုိသြားျပီး ေရးမွ ေရးလုိ႕ရမွန္း
တကယ့္ကို မသိခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္ဆီမွာ ေကာ္မန္႕လာေရးေပးတဲ့
က်ေနာ္နဲ႕အတူ ဘေလာ့ေလာကထဲ စ၀င္လာတဲ့ ညီမငယ္တစ္ဦး
က က်ေနာ္ကုိ ေျပာပါတယ္။ … အကုိၾကီး၊ အကို႕ဆီမွာပဲ ေကာ္မန္႕
လာေရးေနရတယ္၊ သမီးတုိ႕ဆီမွာလည္း ေကာ္မန္႕ လာေရးပါအုံး
လုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ေကာ္မန္႕ေရးဖုိ႕ ေနရာလုိက္ရွာတာ သုံး …ေလး
ရက္ၾကာမွ ဘယ္လုိေရးရေၾကာင္း သိခဲ့ပါတယ္ … :P

ဘေလာ့ေရးခါစက လုိင္းစုံေရးပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး၊ ဗဟုသုတ၊
ခံစားခ်က္ အစုံပါပဲ။ ကုိယ့္ထက္ စီနီယာၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါၾကီး
ေတြ ဘာေရးသလဲဆုိတာ မ်က္လုံးျပဴးျပီး အသည္းအသန္း
လုိက္ဖတ္ရပါတယ္။ ပထမဆုံး ၾကံဳရတဲ့ အခက္အခဲက ကိုယ့္
ဘေလာ့မွာ စာလာဖတ္တဲ့ အေရအတြက္ပါ။ က်ေနာ္ ဘေလာ့
လုပ္ခါစက စာလာဖတ္တဲ့ အေရအတြက္ဟာ ေတာ္ေတာ္ကုိ
နည္းပါတယ္။ ဘေလာ့လုပ္ျပီး တစ္လၾကာတဲ့အထိ စာလာဖတ္
တဲ့ ဦးေရဟာ တစ္ေန႕ကို (၂၀) မျပည့္ပါ။ စာလာဖတ္တဲ့သူ အမ်ား
စုဟာလည္း က်ေနာ့္လုိ ဘေလာ့ဂါေပါက္စေတြနဲ႕ မ်က္စိလည္
လမ္းမွားျပီး ေရာက္လာတဲ့ စီနီယာ ဘေလာ့ဂါၾကီးေတြပါ။ ျပင္ပ
က ဘေလာ့ဂါမဟုတ္တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ဆုိတာ နတၱိပါပဲ။
ကိုယ္ေရးျပီး ကိုယ္ျပန္ဖတ္ေနရတဲ့ ဘ၀က လြမ္းစရာပါ … :P

အဲဒီမွာ ကုိယ့္ဘေလာ့ လင့္ခ္ေလးကုိ ခ်ိတ္ေပးေစလုိတဲ့ ေရာဂါ
တစ္မ်ဳိး ျဖစ္လာပါတယ္။ ကုိယ့္ဘေလာ့ လင့္ခ္ကို ခ်ိတ္ေပးဖုိ႕
အလုပ္ထဲက ထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာင္ အြန္လုိင္းေပၚ တက္ျပီး
မ်က္ႏွာကုိ ၾကံသကာရည္ေလာင္းထားတဲ့ ပုံစံနဲ႕ လုိက္ျပီး
သြားျဖဲ ျပရပါတယ္။ ဒါလည္း သိပ္ေတာ့ အဆင္မေျပပါဘူး။
ဒါနဲ႕ ဘာဆက္လုပ္လဲဆုိေတာ့ ဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာ စာဖတ္
ပရိတ္သတ္ စိတ္၀င္စားမွဳ အမ်ားဆုံးရတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြဆီ
ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာရပါတယ္။ သူတုိ႕ ဘယ္ရူေဒါင့္ကေန
ဘယ္လုိ အယူအဆနဲ႕ ဘယ္လုိ တင္ျပသလဲေပါ့။ အဲဒီဘေလာ့
ဂါက သူ ေရးထားတဲ့ သူ႕စာကုိ သူကုိယ္တုိင္ အလြတ္ရသလား
ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး၊ ခဏခဏ ျပန္ျပန္ဖတ္တဲ့ က်ေနာ္ေတာ့
အလြတ္ေတာင္ ရခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီလုိ ေယာင္၀ါး၀ါးဘ၀နဲ႕ ဟုိေရးလုိက္ ဒီေရးလုိက္အျဖစ္က
ေန ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ တစ္ေန႕ကုိ စာလာဖတ္သူ အေရအတြက္
(၃၀)နဲ႕ (၄၀) ၾကား ေရာက္လာပါတယ္။ လူသိလည္း နည္းနည္း
ရလာေတာ့ ျဗဳန္းဆုိ ကြန္ျပဴတာက ေဗြ’ထေဖာက္ပါတယ္။ အဲဒါ
နဲ႕ ဘေလာ့ဂါဘ၀ကုိ ႏွစ္လေက်ာ္ … သုံးလေလာက္ ခြင့္ယူ
ရပါေတာ့တယ္။ အရက္သမား အရက္ျဖတ္သလုိပါပဲ၊ ေတြ႕သမွ်
ကြန္ျပဴတာကေန အသိဘေလာ့ဂါေတြ ပုိ႕စ္အသစ္ေတြ ဘယ္လုိ
ေရးသလုိဆုိတာ ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် ေစာင့္ဖတ္ပါတယ္။

