Blog RSS Feed
Via E-mail
Twitter
Facebook
“ျမန္မာဘေလာ့ဂါအားလုံး ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါေစ”
ဘေလာ့ေဒးမွာ ဘာေရးရင္ ေကာင္းမလဲဆုိျပီး စဥ္းစားၾကည့္
လုိက္တာ ဘေလာ့ေပၚမွာ ကုိယ္တုိင္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အျဖစ္
အပ်က္ေတြ ျပန္စဥ္းစားမိျပီး နည္းနည္းေတာ့ ရယ္မိပါတယ္။
အသိတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကုိ ေမးပါတယ္။ ေမးခြန္းေမးတဲ့
အသိကလည္း သူ႕စိတ္ထဲမွာ က်ေနာ့္ပုံစံကုိ ဘယ္လုိသ႑ာန္
ထုဆစ္ထားသလဲေတာ့ က်ေနာ္ မေျပာတတ္ပါ ....။
“နင္တုိ႕ဟယ္ အားအားယားယား အင္တာနက္ေပၚမွာ
ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ျဖဳန္းႏိုင္တယ္၊ ငါတုိ႕မ်ား ကုိယ့္အလုပ္နဲ႕
ကုိယ္ ယားလုိ႕ေတာင္ မကုတ္ႏုိင္ဘူး ... ”
က်ေနာ္ဘေလာ့ စ’လုပ္တာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေဖဖၚ၀ါရီလ (၂၄)ရက္
ေန႕ကပါ။ အဲဒီအရင္က အားတဲ့အခါ yahoo က c.f ေတြ၊ chat room
ေတြမွာ စကားစုေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္
ေရႊ၀ါေရာင္ စက္တင္ဘာ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္လာေတာ့ အင္တာနက္
ေပၚက ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ အခန္းက႑က ေတာ္ေတာ္ေလး
ထင္ရွားလာပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အဲဒီေခတ္က ထင္ရွားတဲ့
ဘေလာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စာသြားဖတ္လုိက္၊ သတင္းေတြ
နားေထာင္လုိက္ အဲဒီက သိလာရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို yahoo
c.f ထဲ ေျပာလုိက္နဲ႕ အဲလုိပဲ ေနခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္အသိ မိတ္ေဆြ
တခ်ဳိ႕က က်ေနာ့္ကို တုိက္တြန္းၾကပါတယ္။ … မင္းလည္း ဘေလာ့
တစ္ခုေလာက္ လုပ္ပါလားတဲ့ ….။
ဘေလာ့ဂါတစ္ခု လုပ္ဖုိ႕ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႕ဆုိတာ
သိပ္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ့္လုိ နည္းပညာ
အားနည္းတဲ့ သူမ်ဳိးဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ကုိ မလြယ္ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႕
ဘေလာ့ရွိျပီးသာ မိတ္ေဆြေတြဆီ အပူ ကပ္ရပါတယ္။ ဘေလာ့
လုပ္ခ်င္လုိ႕ … လုပ္ေပးၾကပါ။ ဘေလာ့ မလုပ္ခင္ ကတည္းက
ျမန္မာေဖာင့္(လက္ကြက္) ကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ကြန္ျပဴတာ
မွာ က်ေနာ္ ရုိက္တတ္ပါတယ္။ ၂၀၀၂၊ ၂၀၀၃ ေလာက္ကတည္းက
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက (ဦး)ကုိေက်ာ္ေက်ာ္စုိး ဦးစီးထုတ္ေ၀တဲ့ VOB စာေစာင္
မွာ စာေရးဖုိ႕ က်ေနာ္ ၾကိဳးစားဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က မေလးရွားႏုိင္ငံ
မွာ က်ေနာ္ ေနပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ ကုိယ္ပုိင္ ကြန္ျပဴတာ မရွိပါဘူး။
ကိုသက္ဦး’ကြန္ျပဴတာမွာ ကပ္ျပီး စာရုိက္ရပါတယ္။
VOB စာေစာင္မွာ က်ေနာ္ ပထမဆုံး ၀င္ေရးလုိ႕ ရတဲ့ ေနရာက
“စာဖတ္သူ အသံ” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာပါ။ က်ေနာ္ေရးျပီး
