ေသြးပ်က္ဖြယ္ရာ အိမ္ၾကီး (ေနာက္ဆုံးပုိင္း)

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

(ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕တတ္သူမ်ား သတိထားျပီး ဖတ္ရူပါ။)

ယခင္အပုိင္း(၄)မွ အဆက္ ….

ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ျပန္လာတဲ့ အဲဒီလူဟာ ေဒၚေလးတုိ႕အား
ကန္ေတာ့ပြဲတစ္ခု ျပင္ဆင္ေပးဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကန္
ေတာ့ပြဲနဲ႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ျပန္သယ္ေဆာင္လာတဲ့ ေျခေဆး
ေရ ထည့္ထားတဲ့ ေရပုံးေတြကို ျခံထဲ သယ္သြားပါတယ္။ သူ
လုပ္ေနတာေတြကို ဒီဖက္ျခံကေန အားလုံး လုိက္ၾကည့္ေနၾကပါ
တယ္။ အိမ္ၾကီးနံေဘးရွိ သရက္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ေအာက္မွာ ကန္ေတာ့
ပြဲကိုထားျပီး တုတ္နဲ႕ ေျမၾကီးကို စက္၀ုိင္းပုံသဏၭာန္ ေရးျခစ္ေန
ပါတယ္။ သူ႕ထုိင္မယ့္ နံေဘး ပတ္ပတ္လည္ကို ေျခေဆးေရေတြ
ေလာင္းျပီး ေျမၾကီးေပၚမွာ တရားထုိင္သလုိ အၾကာၾကီး ထုိင္ေန
ပါတယ္။



တစ္နာရီေလာက္အၾကာမွာ ကန္ေတာ့ပြဲကို ထားခဲ့ျပီး ဒီဖက္အိမ္
ကို သူျပန္လာပါတယ္။ ေဒၚေလးတုိ႕ဆီက ထမင္းေတြ ဟင္းေတြ
ေတာင္းျပီး လင္ဗန္းအၾကီးၾကီး တစ္ခုေပၚတင္လုိ႕ ျခံထဲကုိ ျပန္သြား
ပါတယ္။ ကန္ေတာ့ပြဲထားခဲ့တဲ့ ေနရာနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ အဲဒီ
လင္ဗန္းၾကီး ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။

(ကို၀က္) အကို၊ ျခံထဲမွာ အေျခအေနေကာင္းလား …။

(အဲဒီလူ) က်ေနာ္လည္း သိပ္မေျပာတတ္ေသးဘူး၊ ည ၁၀ နာရီ
ၾကရင္ တစ္ေခါက္ထပ္သြားအုံးမယ္၊ အဲဒီက ျပန္လာရင္ေတာ့
တစ္ခုခု က်ေနာ္ ေျပာႏိုင္ပါျပီ …။

(ကိုေအး) အကုိၾကီး၊ က်ေနာ္ သိခ်င္လုိ႕ တစ္ခုေလာက္ ေမးပါရေစ
စိတ္မရွိပါနဲ႕၊ အကိုက အထက္လမ္းဆရာလား၊ ေအာက္လမ္းနဲ႕
အထက္လမ္း ဘယ္လုိ ခြဲလုိ႕ရလဲ …။