ျမန္မာစာ စာလုံးေပါင္း သတ္ပုံမွားတဲ့ ဘ၀နဲ႕ ကုိယ္ေတြ႕အျဖစ္
အပ်က္မွန္တခ်ဳိ႕ကို ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ေပၚမွာ စာလာဖတ္
တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ အနည္းငယ္ကို စ’ရလာပါတယ္။ အဲဒီ
ေနာက္ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္နဲ႕ သမုိင္းေတြပဲ ေရးခဲ့ပါတယ္။
ၾကံဳခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေရးရင္ကေန ၁၉၈၈- ၈၉- ၉၀
ခုႏွစ္ ၉၅-၉၆ ခုႏွစ္ေလာက္က လက္တြဲခဲ့၊ ရန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့၊ ျငင္းခုန္
ခဲ့တဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရလာပါတယ္။
စာလုံးေပါင္း သတ္ပုံမွားတဲ့ ဘ၀နဲ႕ပဲ ကဗ်ာ စ’ေရးခဲ့ပါတယ္။
ယေန႕အထိလည္း သတ္ပုံ မွားေနဆဲပါ … :P

မွတ္တမ္းေဟာင္းေတြ သမုိင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြ သိေစခ်င္လုိ႕
ျမန္မာျပည္အတြင္းကို စာအုပ္ လွမ္းမွာပါတယ္။ စာအုပ္ သြား
၀ယ္ေပးတဲ့လူက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ စာအုပ္ေရာင္းတဲ့သူက …
…. အကိုေရ၊ ပုိက္ဆံရွိရင္ ေရႊသြား၀ယ္ပါ၊ ဒီစာအုပ္ေတြက
ျပန္မထုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဘယ္ေနရာမွ လုိက္မရွာပါနဲ႕၊ ရွာလုိ႕မ်ား
ေတြ႕ခဲ့ရင္ လည္ပင္းကို လာျဖတ္သြားပါဗ်ာ ….
အဲဒီလုိနဲ႕ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ စာေပ ပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးရဲ႕
ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ခြင့္မရတဲ့ စာမူၾကီးတစ္ခုကို စာၾကည့္တုိက္
မွာ မိတၱဴရခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ေပၚမွာ တင္ျပခ်င္လုိ႕ က်န္ရစ္သူ
သူ႕သားကို ညိွဳႏွိဳင္းၾကည့္ပါတယ္။ ေငြေရး ေၾကးေရးကို သူတုိ႕
သေဘာတူပါတယ္။ ခက္တာက ျပည္ပေရာက္ လက္ရွိစစ္အစုိးရ
နဲ႕ မေျပလည္သူဆုိတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ေနာက္တေန႕ သူတုိ႕ခ်ိန္းတဲ့
အခ်ိန္အတုိင္း ျမန္မာျပည္က မိတ္ေဆြျဖစ္သူ ထပ္သြားၾကည့္
ေတာ့ အဲဒီအိမ္က တံခါးပိတ္ထားျပီး လူၾကီးမရွိဘူးလုိ႕ ေျပာပါ
တယ္။ ေနာက္ထပ္ ေလး … ငါးရက္ ဆက္တုိက္ သြားေတာ့
လည္း ေတြ႕ခြင့္မရပါ …. :P

