Blog RSS Feed
Via E-mail
Twitter
Facebook
(ေၾကာက္တတ္သူမ်ား မဖတ္ရူရန္ ေမတၱာ ရပ္ခံအပ္ပါသည္။)
အခု ေႏြရာသီ ေက်ာင္းမပိတ္ခင္ ထူးထူးဆန္းဆန္း အျဖစ္အပ်က္
တစ္ခုကို သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ စာေရးသူတုိ႕ အတန္းထဲက အာဖနစၥတန္
ေက်ာင္းသား “အလီ”ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ပါ။ အလီက မူစလင္
ဘာသာ၀င္ တစ္ဦးပါ။ ဒိန္းမတ္ႏုိင္ငံကုိ (၂)ႏွစ္သား အရြယ္က
စ’ေရာက္ေတာ့ သူ႕ပုံစံက ေခတ္ဆန္ဆန္ ေနတတ္တဲ့ လူငယ္
တစ္ဦးလုိ ျဖစ္ေနပါျပီ။
စာသင္ခ်ိန္မွာ အခန္းတံခါးကို အျပင္ကေန လာေခါက္ေတာ့
ဆရာက တံခါးကုိ ဖြင့္ေပးလုိက္ပါတယ္။ တံခါးအျပင္ဖက္မွာ
ရပ္ေနသူက အလီ’အကိုပါ။ ရဲစခန္းေရာက္ေနတဲ့ အလီ’ကား
ကုိ သြားယူျပီး အလီဆီ လာပုိ႕ေပးတာပါ။ အလီဟာ မီးပိြဳင့္
ထိပ္မွာ သူ႕ကား မီးနီ မိေနတုန္း ကားေပၚကေန ရုတ္တရက္
ဆင္းေျပးသြားပါတယ္။ ေနာက္ကားေတြက သြားဖုိ႕ အခက္အခဲ
ျဖစ္တာေၾကာင့္ မၾကာခင္မွာ ရဲေရာက္လာျပီး ယာဥ္ေၾကာ
ပိတ္ဆုိ႕ေနတဲ့ အလီ’ကားကို လမ္းေဘး ေရြ႕လုိက္ရပါတယ္။
ပုိင္ရွင္မဲ့ေနတဲ့ အလီ’ကားကို ရဲစခန္းဆီ သယ္ယူသြားပါတယ္။
အဲဒီေန႕က သူ႕အကုိ ျဖစ္သူက ရဲစခန္းကေန အလီ’ကားကို
ေက်ာင္းအထိ ျပန္သယ္လာျပီး ကားေသာ့ကို သူ႕ညီဆီ လာပုိ႕
ေပးတာပါ။ အလီ’အကိုဟာ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေဟာင္း
တစ္ဦးျဖစ္ေနလုိ႕ ဆရာနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
အလီ’ အျဖစ္အပ်က္ကုိ အားလုံးက သိခြင့္ရတာပါ ….။
အလီ' ေျဖရွင္းခ်က္ကို ၾကားရေတာ့ ဆရာနဲ႕ က်န္တဲ့သူ
အားလုံး အရမ္းအံၾသသြားပါတယ္ …..