(အဲဒီလူ) ရပါတယ္ ေမးပါ၊ က်ေနာ္က ေအာက္လမ္းေတာ့ မဟုတ္
ပါဘူး၊ အထက္လမ္းလားဆုိေတာ့လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႕ နားလည္ေအာင္
က်ေနာ္ မရွင္းျပတတ္ဘူး၊ သူတပါး ဒုကၡေရာက္ေအာင္ေတာ့ က်ေနာ္
သိထား တတ္ထားတာနဲ႕ လုံး၀ မလုပ္ဘူးဗ်ာ၊ ေအာက္လမ္းနဲ႕
အထက္လမ္း ဘယ္လုိခြဲသလဲ ဆုိတာ ေျပာရခက္တယ္၊ ဒီေခတ္မွာ
အတုေတြမ်ားေတာ့ ဘယ္ဟာ အစစ္လဲဆုိတာ ျပဖုိ႕ခက္တယ္၊
အထက္လမ္းဆရာ ဆုိသူေတြကုိ အလြယ္တကူ ရွာလုိ႕ေတြ႕တယ္၊
ခင္ဗ်ားတုိ႕ ေအာက္လမ္းဆရာကို ေတြ႕ဖူးလား၊ ဆရာစစ္စစ္ကို ေျပာ
တာေနာ္၊ က်ေနာ့္အထင္ေတာ့ ဆရာအဆင့္ကို ေရာက္ရင္ … အင္း၊
ဆရာအဆင့္ဆုိတာလည္း ရွင္းျပဖုိ႕ ခက္တယ္၊ ထားပါေတာ့ ဆရာ
အဆင့္ကို ေရာက္တဲ့သူဟာ သူၾကိဳက္တဲ့ လမ္းကို ေရြးလုိ႕ရတယ္၊
သူမွာ ေလာဘ မရွိဘူး၊ သူက လူတဖက္သားအေပၚ ကူညီရုိင္းပင္း
စိတ္ရွိတယ္၊ ဘာသာေရး အဆုံးအမကို နာခံလုိ စိတ္ရွိရင္ အဲဒါ
အထက္လမ္းလုိ႕ ေျပာရမွာေပါ့၊ ေလာဘရွိတယ္ လုိခ်င္မွဳေတြ
အမ်ားၾကီးရွိတဲ့သူဟာ ေအာက္လမ္းကုိ အခ်ိန္မေရြး အသုံးျပဳ
ႏိုင္တယ္၊ အဲဒါဆုိ ေအာက္လမ္းဆရာလုိ႕ ေျပာရမယ္ ….။

(ကုိကုလား) ေနာင္ၾကီး ရွင္းျပတာ နားေထာင္လုိ႕ ေကာင္းတယ္၊
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ နားမလည္ဘူးဗ်ာ …။

(အဲဒီလူ) လူတစ္ေယာက္က သုိင္းတတ္တယ္ဗ်ာ၊ သူက တုတ္ေတြ
ဓါးေတြ ကုိင္ထားတဲ့လူ ေလး …ငါးေယာက္ကို လက္နက္မပါဘဲ တုိက္
ခုိက္ႏုိင္တယ္ေပါ့၊ အဲဒီပညာနဲ႕ သူတပါးကို တရားသျဖင့္ ကယ္ရင္
အထက္လမ္းေပါ့၊ အဲဒီပညာနဲ႕ ဓျမတုိက္စားရင္ ေအာက္လမ္းေပါ့၊
ယွဥ္ျပိဳင္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ အဆင့္ကုိ ေရာက္ရင္ ဆရာအဆင့္လုိ႕
သတ္မွတ္တယ္ဗ်ာ ရွင္းလား၊ တခ်ဳိ႕ဆရာေတြရွိတယ္ သူတုိ႕ နာမည္
ၾကီးေအာင္ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ သူတပါးကို တုိက္ခုိက္ျပတယ္၊
အဲဒါလည္း အထက္လမ္း မေခၚဘူး …။