ဘေလာ့စ’ေရးျပီး (၈)လအၾကာမွာ အင္းစိန္တြဲဖက္ေထာင္က
သရဲ ဇာတ္လမ္းနဲ႕ တကၠသုိလ္က သရဲ ဇာတ္လမ္းေတြကို
ေရးသားတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ သရဲ တေစၦ အယူအဆကို သေဘာ
မက်တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္တခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ရပ္နား လုိက္ရပါတယ္။
အခုေတာ့ ဘေလာ့ေလး ေျခာက္ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႕ သရဲမေျခာက္
ေအာင္ သရဲအေၾကာင္းပဲ အေရးမ်ားေနပါတယ္ ….:P

ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း က်ေနာ္ ေရးပါတယ္။ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ ကိုပင္ေဟဂင္
ရာသီဥတု ညီလာခံ ဆႏၵျပပြဲအေၾကာင္း ေ၀ဖန္မိလုိ႕ C-Box ထဲ ဗုံးက်ဲ
ခံရပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ C-Box ကုိ ျဖဳတ္လုိက္ရပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ကမၻာ့ဖလား ေဘာလုံးျပိဳင္ပြဲမွာေတာ့ ခဏ ျပန္
ဖြင့္ခဲ့ပါေသးတယ္။ C-Box ထဲက စာဟာ ေရရွည္ သိမ္းဆည္း
လုိ႕ မရႏိုင္သလုိ႕ အတည္ယူလုိ႕လည္း မရပါဘူး။ သုိ႕ေပမယ့္
ကိုယ့္ဘေလာ့ လုပ္ခါစက သူမ်ား C-Box ေတြထဲ ေၾကာ္ျငာ
၀င္ခဲ့သလုိ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာျပီး အတတ္
ႏိုင္ဆုံး လင့္ခ္ခ်ိတ္ထားပါတယ္။ ကိုယ့္စာမ်က္ႏွာမွာ အလည္
လာတဲ့သူေတြ သြားဖတ္ မဖတ္ေတာ့ မသိပါ။ ကိုယ္တုိင္
သြားရတာေတာ့ အရမ္းကုိ လြယ္ကူပါတယ္။
ျမန္မာဘေလာ့ဂါအသုိင္းအ၀ုိင္း အဓြန္႕ရွည္ပါေစ …


-စစ္ျငိမ္းဒီေရ

24 comments:

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ဒါဆို ကိုေအာင္လဲ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ၃ ႏွစ္ထဲေရာက္လာျပီေပါ့
ကိုၾကီးေက်ာက္ ေတာ့ တႏွစ္မျပည္႔ေသးဘူး..
ငယ္တယ္ေနာ္...အဟဲ.. အသစ္ေတြဆိုရင္ သြားအားေပးလိုက္တာပဲ..ကိုယ္က သူတို႕ထက္စာရင္ ေဟာင္းသြားျပီေလ...ကိုယ္အသစ္ဘဝတုန္းက..ကိုရြာသားတို႔ ကိုတင္မင္းထက္တို႔ ဘူမိေမာင္ႏွမေတြ(ေအာင္သာငယ္၊ခ်ိဳသင္း၊မေက) တို႔က လက္တြဲ ေခၚလာတာ၊ ဘေလာ့ဂ္ဖြင့္တတ္ေအာင္ ကူညီေပးတာက ဂ်ီးေတာ္ၾကီး(ခင္ဦးေမ) ၊ ခုေတာ့ ၾကီးေပါၾကီးမို႔ထင္ပါရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ အသိုင္းအဝိုင္းညီအကိုေမာင္ႏွမတေတြက ခင္ၾကတယ္နဲ႔တူပါရဲ့..ဘေလာ့ဂ္ဂါ dayမွာ မယ္ပန္ စာတပုဒ္ တင္တာေတြ႔လို႔ တင္ခ်င္ေပမဲ့ ခု က်န္းမာေရး အေၾကာင္းျပျပီး အသစ္ေတြဆီမေရာက္ျဖစ္ေတာ့တာမို႕ မ်က္ႏွာပူလို႔မတင္ေတာ့ပါဘူး..ကိုေအာင္ထက္ေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္က ငယ္တယ္ေနာ္...အသက္..အသက္...ဘေလာ့ဂ္သက္ ..အဟက္...