“က်ေနာ့္ကားေပၚမွာ သရဲ ရွိတယ္၊ က်ေနာ္ လုံး၀ သည္းမခံ
ႏုိင္တဲ့အဆုံး ကားေပၚကေန ဆင္းေျပးခဲ့တာပါ … ”
ဒီကားကို ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံအလယ္ပုိင္းရွိ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ကေန
၀ယ္ယူခဲ့တယ္လုိ႕ ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီကားဟာ တျခား
ေနရာမွာ ဆုိရင္ လက္ရွိ၀ယ္ယူခဲ့တဲ့ ေစ်းထက္ ႏွစ္ဆ နီးပါး
ေလာက္ တန္းဖုိးရွိပါတယ္။ ကားရဲ႕ စက္ပုိင္းဆုိင္ရာနဲ႕ တျခား
အေျခအေနေတြဟာ အျပစ္ေျပာစရာ မရွိေလာက္ေအာင္
ေကာင္းမြန္ေနဆဲပါ။ ကား၀ယ္ယူျပီး တစ္ပတ္ေလာက္အၾကာ
မွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း အျဖစ္အပ်က္ေတြ စ’ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႕ လူႏွစ္ေယာက္ အခ်ီအခ် စကားေျပာ
ေနသံကို အလီ စ’ၾကားရပါတယ္။ ကား ေရဒီယုိက ထြက္ေန
တဲ့ အသံနဲ႕ တျခားစီပါ။ ကား ေရဒီယုိကို ပိတ္ျပီး ဆက္ေမာင္း
ၾကည့္ပါတယ္။ စကားေျပာသံကုိ တခ်က္ တခ်က္ ၾကားေန
ရပါတယ္။
သူ႕သူငယ္ခ်င္း အာဖနစၥတန္ လူမ်ဳိးတခ်ဳိ႕ကို တင္ေဆာင္
ျပီး သူ ေမာင္းၾကည့္ပါတယ္။ သူတုိ႕ မူစလင္ ဘာသာ၀င္ေတြ
က “သရဲ၊ တေစၦ”ကို “ဂ်င္”လုိ႕ ေခၚပါတယ္။ “ဂ်င္” ဟာ အမ်ဳိး
မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ လူကို ေျခာက္လန္႕တဲ့ အလုပ္ကို မေကာင္းတဲ့
“ဂ်င္” က လုပ္ေဆာင္တယ္လုိ႕ သူတုိ႕ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။
ကားလုိက္စီးတဲ့ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႕ကားေပၚမွာ အနံ႕
တခ်ဳိ႕ ရေၾကာင္းပဲ မွတ္ခ်က္ ေပးၾကပါတယ္။
အဓိက ျပႆနာက ကားရပ္ျပီးလုိ႕ ျပန္ထြက္ခ်ိန္မွာ စကားေျပာ
သံ ၾကားရျခင္းနဲ႕ ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲကေန ကားေနာက္ခန္းထဲ
လူအရိပ္တခ်ဳိ႕ ျမင္ေနရျခင္းပါ။ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့လည္း
ဘာကိုမွ မျမင္ရပါ။ တစ္ရက္ျပီး တစ္ရက္ အလီတစ္ေယာက္
စိတ္ပ်က္ေနပါျပီ။ ဒီလုိနဲ႕ တစ္ရက္မွာ အလီတစ္ေယာက္ သူတုိ႕
ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ ေနထုိင္ရာ အခန္းဆီ အျပင္က ျပန္လာ
ခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ အေပၚထပ္ကေန သူ႕ကားကို
လွမ္းၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ကား ေနာက္ခန္းထဲမွာ လူတစ္ေယာက္
ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႕လုိက္ရလုိ႕ ကားခုိးခံရျပီ အထင္နဲ႕
ေအာက္ထပ္ကုိ အေျပးအလႊား ေျပးဆင္းခဲ့ပါတယ္။ ကားေပၚ
မွာ မည္သူကိုမွ် မေတြ႕ရ။
အဲဒီေန႕က သူ အခ်ိန္ပိုင္း အလုပ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ကေန ေက်ာင္း
ဆီ ကားေမာင္းျပီး လာခဲ့ပါတယ္။ မီးပြိဳင့္ေရာက္ေတာ့ ကားလမ္းဟာ