ပုိ႕လုိက္တဲ့ စာေၾကာင္းေရ ေလး … ငါး … ေျခာက္ေၾကာင္းကို
စာေစာင္ထဲမွာ ပါလာရင္ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အဲဒီ
VOB စာေစာင္ကို ဆယ္ခါထက္ မနည္း ျပန္ဖတ္ျပီး VOB ၀ုိင္းေတာ္
သားေတြကို အိမ္မက္ထဲအထိ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့
VOB စာေစာင္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ တစ္ခုမွာ “စစ္ျငိမ္းဒီေရ” ဆုိတဲ့
နာမည္နဲ႕ က်ေနာ့္ေရးသားတင္ျပမွဳ ေနရာ စ’ရလာပါတယ္။
ကြန္ျပဴတာ အခက္အခဲနဲ႕ ႏုိင္ငံေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြေၾကာင့္
၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေလာက္က စျပီး VOB စာေစာင္မွာ က်ေနာ္ ဆက္ျပီး
စာမေရးျဖစ္ခဲ့ပါ။
“VOB ၀ုိင္းေတာ္သားအားလုံး ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါေစ”
က်ေနာ့္ကို ဘေလာ့ စလုပ္ေပးတဲ့သူက ကုိသြင္ေမာင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကုိသြင္ေမာင္ဟာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္က “ရင္ခုန္သံ” ဆုိတဲ့
ဘေလာ့ရဲ႕ ဘေလာ့ဂါပါ။ ကုိသြင္ေမာင္’ ကြန္ျပဴတာမွာ က်ေနာ္ရဲ႕
“ပ်ဴႏုိင္ငံ” ဘေလာ့ကုိ စ’လုပ္ပါတယ္။ ကုိသြင္ေမာင္ရဲ႕ နည္းပညာ
အကူအညီနဲ႕ စလုပ္အျပီးမွာ က်ေနာ့္အတြက္ ဘေလာ့တစ္ခု
ေမြးဖြားလာပါတယ္။ နာမည္ကို ဘယ္လုိ ေပးၾကမလဲ ….။ အျခား
ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႕ အမည္ခ်င္း မတုိက္ဆုိင္ေအာင္ နာမည္ ရွာခဲ့
ပါတယ္။ ကဗ်ာဆန္ဆန္ နာမည္လွလွေလးေတြလည္း က်ေနာ္
သိပ္မေရြးတတ္ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ က်ေနာ္ စိတ္၀င္စားတဲ့ သမုိင္းဆုိင္ရာ
နာမည္တစ္ခုပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။ …. ပ်ဴႏုိင္ငံ။
ျပီးခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလုံး ႏွစ္ပတ္လည္ (၈.၈.၂၀၁၀)မွာ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ
ဘာလင္ျမိဳ႕ကုိ က်ေနာ္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာလင္မွာ ေနထုိင္
တဲ့ “ဗလ” (ဘာလင္ျမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ေသာ အႏုပညာရွင္ ဗလ)
က က်ေနာ့္ကို ေမးပါတယ္။ အကို ဘယ္မွာေနလဲတဲ့ ….။ … ပ်ဴ
ႏိုင္ငံမွာ ေနတယ္လုိ႕ ျပန္ေျပာေတာ့ … အကိုက ဘာလူမ်ဳိးလဲတဲ့၊
… ငါက ပ်ဴလူမ်ဳိးကြ …၊ သူက …. ပ်ဴလူမ်ဳိးဆုိတာ ရွိေသးလား၊
က်ေနာ္က … မင္း ပ်ဴလုိ ေျပာတတ္ရင္ … ငါ ပ်ဴလုိ ျပန္ေျပာမယ္
ေလ …. လုိ႕ ရယ္စရာ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
“ဘေလာ့ေတြေပၚမွာ စာလာဖတ္တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလုံး
ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါေစ …”
ဘေလာ့ လုပ္ျပီးခါစက ဘာစ’ ေရးလုိ႕ ေရးရမွန္းေတာင္ မသိ
ပါဘူး၊ ေယာင္လည္လည္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ခုခု ေရးျပီးရင္
သူမ်ားဘေလာ့က C-Box ေတြထဲမွာ မ်က္ႏွာ လုိက္ျပရပါတယ္။
… ေနေကာင္းလား ….၊ အလည္ေရာက္ပါတယ္၊ အားေပးလ်က္
ပါ၊ မဂ္လာပါ ….၊ စာ လာဖတ္ပါတယ္၊ ပုိ႕စ္အသစ္ေလး တင္ထား
လုိ႕ အားရင္ အလည္တေခါက္ ၾကြခဲ့ပါ ….