အဲဒီညမွာ အရပ္ထဲက ကာလသား လူငယ္တခ်ဳိ႕ပါ သူတုိ႕နဲ႕အတူ
ရွိေနၾကပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ျခံထဲက ဘာေတြ ျဖစ္လာမလဲ
လို႕ အားလုံးေစာင့္ၾကည့္ ေနပါတယ္။ ည (၉)နာရီေလာက္မွာ အရင္
ေန႕ေတြက လုံး၀ မၾကားရတဲ့ ေခြးအူသံေတြဟာ လမ္းတေလွ်ာက္
ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ေခြးအူသံေတြေၾကာင့္ နဂုိက ေၾကာက္
စိတ္မရွိတဲ့ သူေတြေတာင္ ေက်ာခ်မ္းခ်င္သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ည
(၁၀)နာရီေလာက္မွာ အဲဒီလူဟာ ျခံထဲကုိ ထပ္သြားဖုိ႕ ျပင္ဆင္ေန
ပါတယ္။ ျခံထဲကို သူ၀င္သြားတဲ့ အခ်ိန္ကစ’ျပီး ျပန္ထြက္မလာခင္
အခ်ိန္အထိ ျခံထဲကို ဘယ္သူမွ ေပးမ၀င္ဖုိ႕နဲ႕ ျခံထဲမွာ သူ တစ္ခုခု
ျဖစ္ပ်က္ေနတာ ေတြ႕ရင္ လုံး၀ ၀င္မလာဖုိ႕ အားလုံးကို အၾကိမ္ၾကိမ္
သတိေပးျပီး ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ အဲဒီလူဟာ ျခံထဲကို ေအာင္လင္း
မီးအိမ္နဲ႕ ပလပ္စတစ္အခင္းပိုင္းေလးပဲ ယူေဆာင္ျပီး ၀င္ေရာက္
သြားပါတယ္။ ညေနက သူထုိင္ခဲ့တဲ့ ေနရာမွာပဲ တရားထုိင္သလုိမ်ဳိး
ထုိင္ေနပါတယ္။ သူထုိင္ေနတဲ့ ေနရာဟာ အိမ္ၾကီး ေခါင္းရင္းဖက္
ျဖစ္ေနလုိ႕ ျမင္ကြင္းကို သူတုိ႕အားလုံး သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရပါ။
ဒါေၾကာင့္ ဦးေလးအပါအ၀င္ သူတုိ႕အားလုံး ေနာက္ေဖးျခံဖက္
ကေန သြားၾကည့္ၾကပါတယ္။

ေနာက္ေဖးျခံထဲမွာ ရပ္ကြက္ထဲက အရန္မီးသတ္အခ်ဳိ႕ပါ ေရာက္ေန
ပါတယ္။ ေနာက္ဖက္ရွိ စုိက္ခင္းထဲကေန လွမ္းၾကည့္ေတာ့ အိမ္ၾကီး
ရဲ႕ အေနာက္ဖက္ အေနအထားဟာ တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာပါ။
ျခံစည္းရုိးနံေဘး မေရာက္ခင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန သူတုိ႕အုပ္စုလုိက္
လွမ္းၾကည့္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ျခံထဲက အဲဒီလူဟာ သရက္ပင္ေအာက္
မွာ တစ္ေယာက္တည္း ထုိင္ေနပါတယ္။ ရုတ္တရက္ အိမ္ၾကီးရဲ႕ ေခါင္
မုိးေပၚကို ခဲနဲ႕ ထုသလုိ တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ အသံေတြ ထြက္လာပါတယ္။
ေလေတြလည္း တေ၀ါေ၀ါ တုိက္ခတ္လာပါတယ္။ ဘယ္သူလွမ္းျပစ္
ေနမွန္း မသိတဲ့ သရက္သီးေတြ ခဲေတြဟာ အဲဒီလူကို ထိမွန္
ေနပါတယ္။ ပထမ တစ္ခ်က္ခ်င္း လွမ္းျပစ္ေနတာပါ။ ေနာက္ေတာ့
သဲနဲ႕ ပက္သလုိ ေ၀ါကနဲ ေ၀ါကနဲ ျဖစ္လာပါတယ္။