ယြန္း said...

တခ်ုိ ့ေတြက ဘေလာ့ဂါလုပ္တာကို အလကား အခ်ိန္ျဖဳန္း တယ္လို ့ထင္ျကတယ္ ...
သူ ့အယူအဆနဲ ့သူေပါ့ အစ္ကိုရာ...
အကိုေရးထားတာ အအမွန္ေတြခ်ည္း ပါပဲ...
ယြန္းတို ့လဲ အဲလို ျကံုခဲ့ရပါတယ္ ..ကိုယ္ေရးျပီး
ကိုယ္ျပန္ ဖတ္ေနရတ ဲ့ဘ၀က လြမ္းစရာ ..:p ဆိုတာေလး သေဘာက်မိတယ္.....
(အျမဲလာဖတ္ျဖစ္ေပမဲ့ မမန္ ့ျဖစ္ခဲ့ပါ ..ခုမွမန့္သြားပါသည္ )

ေဆာင္းႏွင္းရြက္ said...

c box မရိွတဲ့ ဘေလာ့က
ေခါင္းမရိွတဲ့
ကိုယ္ခႏာ လိုပဲ တဲ့ ...

ဟီးးဟီးး
ကိုယ့္ဘာသာ စကားပံုထြင္လိုက္တာ .. :D

Evy said...

သရဲ အေၾကာင္းေတြ အရမ္းသေဘာက်တယ္။ ဆက္ေရးပါဦး

YoungGun said...

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မသိမမီလိုက္တဲ့ ဗဟုသုတေတြ သမုိင္းအခ်က္အလက္ေတြ ေဝမွ်ေပးပါဦး။ ဘေလာ့ေဒးမွာ ေအးရာေအးေၾကာင္း ... ေညာင္ေရေလာင္းႏုိင္ပါေစ အစ္ကိုေတာ္ေရ..။

khin oo may said...

ဆက္ေရးရင္ရေသးသလုိဘဲ ရပ္သလုိဘဲခံစားရပါတယ္

PAUK said...

ဒီေန႔မွ ဒီကိုေရာက္ဖူးတာပါ.။
အထိမ္းအမွတ္ေန႔မွာ အမွတ္တယေပါ့။

ေမဓာ၀ီ said...

ကိုေအာင္ရဲ႕ ဘေလာ့ေဒး အမွတ္တရေလးက တကယ့္အမွတ္တရပဲေနာ္။ ဘေလာ့နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်မတို႔အားလံုး အမွတ္ရစရာေတြ ကိုယ္စီကိုယ္ငွနဲ႔ပါပဲ။

က်မဘေလာ့မွာ ပို႔စ္တင္တိုင္း အျမဲလိုလို လာအားေပးၿပီး မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တဲ့ ကိုေအာင့္ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းလဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ က်မက တခါတခါ မအားတာရယ္ အင္တာနက္တက္ဖုိ႔ အခက္အခဲရွိတာရယ္ေၾကာင့္ တာ၀န္ပ်က္ကြက္တာေတြကိုလဲ တလက္စတည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။

ကိုေအာင္ တင္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ၊ သတင္း အခ်က္အလက္ ေ၀မွ်တာေတြ၊ ကိုယ္ေတြ႔ ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ စိတ္၀င္စားစရာ သရဲအေၾကာင္းေတြ အားလံုးအားလံုးအတြက္ ေပးဆပ္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ခြန္အားစိုက္ထုတ္မႈေတြကို ေလးစားစြာ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။

ပ်ဴႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္တဲ့ ကိုေအာင္တေယာက္ ေရွ႕ဆက္ၿပီး အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဘေလာ့ဂင္းႏိုင္ပါေစလို႔ ဘေလာ့ေန႔မွာ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္ရွင္။

Maung Myo said...

ပုိ႔စ္အသစ္ေလးတင္ထားတယ္ အားရင္ လာခဲ့အံုးေနာ္ အဲ့တာေလးျမင္ေတာ့ ိကုိယ့့္အျဖစ္ကို သတိရသြားတယ္ က်ေနာ္တုန္းကလည္း အဲ့လိုပဲ ။

ကိုေအာင္ တစ္ေယာက္ ဆက္လက္ ပ်ဴ နုိင္ပါေစဗ်ာ ။

Anonymous said...