တခ်ဳိ႕လည္း က်ေနာ္တုိ႕လုိ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေတြကို ေမာင္းထုတ္
ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ေအာင့္အီးသည္းခံျပီး ဆယ္ခါေလာက္
ႏူတ္ဆက္မွ တစ္ခါေလာက္ တုံ႕ျပန္ၾကပါတယ္၊ မအားလုိ႕လည္း
ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ … :P
က်ေနာ္ဘေလာ့ လုပ္ခါစက ေကာ္မန္႕ မေရးတတ္ပါဘူး။ ေကာ္မန္႕
ေရးခ်င္ရင္ ဘယ္ေနရာကုိ ဘယ္လုိသြားျပီး ေရးမွ ေရးလုိ႕ရမွန္း
တကယ့္ကို မသိခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္ဆီမွာ ေကာ္မန္႕လာေရးေပးတဲ့
က်ေနာ္နဲ႕အတူ ဘေလာ့ေလာကထဲ စ၀င္လာတဲ့ ညီမငယ္တစ္ဦး
က က်ေနာ္ကုိ ေျပာပါတယ္။ … အကုိၾကီး၊ အကို႕ဆီမွာပဲ ေကာ္မန္႕
လာေရးေနရတယ္၊ သမီးတုိ႕ဆီမွာလည္း ေကာ္မန္႕ လာေရးပါအုံး
လုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ေကာ္မန္႕ေရးဖုိ႕ ေနရာလုိက္ရွာတာ သုံး …ေလး
ရက္ၾကာမွ ဘယ္လုိေရးရေၾကာင္း သိခဲ့ပါတယ္ … :P
ဘေလာ့ေရးခါစက လုိင္းစုံေရးပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး၊ ဗဟုသုတ၊
ခံစားခ်က္ အစုံပါပဲ။ ကုိယ့္ထက္ စီနီယာၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါၾကီး
ေတြ ဘာေရးသလဲဆုိတာ မ်က္လုံးျပဴးျပီး အသည္းအသန္း
လုိက္ဖတ္ရပါတယ္။ ပထမဆုံး ၾကံဳရတဲ့ အခက္အခဲက ကိုယ့္
ဘေလာ့မွာ စာလာဖတ္တဲ့ အေရအတြက္ပါ။ က်ေနာ္ ဘေလာ့
လုပ္ခါစက စာလာဖတ္တဲ့ အေရအတြက္ဟာ ေတာ္ေတာ္ကုိ
နည္းပါတယ္။ ဘေလာ့လုပ္ျပီး တစ္လၾကာတဲ့အထိ စာလာဖတ္
တဲ့ ဦးေရဟာ တစ္ေန႕ကို (၂၀) မျပည့္ပါ။ စာလာဖတ္တဲ့သူ အမ်ား
စုဟာလည္း က်ေနာ့္လုိ ဘေလာ့ဂါေပါက္စေတြနဲ႕ မ်က္စိလည္
လမ္းမွားျပီး ေရာက္လာတဲ့ စီနီယာ ဘေလာ့ဂါၾကီးေတြပါ။ ျပင္ပ
က ဘေလာ့ဂါမဟုတ္တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ဆုိတာ နတၱိပါပဲ။
ကိုယ္ေရးျပီး ကိုယ္ျပန္ဖတ္ေနရတဲ့ ဘ၀က လြမ္းစရာပါ … :P
အဲဒီမွာ ကုိယ့္ဘေလာ့ လင့္ခ္ေလးကုိ ခ်ိတ္ေပးေစလုိတဲ့ ေရာဂါ
တစ္မ်ဳိး ျဖစ္လာပါတယ္။ ကုိယ့္ဘေလာ့ လင့္ခ္ကို ခ်ိတ္ေပးဖုိ႕
အလုပ္ထဲက ထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာင္ အြန္လုိင္းေပၚ တက္ျပီး
မ်က္ႏွာကုိ ၾကံသကာရည္ေလာင္းထားတဲ့ ပုံစံနဲ႕ လုိက္ျပီး
သြားျဖဲ ျပရပါတယ္။ ဒါလည္း သိပ္ေတာ့ အဆင္မေျပပါဘူး။
ဒါနဲ႕ ဘာဆက္လုပ္လဲဆုိေတာ့ ဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာ စာဖတ္
ပရိတ္သတ္ စိတ္၀င္စားမွဳ အမ်ားဆုံးရတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြဆီ
ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာရပါတယ္။ သူတုိ႕ ဘယ္ရူေဒါင့္ကေန
ဘယ္လုိ အယူအဆနဲ႕ ဘယ္လုိ တင္ျပသလဲေပါ့။ အဲဒီဘေလာ့
ဂါက သူ ေရးထားတဲ့ သူ႕စာကုိ သူကုိယ္တုိင္ အလြတ္ရသလား
ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး၊ ခဏခဏ ျပန္ျပန္ဖတ္တဲ့ က်ေနာ္ေတာ့
အလြတ္ေတာင္ ရခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလုိ ေယာင္၀ါး၀ါးဘ၀နဲ႕ ဟုိေရးလုိက္ ဒီေရးလုိက္အျဖစ္က
ေန ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ တစ္ေန႕ကုိ စာလာဖတ္သူ အေရအတြက္
(၃၀)နဲ႕ (၄၀) ၾကား ေရာက္လာပါတယ္။ လူသိလည္း နည္းနည္း
ရလာေတာ့ ျဗဳန္းဆုိ ကြန္ျပဴတာက ေဗြ’ထေဖာက္ပါတယ္။ အဲဒါ
နဲ႕ ဘေလာ့ဂါဘ၀ကုိ ႏွစ္လေက်ာ္ … သုံးလေလာက္ ခြင့္ယူ
ရပါေတာ့တယ္။ အရက္သမား အရက္ျဖတ္သလုိပါပဲ၊ ေတြ႕သမွ်
ကြန္ျပဴတာကေန အသိဘေလာ့ဂါေတြ ပုိ႕စ္အသစ္ေတြ ဘယ္လုိ
ေရးသလုိဆုိတာ ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် ေစာင့္ဖတ္ပါတယ္။
ျမန္မာစာ စာလုံးေပါင္း သတ္ပုံမွားတဲ့ ဘ၀နဲ႕ ကုိယ္ေတြ႕အျဖစ္
အပ်က္မွန္တခ်ဳိ႕ကို ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ေပၚမွာ စာလာဖတ္
တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ အနည္းငယ္ကို စ’ရလာပါတယ္။ အဲဒီ
ေနာက္ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္နဲ႕ သမုိင္းေတြပဲ ေရးခဲ့ပါတယ္။
ၾကံဳခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေရးရင္ကေန ၁၉၈၈- ၈၉- ၉၀
ခုႏွစ္ ၉၅-၉၆ ခုႏွစ္ေလာက္က လက္တြဲခဲ့၊ ရန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့၊ ျငင္းခုန္
ခဲ့တဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရလာပါတယ္။
စာလုံးေပါင္း သတ္ပုံမွားတဲ့ ဘ၀နဲ႕ပဲ ကဗ်ာ စ’ေရးခဲ့ပါတယ္။
ယေန႕အထိလည္း သတ္ပုံ မွားေနဆဲပါ … :P
မွတ္တမ္းေဟာင္းေတြ သမုိင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြ သိေစခ်င္လုိ႕
ျမန္မာျပည္အတြင္းကို စာအုပ္ လွမ္းမွာပါတယ္။ စာအုပ္ သြား
၀ယ္ေပးတဲ့လူက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ စာအုပ္ေရာင္းတဲ့သူက …
…. အကိုေရ၊ ပုိက္ဆံရွိရင္ ေရႊသြား၀ယ္ပါ၊ ဒီစာအုပ္ေတြက
ျပန္မထုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဘယ္ေနရာမွ လုိက္မရွာပါနဲ႕၊ ရွာလုိ႕မ်ား
ေတြ႕ခဲ့ရင္ လည္ပင္းကို လာျဖတ္သြားပါဗ်ာ ….