သူတုိ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ အဲဒီလူ ေခါင္းေပါက္ျပီး ေသြးေတြ စီးက်
ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ၾကီးရဲ႕ အေပၚထပ္ရွိ ျပတင္းေပါက္
တစ္ခုဟာ သူ႕အလုိလုိ ပြင့္လာပါတယ္။ ျပတင္းေပါက္ အထဲကေန
ပစၥည္းတစ္ခုကို တစုံတေယာက္ လွမ္းျပီး လႊတ္ျပစ္လုိက္သလုိ
သူတုိ႕ေရွ႕ကို ေရာက္လာပါတယ္။ ပထမေတာ့ က်လာတဲ့ ပစၥည္း
ကုိ သူတုိ႕အားလုံး စုိက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘယ္သူက
စ’ျပီး ေျပာလုိက္သလဲ မသိပါ “ေျပး …ေျပး … အေပၚက လွမ္းၾကည့္
ေနတယ္” ဆုိတဲ့ အသံေၾကာင့္ သူတုိ႕အားလုံး ေျပးၾကပါေတာ့တယ္။
ေနာက္ေဖးျခံ ထိပ္၀’ မေရာက္ခင္ ျခံရွင္မိသားစုက “ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ”
လွမ္းေမးမွ သူတုိ႕ ရပ္နားလုိက္ပါတယ္။ ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အထုပ္ဟာ
သူတုိ႕ သရဲစမ္းတုန္းက သြယ္တန္းခဲ့တဲ့ ႏုိင္လြန္ၾကိဳးေခြပါ။

အရန္မီးသတ္ေတြေရာ ေနာက္ဖက္ျခံက လူေတြအပါအ၀င္
သူတုိ႕အားလုံး အိမ္ၾကီး၏ ေနာက္ေဖးျခံစည္းရုိး နံေဘးကို
ထပ္သြားၾကပါတယ္။ ကြ်တ္က်ျပီး က်န္ခဲ့တဲ့ ဖိနပ္ေတြကို ျပန္စီး
ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ျခံထဲက ဟုိလူ႕ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ သူ႕အက်ႌ
မွာ ေသြးေတြ စြန္းေနပါတယ္။ ပထမပုံစံ သဲနဲ႕ ပက္သလုိမ်ဳိး
မရွိေတာ့ပါ။ ခဲလုိလုိ သရက္သီးလုိလုိ အရာေတြ အဲဒီလူရဲ႕
ေခါင္းနဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေတြဆီ ထိမွန္ေနဆဲပါ။ အိမ္ၾကီးရဲ႕ အေပၚ
ထပ္ ျပတင္းေပါက္ကုိ သူတုိ႕အားလုံး မ၀င့္မရဲ လွမ္းၾကည့္
ၾကပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မေတြ႕ရပါ။ အေပၚက က်လာတဲ့ ၾကိဳးေခြ
မွာ ခ်ိတ္ခဲ့တဲ့ အမဲသား အစိမ္းတုံးေတာ့ မေတြ႕ရပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
အရန္မီးသတ္တစ္ဦးက “ေနာက္တစ္ခု ျပဳတ္က်လာျပီ” ေအာ္သံနဲ႕
အတူ ျပတင္းေပါက္အတြင္းက ပစၥည္းတစ္ခု သူတုိ႕ဆီ ထပ္က်လာ
ပါတယ္။ အဲဒီပစၥည္းဟာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ေရွ႕ဆုံးရွိ ကုိ၀က္
ေခါင္းေပၚ တည့္တည့္က်လာပါတယ္။ ကုိ၀က္ရဲ႕ “ေအာင္မေလးဗ်”
ေအာ္သံဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး က်ယ္ပါတယ္။ ေျပးလုိ႕ ဘယ္သူမွ
မေျပာပါဘူး၊ သတိထားမိတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ေျခလွမ္းေတြ ျခံထိပ္ဖက္
ေရာက္ေအာင္ ေျပးျပီးသြားပါျပီ။