ကုန္းအတက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နံေဘးရွိ လက္ဆြဲ ဘရိတ္
ဆြဲ’မ ျပီး ကားရပ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ သူ႕စိတ္ထဲ သူ႕ကား
ဘရိတ္ မမိလုိ႕ ေနာက္ျပန္ေလွ်ာက်ျပီး ေနာက္မွာ ကပ္ပါလာတဲ့
ကားေခါင္းကို ၀င္တုိက္မိမွာ စုိးရိမ္းစိတ္နဲ႕ ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲကေန
အေနာက္ကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ခန္းထဲမွာ အဖြားအုိ
ႏွစ္ဦးကို သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕က သူ႕ကို
ရယ္ျပၾကပါတယ္။ မရယ္ႏုိင္သူက အလီပါ။ ကားတံခါးကို
ဖြင့္ျပီး ေျခဦးတည္ရာ ေျပးခဲ့ပါျပီ ….။
အလီနဲ႕ က်န္တဲ့သူေတြ ေျပာဆုိေနၾကတဲ့ စကားသံေတြ
နားေထာင္ျပီး စာေရးသူရဲ႕ စိတ္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၆)ႏွစ္ခန္႕က
အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုကုိ ျပန္ေျပာင္း သတိရမိပါတယ္ ….။
အဲဒီေခတ္က ဗုိလ္တေထာင္ ကားပြဲစားတန္းမွာ အသိမိတ္ေဆြ
ကား “ဖား” တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ကား၀ယ္ေရာင္း လုပ္သူကို
အဲဒီေခတ္က “ဖား”လုိ႕ ေခၚပါတယ္။ “ဖား” လုိ႕ သတ္မွတ္ခံရ
သူဟာ အနိမ့္ဆုံးအားျဖင့္ ကားစီးေရ ေလး … ငါး … ေျခာက္
စီးေလာက္ကို ပိုင္ဆုိင္သူပါ။ သူ႕ညီက ဂ်ပန္ႏုိင္ငံကေန ကားကို
သေဘၤာေပၚတင္ျပီး ပုိ႕ေပးပါတယ္။ သူက စာေရးသူတုိ႕ထံမွာ
ကားပါမစ္ကို ေလွ်ာက္ခုိင္းျပီး ကား တင္သြင္းတဲ့ အလုပ္လည္း
လုပ္ပါတယ္။ ျပည္ပ၀င္ေငြ ရွိျပီး အခြန္ေဆာင္ထားတဲ့ သေဘၤာ
သားေတြ ကုန္းေပၚမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ (Shore Job) ေတြက
အခြန္ေက်ျပီးသာ ၀င္ေငြခြန္ကို ျပျပီး ကားတင္သြင္းခြင့္
ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ အဲဒီ တင္သြင္းခြင့္ ကားပါမစ္ ရလာတဲ့
အခါ ကားသြင္းခ်င္တဲ့လူေတြဆီ ျပန္ ေရာင္းစားၾကပါတယ္။
အဲလုိ အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ရင္ “ပြိဳင့္” ရိုက္တယ္လုိ႕ ေခၚ
ပါတယ္။ ကားပါမစ္ တစ္ေစာင္ေလွ်ာက္ေပးရင္ ေလွ်ာက္ခ
(၆၀၀) ေလာက္သာရျပီး အေရာင္းအ၀ယ္မွာ ၾကားပြဲစား လုပ္
ေပးရင္ (၂၀၀၀) ေလာက္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကားပါမစ္
ေလွ်ာက္ေပးတဲ့ ရုံးပြဲစားေတြဟာ အေရာင္းအ၀ယ္ “ပြိဳင့္” ရုိက္
တဲ့ ေနရာမွာလည္း ပိုက္ဆံလုိခ်င္လုိ႕ လုိက္လုပ္ရပါတယ္။
(ဆက္ရန္။)
21 comments:
ကိုေအာင္
ဒီပိုစ္ေလးကို ဖတ္ရတဲ႔ အတြက္ေက်းဇူးပါ ဒါေပမဲ႔ သိတ္မၾကာနဲ႔ေနာ္ သိခ်င္လွၿပီ
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
အလီအေၾကာင္းေတာ႕ လန္႕လန္႕ဖတ္သြားျပီ
ျမန္မာျပည္ေရာက္လာတဲ႕ကားအေၾကာင္း ဆက္ေစာင္႕ေနပါတယ္..