အဲဒီလုိနဲ႕ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ စာေပ ပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးရဲ႕
ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ခြင့္မရတဲ့ စာမူၾကီးတစ္ခုကို စာၾကည့္တုိက္
မွာ မိတၱဴရခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ေပၚမွာ တင္ျပခ်င္လုိ႕ က်န္ရစ္သူ
သူ႕သားကို ညိွဳႏွိဳင္းၾကည့္ပါတယ္။ ေငြေရး ေၾကးေရးကို သူတုိ႕
သေဘာတူပါတယ္။ ခက္တာက ျပည္ပေရာက္ လက္ရွိစစ္အစုိးရ
နဲ႕ မေျပလည္သူဆုိတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ေနာက္တေန႕ သူတုိ႕ခ်ိန္းတဲ့
အခ်ိန္အတုိင္း ျမန္မာျပည္က မိတ္ေဆြျဖစ္သူ ထပ္သြားၾကည့္
ေတာ့ အဲဒီအိမ္က တံခါးပိတ္ထားျပီး လူၾကီးမရွိဘူးလုိ႕ ေျပာပါ
တယ္။ ေနာက္ထပ္ ေလး … ငါးရက္ ဆက္တုိက္ သြားေတာ့
လည္း ေတြ႕ခြင့္မရပါ …. :P
ဘေလာ့စ’ေရးျပီး (၈)လအၾကာမွာ အင္းစိန္တြဲဖက္ေထာင္က
သရဲ ဇာတ္လမ္းနဲ႕ တကၠသုိလ္က သရဲ ဇာတ္လမ္းေတြကို
ေရးသားတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ သရဲ တေစၦ အယူအဆကို သေဘာ
မက်တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္တခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ရပ္နား လုိက္ရပါတယ္။
အခုေတာ့ ဘေလာ့ေလး ေျခာက္ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႕ သရဲမေျခာက္
ေအာင္ သရဲအေၾကာင္းပဲ အေရးမ်ားေနပါတယ္ ….:P
ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း က်ေနာ္ ေရးပါတယ္။ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ ကိုပင္ေဟဂင္
ရာသီဥတု ညီလာခံ ဆႏၵျပပြဲအေၾကာင္း ေ၀ဖန္မိလုိ႕ C-Box ထဲ ဗုံးက်ဲ
ခံရပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ C-Box ကုိ ျဖဳတ္လုိက္ရပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ကမၻာ့ဖလား ေဘာလုံးျပိဳင္ပြဲမွာေတာ့ ခဏ ျပန္
ဖြင့္ခဲ့ပါေသးတယ္။ C-Box ထဲက စာဟာ ေရရွည္ သိမ္းဆည္း
လုိ႕ မရႏိုင္သလုိ႕ အတည္ယူလုိ႕လည္း မရပါဘူး။ သုိ႕ေပမယ့္
ကိုယ့္ဘေလာ့ လုပ္ခါစက သူမ်ား C-Box ေတြထဲ ေၾကာ္ျငာ
၀င္ခဲ့သလုိ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာျပီး အတတ္
ႏိုင္ဆုံး လင့္ခ္ခ်ိတ္ထားပါတယ္။ ကိုယ့္စာမ်က္ႏွာမွာ အလည္
လာတဲ့သူေတြ သြားဖတ္ မဖတ္ေတာ့ မသိပါ။ ကိုယ္တုိင္
သြားရတာေတာ့ အရမ္းကုိ လြယ္ကူပါတယ္။
“ျမန္မာဘေလာ့ဂါအသုိင္းအ၀ုိင္း အဓြန္႕ရွည္ပါေစ …”
-စစ္ျငိမ္းဒီေရ
Read more »
ဘေလာ့ေဒးမွာ ဘာေရးရင္ ေကာင္းမလဲဆုိျပီး စဥ္းစားၾကည့္
လုိက္တာ ဘေလာ့ေပၚမွာ ကုိယ္တုိင္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အျဖစ္
အပ်က္ေတြ ျပန္စဥ္းစားမိျပီး နည္းနည္းေတာ့ ရယ္မိပါတယ္။
အသိတစ္ေယာက္က က်ေနာ့္ကုိ ေမးပါတယ္။ ေမးခြန္းေမးတဲ့
အသိကလည္း သူ႕စိတ္ထဲမွာ က်ေနာ့္ပုံစံကုိ ဘယ္လုိသ႑ာန္
ထုဆစ္ထားသလဲေတာ့ က်ေနာ္ မေျပာတတ္ပါ ....။
“နင္တုိ႕ဟယ္ အားအားယားယား အင္တာနက္ေပၚမွာ
ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ျဖဳန္းႏိုင္တယ္၊ ငါတုိ႕မ်ား ကုိယ့္အလုပ္နဲ႕
ကုိယ္ ယားလုိ႕ေတာင္ မကုတ္ႏုိင္ဘူး ... ”
က်ေနာ္ဘေလာ့ စ’လုပ္တာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေဖဖၚ၀ါရီလ (၂၄)ရက္
ေန႕ကပါ။ အဲဒီအရင္က အားတဲ့အခါ yahoo က c.f ေတြ၊ chat room
ေတြမွာ စကားစုေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္