ေနာက္ဖက္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့သူ တစ္ဦးရဲ႕ အေျပာအရ ေနာက္တစ္ၾကိမ္
ျပစ္ခ်လုိက္တဲ့ အထုပ္ဟာ အ၀တ္ေဟာင္းတစ္ခုလုိ႕ ဆုိပါတယ္။
သူတို႕ ျပန္သြားၾကည့္ဖုိ႕ အားမရွိေတာ့ပါ။ ေနာက္ေဖးျခံကေန လမ္းမ
ၾကီးဖက္ ထြက္ျပီး ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ လမ္းမၾကီးေပၚကေန သူတုိ႕လမ္း
ထဲ စ’၀င္ေတာ့ ရဲစုိးက ေရွ႕ဆုံးကပါ။ ရဲစုိးက ….
“ဟုိေရွ႕က လူေတြ ဒီလမ္းထဲကလား ကုိကုလား၊ ဒီအခ်ိန္ၾကီး
ဘယ္အိမ္ကုိ သြားမလုိ႕လဲ …”

(ကိုကုလား) ငါလည္း မသိဘူး၊ တစ္အိမ္အိမ္ကို လာတဲ့ ဧည့္သည္
ေတြ ျဖစ္မွာပါ …။

သူတုိ႕ေရွ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ လူငါးေယာက္ဟာ လမ္းထဲကို သြားေန
ၾကပါတယ္။ ဆရာၾကီးျခံေရွ႕ သူတုိ႕ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အဲဒီလူေတြ
ဟာ သူတုိ႕ျခံေရွ႕မွာပါ။ သူတုိ႕အားလုံး မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ အဲဒီလူေတြ
ျခံထဲ၀င္သြားပါတယ္။ ကုိကုလားက “ေဟ့လူေတြ … ေဟ့လူေတြ
…. ခဏေနအုံး ခင္ဗ်ားတုိ႕ ဘယ္ကလဲ” လုိ႕ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕
ေအာ္ေမး ပါတယ္။ မယုံႏုိင္ေလာက္စရာ … သူတုိ႕ျခံအတြင္းကုိ ၀င္
သြားတဲ့ လူမ်ားကို ဒီဖက္ျခံထဲကေန လွမ္းၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕ရပါ။
ဦးေလးလည္း စိတ္ညစ္တဲ့ ေလသံျဖင့္ “ေမာင္၀က္ေရ၊ မနက္ျဖန္
ဆုိင္းဘုတ္တင္ကြာ၊ ျခံေရာင္းရန္ ရွိသည္” လုိ႕ ….။

ည (၁၂)နာရီေက်ာ္တဲ့အထိ သူတုိ႕ျခံဖက္က အဲဒီပုဂၢိဳလ္ ျပန္မလာ
လုိ႕ အားလုံး စိတ္ပူေနၾကပါတယ္။ မုိးမရြာခင္ ဖားေအာ္တဲ့ အသံ
ေတြ ေခြးအူသံေတြနဲ႕ သူတုိ႕အားလုံး ေျခာက္ျခားေနၾကပါတယ္။
ည (၁)နာရီ ေက်ာ္တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီလူ သူတုိ႕ဆီကုိ ျပန္ေရာက္
လာပါတယ္။ သူ႕အက်ႌမွာ ေသြးကြက္ေတြ စြန္းေနလုိ႕ လူေတြအားလုံး
သူ႕အေပၚ သနားေနၾကပါတယ္။ ေဒၚေလးက ….
“ေမာင္ေလးရယ္၊ မင္းကို ငါတုိ႕ အားလုံး စိတ္ပူေနတာ၊ မင္း တစ္ခုခု
ျဖစ္ေနသလားလုိ႕၊ အခုမွာပဲ စိတ္ေအးရတယ္၊ ေခါင္းက ဒဏ္ရာေတြ
ကို ဆရာ၀န္ဆီ သြားျပမလား …”

(အဲဒီလူ) ရပါတယ္၊ ဒဏ္ရာက သိပ္မမ်ားပါဘူး၊ ေဆးခန္းသြားဖုိ႕
မလုိပါဘူး၊ အနာလိမ္းေဆး တစ္ခုခု လိမ္းရင္ ေပ်ာက္သြားမွာပါ၊
က်ေနာ္ အခု ေတာ္ေတာ္ေလး သိခဲ့ျပီ …။