ဖတ္ရင္းနဲ႕ေက်ာခ်မ္းလာလို႕ အေနာက္လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ရေသး း)
ဟြန္႕. . မီးကလည္း ပ်က္ျပန္ျပီ. .
ဒိန္းမတ္မွာ မီးမပ်က္ပါ. .
ညန္ညန္ေရးဂ်ာ . .ခင္ညားေနာ္။
အလီတေယာက္ထဲ ကားေမာင္းရတာ ပ်င္းမွာစိုးလို႔ ထင္ပါတယ္။ သရဲေတြက စကားစျမည္လာေျပာေနတာ။
အလီကလဲ ေၾကာက္တတ္ရန္ေကာ ... ။ :P
က်မဆို မေၾကာက္ပါဘူး။ ကိုေအာင္ အေပၚမွာေရးထားတဲ့ သတိေပးခ်က္ေတြ႔တာနဲ႔ တရားေခြေလးဖြင့္ျပီးမွ စာဖတ္တာ။ :D
ဒါနဲ႔ မနက္ျဖန္ေတာ့ ေဘာလံုးပြဲ မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အျပင္သြားစရာရွိလို႔။ :(
:)))...ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္...
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
:)))...ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္ဗ်....
ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
ကိုေအာင္ေရ ဇာတ္လမ္းေတာ့အဆက္မၿပတ္ေနနဲ႔ဗ်ာ..။
အားရပါးရေလးဖတ္ခ်င္တာ..ဟဲဟဲ..။
ေၾကာက္မလို႔ရွိေသး..ၾကီးေမေရးထားတာဖတ္ၿပီးရယ္ရေသးတယ္..။
ကားသရဲလို႔ေခၚမလား...ကားကိုအစြဲမကြ်တ္တဲ႔ သရဲလို႔ေခၚမလား...ဘာသရဲပဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ....ျမန္ျမန္ဆက္ပါဗ်ိဳ႕။
ၾကည့္ဖူးတဲ့ရုပ္ရွင္ကားတစ္ခုထဲက ကားသရဲကေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ဘုိ႔ေကာင္းတယ္၊ အလီဂ်င္ကားသရဲအၿပီး ရန္ကုန္ကားသရဲ အေၾကာင္းေစာင့္ေမွ်ာ္လွ်က္။
အလီရဲ့ ကားသရဲ အေျကာင္းေတာ့ဖတ္ျပီးျပီ။
ျပည္တြင္းျဖစ္ကားသရဲ ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္....
( အကိုေရ....ျမန္ျမန္ဗ်ို့...)
ကိုေအာင္ေရ..ေနာက္တခါ သရဲခ်င္း ဖိုက္က်စို႔လား..း)))
ေရႊျပည္မွာေတာ့ မီးပ်က္လို႕ ေအာ္ရ ဘေလာ့ေပၚေတာ့ ဘာပ်က္တာမွန္းမသိ ဆက္ရန္ ေမွ်ာ္ ေစာင့္ရတဲ့ အလုပ္ေလာက္ မေကာင္းတာ ဘာမွမရွိဘူး ျမန္ျမန္ဗ်ိဳ႕
ခင္မင္တဲ့
seesein
ရန္ကုန္မွာ ညဖက္ ဂိုေဒါင္ထဲမွာ ထထျပီး စက္ႏိုးတတ္တဲ့ ကားသရဲ အေၾကာင္းေတာ့ ကားပြဲစားေတြ ဆီကေန တစြန္းတစ ၾကားဖူးတယ္။ အဲဒီကား အေၾကာင္းမ်ားလား။
ဟုတ္ပါတယ္ ZT ေရ ...