ေရႊ၀ါေရာင္ စက္တင္ဘာ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္လာေတာ့ အင္တာနက္
ေပၚက ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ အခန္းက႑က ေတာ္ေတာ္ေလး
ထင္ရွားလာပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အဲဒီေခတ္က ထင္ရွားတဲ့
ဘေလာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စာသြားဖတ္လုိက္၊ သတင္းေတြ
နားေထာင္လုိက္ အဲဒီက သိလာရတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို yahoo
c.f ထဲ ေျပာလုိက္နဲ႕ အဲလုိပဲ ေနခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္အသိ မိတ္ေဆြ
တခ်ဳိ႕က က်ေနာ့္ကို တုိက္တြန္းၾကပါတယ္။ … မင္းလည္း ဘေလာ့
တစ္ခုေလာက္ လုပ္ပါလားတဲ့ ….။
ဘေလာ့ဂါတစ္ခု လုပ္ဖုိ႕ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖုိ႕ဆုိတာ
သိပ္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး၊ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ့္လုိ နည္းပညာ
အားနည္းတဲ့ သူမ်ဳိးဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ကုိ မလြယ္ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႕
ဘေလာ့ရွိျပီးသာ မိတ္ေဆြေတြဆီ အပူ ကပ္ရပါတယ္။ ဘေလာ့
လုပ္ခ်င္လုိ႕ … လုပ္ေပးၾကပါ။ ဘေလာ့ မလုပ္ခင္ ကတည္းက
ျမန္မာေဖာင့္(လက္ကြက္) ကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ကြန္ျပဴတာ
မွာ က်ေနာ္ ရုိက္တတ္ပါတယ္။ ၂၀၀၂၊ ၂၀၀၃ ေလာက္ကတည္းက
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက (ဦး)ကုိေက်ာ္ေက်ာ္စုိး ဦးစီးထုတ္ေ၀တဲ့ VOB စာေစာင္
မွာ စာေရးဖုိ႕ က်ေနာ္ ၾကိဳးစားဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က မေလးရွားႏုိင္ငံ
မွာ က်ေနာ္ ေနပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာ ကုိယ္ပုိင္ ကြန္ျပဴတာ မရွိပါဘူး။
ကိုသက္ဦး’ကြန္ျပဴတာမွာ ကပ္ျပီး စာရုိက္ရပါတယ္။
VOB စာေစာင္မွာ က်ေနာ္ ပထမဆုံး ၀င္ေရးလုိ႕ ရတဲ့ ေနရာက
“စာဖတ္သူ အသံ” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာပါ။ က်ေနာ္ေရးျပီး
ပုိ႕လုိက္တဲ့ စာေၾကာင္းေရ ေလး … ငါး … ေျခာက္ေၾကာင္းကို
စာေစာင္ထဲမွာ ပါလာရင္ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အဲဒီ
VOB စာေစာင္ကို ဆယ္ခါထက္ မနည္း ျပန္ဖတ္ျပီး VOB ၀ုိင္းေတာ္
သားေတြကို အိမ္မက္ထဲအထိ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့
VOB စာေစာင္ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာ တစ္ခုမွာ “စစ္ျငိမ္းဒီေရ” ဆုိတဲ့
နာမည္နဲ႕ က်ေနာ့္ေရးသားတင္ျပမွဳ ေနရာ စ’ရလာပါတယ္။
ကြန္ျပဴတာ အခက္အခဲနဲ႕ ႏုိင္ငံေရး လွဳပ္ရွားမွဳေတြေၾကာင့္
၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေလာက္က စျပီး VOB စာေစာင္မွာ က်ေနာ္ ဆက္ျပီး
စာမေရးျဖစ္ခဲ့ပါ။
“VOB ၀ုိင္းေတာ္သားအားလုံး ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါေစ”
က်ေနာ့္ကို ဘေလာ့ စလုပ္ေပးတဲ့သူက ကုိသြင္ေမာင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ကုိသြင္ေမာင္ဟာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္က “ရင္ခုန္သံ” ဆုိတဲ့
ဘေလာ့ရဲ႕ ဘေလာ့ဂါပါ။ ကုိသြင္ေမာင္’ ကြန္ျပဴတာမွာ က်ေနာ္ရဲ႕
“ပ်ဴႏုိင္ငံ” ဘေလာ့ကုိ စ’လုပ္ပါတယ္။ ကုိသြင္ေမာင္ရဲ႕ နည္းပညာ