သူ အ၀တ္အစားလဲျပီး ေဆးလိမ္းေနခ်ိန္မွာ …

(ဦးေလး) အကိုတုိ႕လည္း အခုပဲ ေျပာေနတာ၊ မနက္ျဖန္က စ’ျပီး
ဒီျခံမွာ ဆုိင္းဘုတ္ခ်ိတ္ေတာ့မလုိ႕၊ ၀ယ္ခဲ့မိတာ အရမ္းမွားသြား
တယ္ ….။

(အဲဒီလူ) ျပန္မေရာင္းပါနဲ႕၊ ျပႆနာက အရမ္းမခက္ပါဘူး၊ လျပည့္
လကြယ္ေရာက္ေအာင္ေတာ့ ေစာင့္ရမယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္မွ
သူတုိ႕ကို ေမာင္းထုတ္လုိ႕ရမွာ၊ မနက္ျဖန္ ညေနပုိင္းက စ’ျပီး ကုိယ္ျခံ
မွာ ျပန္ေနလုိ႕ရေအာင္ က်ေနာ္လုပ္ေပးပါ့မယ္ ….။

(ဆရာၾကီး) ဒီျခံရဲ႕ လက္ရွိအေနအထားက အရာရာ ျပန္အဆင္ေျပ
မယ္လုိ႕ ေမာင္ရင္ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလား ….။

(အဲဒီလူ) ေျပမွာပါ၊ ပထမေတာ့ က်ေနာ္ စဥ္းစားထားတာက က်ေနာ့္
အတတ္ႏိုင္ဆုံး လုပ္ၾကည့္မယ္၊ က်ေနာ္ မႏုိင္ရင္ ဘုရားကု ကုမယ္လုိ႕
စဥ္းစားထားတာ၊ အခု စမ္းၾကည့္ေတာ့ အေျခအေနက ဆုိးေတာ့ ဆုိး
တယ္၊ ျပန္ေကာင္းလာေအာင္ က်ေနာ္ လုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္ …။

(ကို၀က္) အဲလုိျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လုိမ်ား လုပ္ထားသလဲဗ်ာ၊ က်ေနာ္
အရမ္း သိခ်င္တာပဲ …။

(အဲဒီလူ) ဒီလုိဗ်၊ က်ေနာ္အခု ျခံထဲသြားျပီး ေမတၲာပုိ႕ၾကည့္ေတာ့
ပထမ က်ေနာ့္ကုိ ေႏွာက္ယွက္ၾကတယ္၊ က်ေနာ္က စည္းတားျပီး
ဆက္ေမတၲာပုိ႕ေနေတာ့ သူတုိ႕ ခဲေတြ သရက္သီးေတြနဲ႕ က်ေနာ့္
ကို ထုၾကတယ္၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ ေခါင္းေပါက္သြားတာ၊ အဲဒါလည္း
က်ေနာ္မထ’ဘဲနဲ႕ ဆက္လုပ္ေနေတာ့ စည္းအျပင္ကေန က်ေနာ့္ကုိ
လာျပီး ၀ုိင္းၾကည့္ေနၾကတယ္၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ဗ်၊ ဒီျခံကို ဘယ္
အခ်ိန္က စ’ေရာက္ေနသလဲ ေမးေတာ့၊ ပထမ အသံ ထြက္မလာ
ဘူး၊ ေနာက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့၊ ငါတုိ႕က ဒီေနရာကေန
အျပင္ကုိ ထြက္လုိ႕ မရဘူးတဲ့၊ “အင္း” နဲ႕ ခ်ဳပ္ထားျပီလုိ႕ သိလုိက္
တယ္၊ ဒါနဲ႕ မင္းတုိ႕ကုိ ငါ ဒီေနရာကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္
လုပ္ေပးမယ္ မင္းတုိ႕ ဘာလုိခ်င္လဲ ေမးေတာ့၊ သူတုိ႕ကို အရင္က
လျပည့္ လကြယ္တုိင္း “ေခါစာ” ေကြ်းတယ္၊ ခုႏွစ္ရက္တခါ စပါးလင္
ေပၚ ေရ (ေသြး)တုိက္တယ္လုိ႕ ေျပာတယ္၊ အခု အဲလုိ မလုပ္ေပးတာ
ၾကာျပီလုိ႕ ေဒါသသံနဲ႕ ေျပာတယ္၊ အဲဒီေတာ့မွ က်ေနာ္လည္း သေဘာ
ေပါက္သြားတယ္၊ မနက္ျဖန္က်ရင္ ငါလုပ္ေပးမယ္၊ မင္းတုိ႕လည္း
ငါတုိ႕အားလုံးကုိ မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႕လုိ႕ ေမတၲာရပ္ခံခဲ့တယ္ …။