အဲဒီဇာတ္လမ္း ဆုိပါေတာ့၊ ပထမ ျဖစ္ရပ္နဲ႕ ပုံစံတူ
ျဖစ္ရပ္တစ္ခုက ေနာက္ထပ္ သုံးႏွစ္အၾကာေလာက္မွာ
ထပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ပထမ ျဖစ္ရပ္ေလာက္
အသံ မထြက္ခဲ့ပါဘူး။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကားေမာင္းရင္းသာ ေတြ႔လိုက္ရရင္ ကားတိုက္မႈေတြ ျဖစ္သြားနိင္တယ္။
စိတ္ဝင္စားစရာေလးကို အစဆြဲသြားျပန္ျပီ။
ဆက္ရန္နဲ႔ပဲ တိုးေနရတာ မ်ားျပီ....။
ေဘာပြဲၾကည့္ဖို႔ ငိုက္ေနတုန္း သရဲဇာတ္လမ္း ဖတ္လိုက္ရတာ ၾကက္သီးေထာင္ထ သြားတယ္။ ကားေတြနား သြားမကပ္ရဲေတာ့ဘူး။
က်ေနာ္ၾကားဖူးတဲ့ ကားသရဲကေတာ့ ျပည္တြင္းျဖစ္ဘဲ ကုိေအာင္ေရ။ ဂ်ပန္အက် ကားတစ္စီးေပၚက ပါလာတဲ့ သရဲပဲဗ်. ကားအမ်ိဳးအစားေတာ့ ေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သုိ႔ေသာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ နီးပါးက ကာလေပါက္ေစ်း ၆ သိန္းေလာက္ရွိတဲ့ ကားကုိ ၆ ေသာင္းေစ်းခ်ထားတာေတာင္ ၀ယ္မဲ့သူမရွိတာဗ်။ အဲဒီကားဟာ ၈်ပန္မွာ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ၿပီး ကားပုိင္ရွင္ ဂ်ပန္မ ေသဆုံး။ သူမကုိယ္တုိင္ သရဲျဖစ္ၿပီး ကားကုိ ေစာင့္ေနရတယ္လုိ႔ ေျပာၾကဆုိၾကတာပဲ။ အဲဒီကားကုိ ခနေလာက္ ၀ယ္ဖူးတဲ့ အသိ၀ယ္ေရာင္းတေယာက္အဆုိအရ ကားကုိ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ထားၿပီး သူတုိ႔က အေပၚမွာအိပ္တယ္။ ညည သန္းေခါင္ေလာက္ဆုိ ကားက ဆုိင္းလင့္မီးေတြ အလုိလုိ ထလင္းတယ္။ မီးႀကီးေတြ ထထ ရုိက္တယ္။ တခါဒီထက္ဆုိးလာျပန္ေတာ့ အင္ဂ်င္ပါ ေကာက္ႏုိးပါေလေရာတဲ့။ သြားၾကည့္ရင္ ရပ္ေနျပန္ေရာ ဆုိပဲဗ်။ အဲတာနဲ႔ သူတုိ႔မိသားစုလည္း အိပ္ေရးပ်က္သေပါ့ဗ်ာ။ ၾကားဖူးနား၀နဲ႔ ဘုန္းၾကီးေတြ ပင့္ တရားနာ ပရိတ္ေရေလာင္း လုပ္လည္း သိပ္မထူးဘူးတဲ့. ခနေတာ့ ျငိမ္သြားတာတယ္ဆုိလားဗ်ာ။ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ညဘက္ မီးပ်က္တုန္း အိမ္ေအာက္ဆင္းလာ ကားထဲ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးနဲ႔ မေတာ္တဆ ထုိးၾကည့္မိရာက ေရြကုိယ္ေတာ္ ဂ်ပန္မက ကားေနာက္ခန္းမွာ အျငိမ့္သားထုိင္ေတာ္မူေနသတဲ့။ ဒါတင္ပဲလားဆုိေတာ့ ေရႊေညာင္ပင္ သြားျပမယ္ဆုိပီး မနက္ေစာေစာ ၅ နာရီေလာက္ ဆင္းၿပီး ကားေသာ့ဖြင့္တာ ကားေသာ့ေပါက္ထဲက ေသြးေတြ ပန္းထြက္လာလုိ႔ ဒရုိင္ဘာေတာင္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားဖူးဆုိတာပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အဲဒီေခတ္စကားအတုိင္း ၀ယ္ေရာင္း ပြဲစားေတြ အခ်င္းခ်င္းလွည့္ပတ္ ဂ်င္းထည့္ရာကေန ရန္ကုန္မွာ ၀ယ္လက္မရွိေတာ့ဘဲ အျပင္မွာ မုိးထဲေရထဲ ပစ္ထားရတဲ့ အေျခဆုိက္ေရာ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ရွမ္းျပည္ ကေလာ ေတာင္ၾကီးဖက္မွ ရွမ္း၀ယ္လက္ တစ္ေယာက္ လက္ထဲပါပီး ရွမ္းျပည္ဖက္ တက္သြားပါတယ္တဲ့။ ၂- ၃ ႏွစ္ၾကာပီး သတင္းၾကားတာေတာ့ ရွမ္းျပည္ ေတာင္ေဘးေခ်ာက္ထဲ ကားေမွာက္ၿပီး ရစရာမရွိေအာင္ စုတ္ျပတ္သြားရာက ဇာတ္သိမ္းသြားပါေလေရာတဲ့ဗ်ာ။
အဲတာ ၾကားဖူးတာေလးေပါ့။ ကုိယ္တုိင္ႀကဳံဖူးတာေတာ့ စကၤာပူက် အက္က္အီးဆလြန္းေလး တစ္စီး၀ယ္ဖူးတယ္။ ကားေရာ အင္ဂ်င္ပါ ဥာဥ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ဘာမွ ျပသနာမရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခ်က္တခ်က္ ေဖာက္တတ္တာက ညေနဖက္ေန၀င္ရီ တေ၇ာ အျပင္သြားတယ္ဆုိရင္ ဒရုိင္ဘာေရာ ကားေပၚပါလာတဲ့ သူေတြေရာ ျမင္ရတာဗ်။ လူတေယာက္လုိလုိ အရိပ္လုိလုိ ဟာ ကားေရွ႔ကုိ ၀မ္းလ်ားထုိးခ်လုိက္သလုိလုိပဲဗ်။ ဒရုိင္ဘာကလည္း လန္႔ပီး ဘ၇ိတ္ကုိ ဒတ္စ္စေတာ့ အုပ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကားေပၚက တျခားလူေတြလည္း ေအာ္ၾကေပါ့။ ဟဲ့ ကားတုိက္လုိက္ပီေပါ့။ သြားၾကည့္ပါဦး တုိက္ခံရတဲ့သူ ဘာျဖစ္သြားလဲဆုိ ဆင္းၾကည့္ရင္ ဘာမွကုိ မရွိဘူးဗ်။ အဲလုိျဖစ္တာကေလ လူျပတ္တဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ပုိျဖစ္တတ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က အဲဒီတုန္းက ရန္ကုန္အင္းစိန္ရြာမ ထဲ ေနတာဆုိေတာ့ ညေနဆုိ လူေျခကလည္း တိတ္ သစ္ႀကီး ၀ါးၾကီးကလည္း ရွိဆုိေတာ့ မၾကာမၾကာျဖစ္တတ္တယ္။ တတ္သိနားလည္တဲ့သူ ေမးၾကည့္ေတာ့ အဲဒီကားက လူတေယာက္ကုိ တုိက္သတ္ဖူးသတဲ့ဗ်. အဲဒီေသသြားတဲ့လူကပဲ စြဲေနတာလား။ ရီဖလက္ရွင္းပဲ ျဖစ္သလားမေျပာတတ္ပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း မၾကာခင္လွည့္ပတ္ၿပီး ဂ်င္းထည့္ေပးလုိက္ရတယ္။ နည္းနည္းေတာ့ ရွဳံးတာေပါ့ဗ်ာ။ စိတ္ေတာ့ အပုံႀကီးကုိ ေပါ့သြားပါတယ္။
ေက်းဇူးပါ ကုိေအာင္ေရ
ေလးစားလ်က္
ေမာင္ထြန္း
ေမာင္ထြန္းေရ ...