အကူအညီနဲ႕ စလုပ္အျပီးမွာ က်ေနာ့္အတြက္ ဘေလာ့တစ္ခု
ေမြးဖြားလာပါတယ္။ နာမည္ကို ဘယ္လုိ ေပးၾကမလဲ ….။ အျခား
ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႕ အမည္ခ်င္း မတုိက္ဆုိင္ေအာင္ နာမည္ ရွာခဲ့
ပါတယ္။ ကဗ်ာဆန္ဆန္ နာမည္လွလွေလးေတြလည္း က်ေနာ္
သိပ္မေရြးတတ္ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ က်ေနာ္ စိတ္၀င္စားတဲ့ သမုိင္းဆုိင္ရာ
နာမည္တစ္ခုပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။ …. ပ်ဴႏုိင္ငံ။
ျပီးခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလုံး ႏွစ္ပတ္လည္ (၈.၈.၂၀၁၀)မွာ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံ
ဘာလင္ျမိဳ႕ကုိ က်ေနာ္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘာလင္မွာ ေနထုိင္
တဲ့ “ဗလ” (ဘာလင္ျမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ေသာ အႏုပညာရွင္ ဗလ)
က က်ေနာ့္ကို ေမးပါတယ္။ အကို ဘယ္မွာေနလဲတဲ့ ….။ … ပ်ဴ
ႏိုင္ငံမွာ ေနတယ္လုိ႕ ျပန္ေျပာေတာ့ … အကိုက ဘာလူမ်ဳိးလဲတဲ့၊
… ငါက ပ်ဴလူမ်ဳိးကြ …၊ သူက …. ပ်ဴလူမ်ဳိးဆုိတာ ရွိေသးလား၊
က်ေနာ္က … မင္း ပ်ဴလုိ ေျပာတတ္ရင္ … ငါ ပ်ဴလုိ ျပန္ေျပာမယ္
ေလ …. လုိ႕ ရယ္စရာ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
“ဘေလာ့ေတြေပၚမွာ စာလာဖတ္တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အားလုံး
ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ ျမဲပါေစ …”
ဘေလာ့ လုပ္ျပီးခါစက ဘာစ’ ေရးလုိ႕ ေရးရမွန္းေတာင္ မသိ
ပါဘူး၊ ေယာင္လည္လည္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ခုခု ေရးျပီးရင္
သူမ်ားဘေလာ့က C-Box ေတြထဲမွာ မ်က္ႏွာ လုိက္ျပရပါတယ္။
… ေနေကာင္းလား ….၊ အလည္ေရာက္ပါတယ္၊ အားေပးလ်က္
ပါ၊ မဂ္လာပါ ….၊ စာ လာဖတ္ပါတယ္၊ ပုိ႕စ္အသစ္ေလး တင္ထား
လုိ႕ အားရင္ အလည္တေခါက္ ၾကြခဲ့ပါ ….
တခ်ဳိ႕လည္း က်ေနာ္တုိ႕လုိ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေတြကို ေမာင္းထုတ္
ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ေအာင့္အီးသည္းခံျပီး ဆယ္ခါေလာက္
ႏူတ္ဆက္မွ တစ္ခါေလာက္ တုံ႕ျပန္ၾကပါတယ္၊ မအားလုိ႕လည္း
ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ … :P
က်ေနာ္ဘေလာ့ လုပ္ခါစက ေကာ္မန္႕ မေရးတတ္ပါဘူး။ ေကာ္မန္႕
ေရးခ်င္ရင္ ဘယ္ေနရာကုိ ဘယ္လုိသြားျပီး ေရးမွ ေရးလုိ႕ရမွန္း
တကယ့္ကို မသိခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္ဆီမွာ ေကာ္မန္႕လာေရးေပးတဲ့
က်ေနာ္နဲ႕အတူ ဘေလာ့ေလာကထဲ စ၀င္လာတဲ့ ညီမငယ္တစ္ဦး
က က်ေနာ္ကုိ ေျပာပါတယ္။ … အကုိၾကီး၊ အကို႕ဆီမွာပဲ ေကာ္မန္႕
လာေရးေနရတယ္၊ သမီးတုိ႕ဆီမွာလည္း ေကာ္မန္႕ လာေရးပါအုံး
လုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ေကာ္မန္႕ေရးဖုိ႕ ေနရာလုိက္ရွာတာ သုံး …ေလး
ရက္ၾကာမွ ဘယ္လုိေရးရေၾကာင္း သိခဲ့ပါတယ္ … :P
ဘေလာ့ေရးခါစက လုိင္းစုံေရးပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး၊ ဗဟုသုတ၊
ခံစားခ်က္ အစုံပါပဲ။ ကုိယ့္ထက္ စီနီယာၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါၾကီး
ေတြ ဘာေရးသလဲဆုိတာ မ်က္လုံးျပဴးျပီး အသည္းအသန္း
လုိက္ဖတ္ရပါတယ္။ ပထမဆုံး ၾကံဳရတဲ့ အခက္အခဲက ကိုယ့္
ဘေလာ့မွာ စာလာဖတ္တဲ့ အေရအတြက္ပါ။ က်ေနာ္ ဘေလာ့