ကိုေအာင္ ေရ ..ဘေလာ႔ဂါ ေတြ ရဲ ႔ ဘေလာ႔အေပၚထားတဲ႔ သံေယာဇဥ္ ေၾကာင္႔ အခက္အခဲ ေတြ ရွိတတ္သလို ဘေလာ႔ ဖတ္တဲ႔ က်မ တို႔လို ဘေလာ႔ရီဒါ သက္သက္သူေတြ အတြက္လည္း ရွိပါတယ္ .. ဒါေတြကလည္း ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ ၀ါသနာပါရာ လုပ္ၾကတာမို႔ ဘယ္သူေတြ ဘာဘဲ ေျပာေျပာ
လိုလိုလားလား နဲ႔ ႏွစ္သက္ေနၾက တာဘဲ မဟုတ္လား ... က်မ ဘေလာ႔ေတြ အသည္းအသန္ ဖတ္ေနခဲ႔တုန္းက ဟင္းအိုးၾကီး တူး ခဲ႔ တာ ရွိသလို .. က်မ သမီးေက်ာင္းကား လြတ္သြားလို႔ ရထားခ
အကုန္ခံရျပီး ေက်ာင္းေနာက္က် ခဲ႔ တာလည္း ရွိခဲ႔တယ္ .. ခုေတာ႔ ဘေလာ႔ ဖတ္တာ အရင္ေလာက္ သိပ္မရွိေတာ႔ဘူး.. ခု ၾကိဳက္တဲ႔ ေဘာလံုးပြဲ တခ်ိဳ ႔ တေလ လိုက္ၾကည္႔ျဖစ္ေနတယ္ .... ျပီးခဲ႔တဲ႔ ကမ ၻာ႔ ဖလားကေန ျပီး ေဘာလံုးမ်က္ေျခ မျပတ္ရ ေအာင္လို႔ ဆက္ၾကည္႔ျဖစ္ေနျပီ ...

ကိုေအာင္ေပးထားတဲ႔ ဆု လည္း ျပည္႔ရပါလိုဧ္။
ကိုေအာင္ တေယာက္လည္း အဆင္ေျပေပ်ာ္ရႊင္ စြာ နဲ႔ ဘေလာ႔ဂင္း ႏိုင္ပါေစ ေနာ္ ....

mie nge

SHWE ZIN U said...

ကိုေအာင္ ေရ

လြမ္းစရာ ဘေလာ႔ အစေလးကို ဖတ္သြားတယ္ ကိုေအာင္ ဘေလာ႔ေလး ကို ႀကိဳက္တယ္ ကိုယ္႕ေတြ႔ ႏိုင္ငံေရး ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြ နဲ႕ သရဲ ဇာတ္ေၾကာင္းေတြ ကိုႀကိဳက္တယ္ ေနာက္ၿပီး ေဖေဖ က ဖတ္ခ်င္တယ္ ဆိုလို႕ ပရင္႔ ထုတ္မယ္ ဆိုေတာ႔ အားလံုး က ေကာ္ပီ မရဘူးေနာ္ အဲဒီၾကမွ သူမ်ားေတြ ခိုးယူလို႕ ေရးတဲ႔ ပိုစ္ ကိုသတိရသြားတယ္ ပီဒီအက္ဖ္ ဖိုင္ေလး လုပ္ေပးပါလား ယူလို႕ အဆင္ေျပေအာင္ သရဲဇာတ္လမ္း ေတြအားလံုး တဖိုင္ ေပါ႔

ပ်ဴႏိုင္ငံသူ
ေရႊစင္ဦး

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ကိုေအာင္က ကၽြန္မတို႕ထက္ စီနီယာက်တယ္..
ဒီေတာ႕ စီနီယာသမားေတြကို ေလးစားအားက်ပါတယ္.. ဂုဏ္ယူပါတယ္လို႕
ခုလိုျဖတ္သန္းလာတဲ႕ ဘေလာ႕အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ေ၀မွ်တာ မွတ္သားရပါတယ္ရွင္..
ေက်းဇူးပါ
ဆက္လက္ေအာင္ျမင္စြာ ခ်ီတက္ႏိုင္ပါေစ။

ေဇာ္သိခၤ said...