ရွမ္းျပည္မွာ အစ ေပ်ာက္သြားတာက ဒုတိယ ဇာတ္
လမ္းပါ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၂၀) ေတာ့ မဟုတ္ေသး
ပါဘူး၊ ၉၃ ႏွစ္ကုန္မွာ ၀င္ခဲ့တဲ့ ကားပါ၊ က်ေနာ္ အခု
ေရးေနတာက ၉၃ ႏွစ္ဆန္း ၀င္ခဲ့တဲ့ ကားအေၾကာင္းပါ။
တကူးတက လာေျပာတာ ေက်းဇူးပါ။
ဘယ္ေတာ့ အသစ္တင္မလဲ ေစာင့္ေနတာဗ်။ သည္းထိတ္ရင္ဖိုေတြခ်ည္းပဲ ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။
ခုတေလာ..အြန္လုိင္းမွာ..
သရဲေၾကာင္းေတြဖတ္ေနရေတာ႔...
ခုလည္း..အလီကုိယ္စား..ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ဖတ္ေနရတယ္။
ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ပဲ..
ဆက္ရန္ကုိေေစာင္႔ေမွ်ာ္ဖတ္ေနပါတယ္။ေနွာ္
ခင္မင္စြါျဖင္႔
ခုိင္နုငယ္
ကိုေအာင္ခင္ျမင့္ေရ....က်ေနာ့ကိုယ္ေတြ႕ေျပာျပဖူးတယ္ထင္တယ္။ ၾကံဳတုန္း ထပ္ေျပာျပဦးမယ္။၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ၄လပိုင္းမွာ
အေမရိကမွာ ပထမဆံုး ကားေဟာင္းတစီး စ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ ( 2002 toyota 4runner)။ စေပၚေငြ ၃ေထာင္ေပးျပီး ေဒၚလာ ၄၀၀ လစဥ္ ကားေပးမန္႕ေပးရန္ ၅ႏွစ္စာခ်ဳပ္ နဲ႕သေဘာတူကာ တိုယိုတာ ဒီလာ ကေန ၀ယ္ခဲ့တယ္။
မၾကာမၾကာ car alarm က ေန႕ေရာ ညပါ ထထျမည္တယ္။
အကုန္စစ္ေဆးၾကည့္လည္းဘာမွမျဖစ္ဘူး။သံသယရွိလာေတာ့ တရားေခြ အျမဲဖြင့္ေမာင္းတယ္။၅လပိုင္းမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ အရုဏ္ဆြမ္းကပ္ျပီး အျပန္ မီးပိြင့္မွာ အက္ဆီးဒန္႕ ျဖစ္ေရာ..။အဲဒီအခ်ိန္ ဦးဥာဏိႆရရဲ႕ပရိတ္ၾကီး ၁၁သုတ္ေခြ ဖြင့္လ်က္သားနဲ႕။
ကားေခါင္းပိုင္းထိသြားတယ္။ေနာက္တခုက=၈လပိုင္း၈ရက္ ၂၀၀၆ ရွစ္ေလးလံုးႏွစ္ပတ္လည္ေန႕ မလုပ္ခင္ညမွာ
သန္းေခါင္အခ်ိန္ေလာက္ အခမ္းအနားအတြက္ ႏွင္းဆီပန္းေတြ သြား၀ယ္ဖို႕ ကားေမာင္းခဲ့တယ္။သိပ္မၾကာခင္ ကားေနာက္ခန္းအတြင္းထဲက တံခါးကို တဒံုးဒံုးထုသံ မၾကာမၾကာ ၾကားရတယ္။တသက္နဲ႕တကိုယ္ ရုပ္အဆင္းနဲ႕ေျခာက္လွန္႕တဲ႕သူရဲမျမင္ခဲ့ဖူးသူ။အသံနဲ႕