(ကုိကုလား) ေနာင္ၾကီး၊ သူတုိ႕က တေစၧေတြလား၊ ဘာေတြလဲ …။

(အဲဒီလူ) ေအာက္လမ္းဆရာေတြ “ၾကတ္ကုန္း” ကေန ေခၚခဲ့တဲ့
ျပိတၲာေတြပါ၊ မကြ်တ္မလြတ္ပဲ သက္တမ္းရင့္လာေတာ့ တခ်ဳိ႕လည္း
“သဘက္” အဆင့္ေရာက္သြားတာေပါ့၊ အမွ်အတန္းေပးေ၀တာကုိ
သာဓု မေခၚႏိုင္တဲ့ ၀ဋ္ကုိ ခံေနရရွာတာ အရမ္းသနားဖုိ႕ ေကာင္း
ပါတယ္ …။

(ကိုေအး) သူတုိ႕ကို ခ်ဳပ္ထားတဲ့ “အင္း” ေရာ ျပန္ထုတ္လုိ႕ ရလား၊
အဲဒီအိမ္ၾကီးေပၚက ေျခာက္လွန္႕ေနတာေရာ အတူတူပဲလား …။

(အဲဒီလူ) အိမ္ၾကီးေပၚမွာ သိပ္မရွိပါဘူး၊ သုံးေယာက္ပဲ ေတြ႕ရတယ္၊
ျခံထဲကဟာေတြ ထြက္သြားရင္ သူတုိ႕လည္း ထြက္သြားမွာပါ၊ သူတုိ႕
ကို ရည္စူးျပီး သကၤန္း လွဴေပးရင္ ကြ်တ္သြားႏုိင္ပါတယ္၊ မနက္ျဖန္
ေန႕ထြက္ခ်ိန္မွာ ျခံထဲမွာ ျမဳပ္ထားတဲ့ “အင္း”ကို ေဖာ္လုိ႕ ရေအာင္
လုပ္ရမယ္၊ အဲဒီဟာက သာမန္ မဟုတ္ဘူး၊ “ေမြးအင္း” လုိ႕ေခၚတယ္၊
ေျမၾကီးထဲ ေလွ်ာက္ေျပးေနတာ၊ စိတ္မပူပါနဲ႕၊ အားလုံးဘဲ စိတ္ကုိ
ဒုန္းဒုန္းခ်ျပီး အိပ္ၾကေတာ့ မုိးလင္းေတာ့မယ္ …။