ဘေလာ့ဂါ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေတြကုိ အားေပးလွ်က္ပါဗ်ာ..
ကုိေအာင္တစ္ေယာက္ ဆက္လက္ ေရးသား နုိင္ပါေစေနာ္.......
ခင္မင္စြာျဖင့္
ေဇာ္သိခၤ

kay said...

ႈခ ွၵ်မကၳအႎပ ဈသႍၵ့ ့ငၼ


ကိုုေအာင္..ပ်ဴ လိုု ႏွုုတ္ဆက္သြားတယ္.. း)

An Asian Tour Operator said...

ကိုေအာင္ အေရးေကာင္းတာ ေတာ့စ ဖတ္မိကတည္းက သတိထားမိပါတယ္။ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ၃ ႏွစ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့မၾကာ ေသးသလိုနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ ေတာ့ ခရီးေပါက္ခဲ့တာ ျငင္းလို႕မရပါဘူး။ အေတြအႀကံဳ ကလဲစုံ အေရးအသား ကလဲေကာင္း ေရးတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ကလဲ စိတ္၀င္ စားစရာ အမ်ားစု ဆိုေတာ့ ကိုေအာင့္ ဘေလာက္မွာ လူစည္ တာ မထူးဆန္းသလိုေတာင္ျဖစ္ေနေရာ။ က်ေနာ္ ကေတာ့ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၆ရက္ ၂၀၀၉ က စခဲ့တာဆိုေတာ့ ၁ ႏွစ္ေက်ာ္ သက္တန္းေလးပဲရွိ တဲ့ အျပင္ က်ေနာ္ စိတ္၀င္တစားနဲ႕ ေရးျဖစ္တာေတြက အမ်ားစု ဂရုတစိုက္ ေရွာင္ကြင္းသြားေလ့ရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ျဖစ္လို႕ က်ေနာ့္ ဘေလာက္က အၿမဲလိုသရဲေျခာက္ပါတယ္ :P ကိုေအာင့္ရဲ႕ ဘေလာက္ေဒး အမွတ္တရ ကိုဖတ္ရင္း နဲ႕ ကိုေအာင္ ေရးခဲ့တဲ့ ေ၀မွ်ခဲ့တဲ့ ပို႕စ္ ေတြအတြက္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ အၿမဲ ဘေလာက္ဂင္း ႏိုင္ပါေစ။ ပို႕စ္ေတြ ခပ္စိပ္စိပ္ တင္ႏိုင္ပါေစ။

Anonymous said...

ေၾသာ္ းးးးးးးးးး ဒါေၾကာင့္ နင္က ဆီဘံုးကို ပိတ္ထားတာကို မေၾကာက္ပါနဲ႕ကြာ ငါတို႔က မိုးေပၚပဲ ေထာင္ေဖာက္တက္တာပါ ( ညင္းညင္းညင္း ) ခုလဲပဲ ေကာ္မန္႕ကို ေမာ္ဒရိတ္လုပ္ထားတယ္မဟုတ္လား ေမာင္ရင္က သရဲဇာတ္လမ္းေတြေတာ့ ေရးတက္ျပီး သရဲေတြေတာ့ အေတာ္ေၾကာက္ရွာသားေနာ္

ခင္တဲ့
မထူးတဲ့ သားထူး

ကလူသစ္ said...

ကိုယ္႔ဘေလာ႔ဂ္ကို ကိုယ္႔ဘာသာ ခဏခဏ သြားလည္ေပးရတယ္ကြဲ႔။ ဒါမွ ဟစ္တက္တယ္ဆိုျပီး ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ စိတ္ခ်မ္းသာေနလို႔ရတာေပါ႔ :)

ကိုေဇာ္ said...

စီေဘာက္ မရွိေတာ႔ တစ္ခါတစ္ေလ ေျပာစရာ ရွိရင္ အေတာ္ေတာ႔ ခက္ဖူးတယ္ဗ်။ ဒါေပမဲ႔ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ။ ကိုယ္႔ဖာသာကိုယ္ အဆင္ေျပေစဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔ အယူအဆ မတူသူေတြကေတာ႔ အျမဲတမ္း ကန္႕လန္႕ျဖစ္ေနမွာပဲဗ်။ စာဖတ္သူ တစ္ေယာက္ဆိုတာကလည္း ဒီေနရာမွာ အဆင္ေျပေပမဲ႔ ေနာက္ေနရာမွာ လြဲေနႏိုင္တာပဲ။ ဒါကို သေဘာေပါက္ရင္ ဘာမွ ျဖစ္လာစရာ မရွိပါဘူး။

သေဘာထားတတ္ရင္ အားလံုးက အဆင္ေျပပါတယ္။ ေရွ႕မွာ ျပံဳးေနျပီး ေနာက္ကြယ္က ဓါးနဲ႔ ထိုးတဲ႔ လူေတြကိုပဲ ေၾကာက္ရတာ..