ေျခာက္တဲ့သူရဲ။အနံ႕နဲ႕ေျခာက္တဲ့သူရဲ။အေတြ႕အထိနဲ႕ေျခာက္တဲ့သူရဲ ေတြကို မၾကံဳခဲ့ဖူးသူ။အဲဒီညမွာ အသံနဲ႕ေျခာက္လွန္႕တာကို ပထမဆံုးၾကံဳခဲ့ဖူးလို႕ နာနာဘာ၀ကို ကိုယ္ေတြ႕ယံုခဲ့ရတယ္။ဒါန႕ဲ ေက်ာခ်မ္းစြာကားေမာင္းရင္း တရားေခြဖြင့္ရင္း သူရဲကို ကားထဲမွာ မေႏွာင့္ယွက္ဘဲ ဆင္းသြားဖို႕ အမွ်၃ၾကိမ္ေ၀ရင္း ကားမွန္ေတြ ဖြင့္ရင္း ေမာင္းခဲ့တယ္။
တခါႏွစ္ခါ ဆက္ၾကားေနေသးခဲ့ေသးတယ္။စူပါမားကတ္ ပါကင္မွာ ရပ္ျပီး ကားတံခါးေတြဖြင့္ျပီး ထပ္ေမာင္းထုတ္၇တယ္။ပန္းေတြ၀ယ္ျပီး ကားျပန္ေမာင္းေတာ့ သူရဲရွိေသးလားလို႕ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ တရားေခြဖြင့္ရင္း အိမ္ျပန္ေမာင္းလာေပမယ့္ အျပန္လမ္းမွာ ဘာသံမွမၾကားေတာ့ဘူး။စိတ္ထင္ ေစ်းဆိုင္မွာ သူရဲဆင္းသြားတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ေနာက္လည္း မၾကာမၾကာ အလန္းျမည္တာေတာ့ အျမဲျဖစ္တယ္။
၂၀၀၉ခုႏွစ္ထဲမွာ မီးပိြင့္မွာပဲ ကားေခါင္းခ်င္းတိုက္ၾကျပီး အက္ဆီးဒန္႕ ထပ္ျဖစ္တယ္။အဲဒီတုန္းက သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ အာနာပါနရွဳကြက္ေခြ ဖြင့္ရင္း တိုက္ၾကတာ။လူေတာ့ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ကားက ျပန္မျပင္ခ်င္ေတာ့လို႕ ကားအာမခံ ေငြ၇ေထာင္ေက်ာ္ အေလ်ာ္ရလို႕ ကားဒီလာမွာပဲ ထားခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။
တရားေခြက အဲဒီကားထဲပါသြားတာ ျပန္မယူျဖစ္ေတာ့ဘူး။အခုလည္း toyota camry ကားေဟာင္းတစီး ျပန္၀ယ္စီးေနတယ္။ဒီတစီးကေတာ့ ဘာမွ သူရဲေျခာက္တာ ေဖာက္ျပန္တာမေတြ႕ရပါ။ တိုက္ခံခဲ့ရတဲ့ ကားပ်က္ပံုေတြ အီးေမးလ္နဲ႕ပို႕လိုက္မယ္။သူရဲစီးေနတဲ့ကားေဟာင္းရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းခန္းပံုေလး ယံုရေအာင္လို႕ပါဗ်ာ။
ခင္မင္လွ်က္-
အိုးေ၀ေအာင္
Post a Comment