ေနာက္ေန႕မနက္ သူတုိ႕အားလုံး အိပ္ယာက ထ’ေတာ့ ေတာ္ေတာ္
ေနျမင့္ေနပါျပီ။ ေဒၚေလးတုိ႕ျခံဖက္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ လူေတြအမ်ား
ၾကီး ျခံထဲ ေရာက္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေတြ ပရိတ္
တရား ခ်ီးျမွင့္ျပီးျပီလုိ႕ သိရပါတယ္။ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ ညေတြမ်ားေတာ့
သူတုိ႕လည္း မဟန္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ျခံထဲေရာက္သြားေတာ့ ကို၀က္က
ျခံေဒါင့္ေတြဖက္ မသြားၾကဖုိ႕ လွမ္းေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဟုိ
ပုဂၢိဳလ္က “သြားလုိ႕ရပါတယ္၊ က်ေနာ္ ေျမၾကီးေပၚမွာ ဆြဲထားတဲ့
“အင္း” ေတြ ျပန္ဖ်က္ျပီးျပီ” လုိ႕ လွမ္းေျပာပါတယ္။ ကုိေအးက
ဘာေၾကာင့္ ေျမၾကီးေပၚမွာ “အင္း” ဆြဲရသလဲလုိ႕ ေမးျမန္းစပ္စု
ပါတယ္။ အဲဒီလူ ေျပာျပပုံက ….
“ေျမၾကီးထဲက မေကာင္းတဲ့ “အင္း” ေၾကာင့္ သူနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဖက္
“အင္း” ကို ေျမေပၚမွာ ဆြဲရတယ္၊ အဲဒီေတာ့မွ အထဲက “အင္း”
ထြက္လာတယ္”
လုိ႕ ရွင္းျပပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ အလွဴျပီးတဲ့အထိ ေဒၚေလးတုိ႕ျခံထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္စဥ္
ေတြ ရပ္တန္႕သြားပါတယ္။ ေနာက္ဖက္က အိမ္ၾကီးဆီေတာ့ ဘယ္သူ
မွ မသြားရဲေသးပါ။ အဲဒီလူ တစ္ေယာက္တည္း အေပၚထပ္က ဘုရားခန္း
မွာ သြားအိပ္ပါတယ္။ အလွဴျပီးလုိ႕ ႏွစ္ရက္ေလာက္အၾကာမွာ လျပည့္ေန႕
ျဖစ္လုိ႕ နံေဘးက ေက်ာင္းဆရာၾကီးျခံမွာ တစ္ညသြားျပန္အိပ္ဖုိ႕ အဲဒီ
လူက ေျပာပါတယ္။ အဲဒီညမွာ ျခံေပါက္၀’က တံခါးမၾကီးကို တစ္ညလုံး
ဖြင့္ထားပါတယ္။ သူတုိ႕ျခံဖက္ကုိ လွမ္းၾကည့္ျပီး ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာသံ
ေတြ ၾကားရမလဲလုိ႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ ဘာသံမွ ေထြးေထြးထူးထူး
မၾကားခဲ့ရပါ။ ေနာက္ေန႕မနက္မွာ ေဒၚေလးတုိ႕ျခံဖက္ဆီ ျပန္လာတဲ့
အခါ ေသြးနဲ႕ေလာင္းျပီး စုိက္ပ်ဳိးထားတယ္လုိ႕ လူေျပာမ်ားတဲ့ စပါးလင္
ပင္ေတြကို အဲဒီလူကုိယ္တုိင္ လုိက္တူးျပီး လႊတ္ျပစ္ေနပါတယ္။ ျပီးေတာ့
ျခံထဲမွာ အေႏွာက္အယွက္အားလုံး ကင္းသြားျပီးလုိ႕ ေျပာပါတယ္။ သူ႕
အတြက္ ခရီးစရိတ္ကားခ ေတာင္းျပီး အိမ္ျပန္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ပါတယ္။
ဦးေလးက ဆရာေၾကး ဘယ္ေလာက္ ကန္ေတာ့ရမလဲလုိ႕ ဇြတ္အတင္း
ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႕ လုိက္ေမးပါတယ္။ အဲဒီလူက သူ လုံး၀
လက္မခံေၾကာင္း ေျပာျပီး ထြက္ခြာသြားပါတယ္။

ေနာင္အခါမွာ ေဒၚေလးတုိ႕မိသားစုက ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႕
အဲဒီလူ ေနထုိင္ရာျမိဳ႕ကို သြားလည္ျပီး သူ႕ဇနီးသည္ထံ ေငြတစ္သိန္း
ဇြတ္အတင္း ေပးခဲ့တယ္လုိ႕ ေမာင္ထူးဆီမွ သိရပါတယ္ ….။


(ျပီးပါျပီ။)