လုပ္ခါစက စာလာဖတ္တဲ့ အေရအတြက္ဟာ ေတာ္ေတာ္ကုိ
နည္းပါတယ္။ ဘေလာ့လုပ္ျပီး တစ္လၾကာတဲ့အထိ စာလာဖတ္
တဲ့ ဦးေရဟာ တစ္ေန႕ကို (၂၀) မျပည့္ပါ။ စာလာဖတ္တဲ့သူ အမ်ား
စုဟာလည္း က်ေနာ့္လုိ ဘေလာ့ဂါေပါက္စေတြနဲ႕ မ်က္စိလည္
လမ္းမွားျပီး ေရာက္လာတဲ့ စီနီယာ ဘေလာ့ဂါၾကီးေတြပါ။ ျပင္ပ
က ဘေလာ့ဂါမဟုတ္တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ဆုိတာ နတၱိပါပဲ။
ကိုယ္ေရးျပီး ကိုယ္ျပန္ဖတ္ေနရတဲ့ ဘ၀က လြမ္းစရာပါ … :P
အဲဒီမွာ ကုိယ့္ဘေလာ့ လင့္ခ္ေလးကုိ ခ်ိတ္ေပးေစလုိတဲ့ ေရာဂါ
တစ္မ်ဳိး ျဖစ္လာပါတယ္။ ကုိယ့္ဘေလာ့ လင့္ခ္ကို ခ်ိတ္ေပးဖုိ႕
အလုပ္ထဲက ထမင္းစားခ်ိန္မွာေတာင္ အြန္လုိင္းေပၚ တက္ျပီး
မ်က္ႏွာကုိ ၾကံသကာရည္ေလာင္းထားတဲ့ ပုံစံနဲ႕ လုိက္ျပီး
သြားျဖဲ ျပရပါတယ္။ ဒါလည္း သိပ္ေတာ့ အဆင္မေျပပါဘူး။
ဒါနဲ႕ ဘာဆက္လုပ္လဲဆုိေတာ့ ဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာ စာဖတ္
ပရိတ္သတ္ စိတ္၀င္စားမွဳ အမ်ားဆုံးရတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြဆီ
ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာရပါတယ္။ သူတုိ႕ ဘယ္ရူေဒါင့္ကေန
ဘယ္လုိ အယူအဆနဲ႕ ဘယ္လုိ တင္ျပသလဲေပါ့။ အဲဒီဘေလာ့
ဂါက သူ ေရးထားတဲ့ သူ႕စာကုိ သူကုိယ္တုိင္ အလြတ္ရသလား
ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး၊ ခဏခဏ ျပန္ျပန္ဖတ္တဲ့ က်ေနာ္ေတာ့
အလြတ္ေတာင္ ရခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလုိ ေယာင္၀ါး၀ါးဘ၀နဲ႕ ဟုိေရးလုိက္ ဒီေရးလုိက္အျဖစ္က
ေန ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ တစ္ေန႕ကုိ စာလာဖတ္သူ အေရအတြက္
(၃၀)နဲ႕ (၄၀) ၾကား ေရာက္လာပါတယ္။ လူသိလည္း နည္းနည္း
ရလာေတာ့ ျဗဳန္းဆုိ ကြန္ျပဴတာက ေဗြ’ထေဖာက္ပါတယ္။ အဲဒါ
နဲ႕ ဘေလာ့ဂါဘ၀ကုိ ႏွစ္လေက်ာ္ … သုံးလေလာက္ ခြင့္ယူ
ရပါေတာ့တယ္။ အရက္သမား အရက္ျဖတ္သလုိပါပဲ၊ ေတြ႕သမွ်
ကြန္ျပဴတာကေန အသိဘေလာ့ဂါေတြ ပုိ႕စ္အသစ္ေတြ ဘယ္လုိ
ေရးသလုိဆုိတာ ေန႕စဥ္နဲ႕အမွ် ေစာင့္ဖတ္ပါတယ္။
ျမန္မာစာ စာလုံးေပါင္း သတ္ပုံမွားတဲ့ ဘ၀နဲ႕ ကုိယ္ေတြ႕အျဖစ္
အပ်က္မွန္တခ်ဳိ႕ကို ေရးခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ေပၚမွာ စာလာဖတ္
တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ အနည္းငယ္ကို စ’ရလာပါတယ္။ အဲဒီ
ေနာက္ေတာ့ အျဖစ္အပ်က္နဲ႕ သမုိင္းေတြပဲ ေရးခဲ့ပါတယ္။
ၾကံဳခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေရးရင္ကေန ၁၉၈၈- ၈၉- ၉၀
ခုႏွစ္ ၉၅-၉၆ ခုႏွစ္ေလာက္က လက္တြဲခဲ့၊ ရန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့၊ ျငင္းခုန္
ခဲ့တဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ျပန္ရလာပါတယ္။
စာလုံးေပါင္း သတ္ပုံမွားတဲ့ ဘ၀နဲ႕ပဲ ကဗ်ာ စ’ေရးခဲ့ပါတယ္။
ယေန႕အထိလည္း သတ္ပုံ မွားေနဆဲပါ … :P
မွတ္တမ္းေဟာင္းေတြ သမုိင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြ သိေစခ်င္လုိ႕
ျမန္မာျပည္အတြင္းကို စာအုပ္ လွမ္းမွာပါတယ္။ စာအုပ္ သြား
၀ယ္ေပးတဲ့လူက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။ စာအုပ္ေရာင္းတဲ့သူက …
…. အကိုေရ၊ ပုိက္ဆံရွိရင္ ေရႊသြား၀ယ္ပါ၊ ဒီစာအုပ္ေတြက
ျပန္မထုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဘယ္ေနရာမွ လုိက္မရွာပါနဲ႕၊ ရွာလုိ႕မ်ား
ေတြ႕ခဲ့ရင္ လည္ပင္းကို လာျဖတ္သြားပါဗ်ာ ….