ေစာ said...

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ စာလိုက္ဖတ္ရုံ သက္သက္ပါ။
မဖတ္ပဲကို မေနနိုင္ပါဘူး။
စာကေတာ့ စိတ္ဝင္းစားရင္ လိုင္းစုံဖတ္ပါတယ္။
ဘာေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ စိတ္တိုင္းက် လုတ္ခြင့္ရေနတာကလဲ ကံေကာင္းမွု တစ္မ်ိဳးပဲေလ။
ဘုရားစာနဲ ့ပတ္သတ္တာေတြေတာ့ ေရးတာမေတြ ့့ဘူးေနာ္။ အဟီး .....
အဲဒါလဲ တမ်ိဳးေကာင္းပါတယ္၊ တခ်ိဳ ့က အယူသီးတယ္ေလ ...၊ ဘာကိုးကြယ္ ကိုးကြယ္...ျမန္မာပါပဲေလ

:P said...

စာ လာလာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားစူး ပို႔စ္ တစ္ပုဒ္ထဲ တင္ထားတဲ့ ဘေလာ့ ပို္င္ရွင္ပါ။
စာဖတ္သူသက္သက္လုိ႕ သတ္မွတ္လို႕ ရပါတယ္။
သရဲဇာတ္လမ္းကေတာ့ ၾကိဳက္ေပမယ့္ ကိုယ့္ စိတ္ အေျခအေနအရ တခါတေလ မဖတ္ပဲ ေက်ာ္သြားတာမ်ိဳးရွိပါတယ္။
အားေပးေနပါတယ္....

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ကိုေအာင္ ဘေလာ့ဂ္ စလုပ္တာေလး ဖတ္ရင္းနဲ႔ က်ေနာ့္တုန္းက အျဖစ္ေတြကို သတိရသြားမိတယ္။ ေရးရင္ ပို႔စ္အတို တပုဒ္စာေလာက္ကိုရိွတယ္။ အဓိကကေတာ့ မသိနားမလည္မႈေတြဆိုပါေတာ့..။ အခုခ်ိန္ ျပန္ေတြးေတာ့လည္း ရယ္စရာေတြ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။
ကိုေအာင္ အပါအဝင္ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြအားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာစြာနဲ႔ စာေတြ ဆက္ေရးနိင္ပါေစဗ်ာ။

ဒီမိုေဝယံ said...

ကိုေအာင္

လာဖတ္ျဖစ္တယ္.. ထပ္တူလည္း ခံစားမိတယ္..
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ အဆိပ္တက္ေနတာ ေျဖေဆးမရွိျဖစ္ေနျပီ.. အားလံုးအမွန္ေတြ ခ်ည္းပဲ..
ေလးစားလွ်က္..

ဒီမိုေဝယံ said...

ကိုေအာင္

လာဖတ္ျဖစ္တယ္.. ထပ္တူလည္း ခံစားမိတယ္..
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ အဆိပ္တက္ေနတာ ေျဖေဆးမရွိျဖစ္ေနျပီ.. အားလံုးအမွန္ေတြ ခ်ည္းပဲ..
ေလးစားလွ်က္..

သက္ေဝ said...

ကိုယ္ေရးျပီး ကိုယ္ျပန္ဖတ္ေနရတဲ့ ဘ၀က လြမ္းစရာပါ... တဲ့...
ဟုတ္ပ... ဟုတ္ပ... ဒီလိုနဲ႕ပဲ စခဲ့ၾကရတာပါပဲ...

ကိုေအာင္ေရးထားတာေတြ သေဘာက်တယ္...
ဒီေန႕မွ လာဖတ္မိလို႕ ေနာက္က်သြားတယ္...
Happy Belated Blog Day ပါ ကိုေအာင္.........