အဲဒီလုိနဲ႕ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ စာေပ ပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးရဲ႕
ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ခြင့္မရတဲ့ စာမူၾကီးတစ္ခုကို စာၾကည့္တုိက္
မွာ မိတၱဴရခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ေပၚမွာ တင္ျပခ်င္လုိ႕ က်န္ရစ္သူ
သူ႕သားကို ညိွဳႏွိဳင္းၾကည့္ပါတယ္။ ေငြေရး ေၾကးေရးကို သူတုိ႕
သေဘာတူပါတယ္။ ခက္တာက ျပည္ပေရာက္ လက္ရွိစစ္အစုိးရ
နဲ႕ မေျပလည္သူဆုိတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ေနာက္တေန႕ သူတုိ႕ခ်ိန္းတဲ့
အခ်ိန္အတုိင္း ျမန္မာျပည္က မိတ္ေဆြျဖစ္သူ ထပ္သြားၾကည့္
ေတာ့ အဲဒီအိမ္က တံခါးပိတ္ထားျပီး လူၾကီးမရွိဘူးလုိ႕ ေျပာပါ
တယ္။ ေနာက္ထပ္ ေလး … ငါးရက္ ဆက္တုိက္ သြားေတာ့
လည္း ေတြ႕ခြင့္မရပါ …. :P
ဘေလာ့စ’ေရးျပီး (၈)လအၾကာမွာ အင္းစိန္တြဲဖက္ေထာင္က
သရဲ ဇာတ္လမ္းနဲ႕ တကၠသုိလ္က သရဲ ဇာတ္လမ္းေတြကို
ေရးသားတင္ျပခဲ့ပါတယ္။ သရဲ တေစၦ အယူအဆကို သေဘာ
မက်တဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္တခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ရပ္နား လုိက္ရပါတယ္။
အခုေတာ့ ဘေလာ့ေလး ေျခာက္ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႕ သရဲမေျခာက္
ေအာင္ သရဲအေၾကာင္းပဲ အေရးမ်ားေနပါတယ္ ….:P
ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္း က်ေနာ္ ေရးပါတယ္။ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ ကိုပင္ေဟဂင္
ရာသီဥတု ညီလာခံ ဆႏၵျပပြဲအေၾကာင္း ေ၀ဖန္မိလုိ႕ C-Box ထဲ ဗုံးက်ဲ
ခံရပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ C-Box ကုိ ျဖဳတ္လုိက္ရပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ကမၻာ့ဖလား ေဘာလုံးျပိဳင္ပြဲမွာေတာ့ ခဏ ျပန္
ဖြင့္ခဲ့ပါေသးတယ္။ C-Box ထဲက စာဟာ ေရရွည္ သိမ္းဆည္း
လုိ႕ မရႏိုင္သလုိ႕ အတည္ယူလုိ႕လည္း မရပါဘူး။ သုိ႕ေပမယ့္
ကိုယ့္ဘေလာ့ လုပ္ခါစက သူမ်ား C-Box ေတြထဲ ေၾကာ္ျငာ
၀င္ခဲ့သလုိ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေတြကို ကိုယ္ခ်င္းစာျပီး အတတ္
ႏိုင္ဆုံး လင့္ခ္ခ်ိတ္ထားပါတယ္။ ကိုယ့္စာမ်က္ႏွာမွာ အလည္
လာတဲ့သူေတြ သြားဖတ္ မဖတ္ေတာ့ မသိပါ။ ကိုယ္တုိင္
သြားရတာေတာ့ အရမ္းကုိ လြယ္ကူပါတယ္။
“ျမန္မာဘေလာ့ဂါအသုိင္းအ၀ုိင္း အဓြန္႕ရွည္ပါေစ …”
-စစ္ျငိမ္းဒီေရ
