Sunday 14 March 2010

ေသြးပ်က္ဖြယ္ရာ အိမ္ၾကီး (အပုိင္း- ၁)

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

(ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕တတ္သူမ်ား သတိထားျပီး ဖတ္ရူပါ။)

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းက ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွ လူငယ္
တစ္စုဟာ နယ္ျမိဳ႕တစ္ခုတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ အလွဴတစ္ခု
သုိ႕ သြားေရာက္ရန္ လဖက္ရည္ဆုိင္တစ္ခုမွာ စုေ၀းခဲ့ၾကပါတယ္။

(ေမာင္ထူး) ….ျမိဳ႕က ငါတုိ႕အေဒၚ ၀ယ္ထားတဲ့ အိမ္မွာ ပု႑က
တုိက္လုိ႕၊ အဲဒါ အခု ငါတုိ႕ အေဒၚ မိသားစုလည္း ဆြမ္းေကြ်း
ပရိတ္တရားနာကို လဆန္းက စ’ျပီး ၇- ရက္ ဆက္တုိက္လုပ္မယ္၊
ငါတုိ႕အိမ္က လူေတြေတာ့ မအားၾကဘူး၊ ငါကုိဘဲ အလွဴသြားဖုိ႕
လႊတ္ေနတယ္၊ မင္းတုိ႕ လုိက္ၾကမလား၊ ကားခလည္း မကုန္ဘူး၊
ဒုိ႕ အေဒၚပုိင္တဲ့ လုိင္းကားက ရန္ကုန္နဲ႕ အဲဒီကို ေန႕တုိင္း
ဆြဲတယ္ …။



(ကုိေအး) ငါေတာ့ အရမ္း စိတ္၀င္စားတယ္၊ ဒီေခတ္မွာ ဒီေလာက္
တုိးတက္ေနတာ၊ ဒါမ်ဳိးေတြ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႕ ငါေတာ့ ထင္တယ္၊
က်န္တဲ့လူေတြကို ေမးၾကည့္ …။

(ခင္ေဇာ္) က်ေနာ္လည္း စိတ္၀င္စားတယ္ ကုိေအး၊ အုပ္စုေတာင့္
လုိ႕ကေတာ့ လုိက္ျပီးသာပဲ …။

ဤသုိ႕ျဖင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွ လူငယ္ ရွစ္ဦးဟာ နယ္ျမိဳ႕ေလးရွိရာဆီ
သုိ႕ ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အလွဴျပဳလုပ္ရာ ျခံ၀န္းဟာ ေတာ္ေတာ္
ေလး က်ယ္၀န္းပါတယ္။ အလွဴရွင္ မိသားစုဟာ ဧည့္သည္လူငယ္
မ်ားအား မိမိတုိ႕ ျခံ၀န္းအတြင္းရွိ အိမ္တစ္လုံးတြင္ တည္းခုိရန္
စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ယင္းျခံ၀န္းအတြင္း၌ အေဆာက္အဦး သုံးခုရွိျပီး
ႏွစ္ခုတြင္ လူေနထုိင္ျပီး က်န္တစ္ခုကို ဂုိေဒါင္ပုံစံ ျပဳလုပ္ထားပါ
တယ္။ ျခံ၀န္း၏ အတြင္းဖက္ ေခ်ာင္က်က် တစ္ေနရာတြင္ ဂုိေဒါင္
အျဖစ္ အသုံးျပဳထားေသာ ႏွစ္ထပ္ အေဆာက္အဦးသည္ တုိက္ခံ
အိမ္ေဟာင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

အလည္ေရာက္လာေသာ လူငယ္မ်ားဟာ နယ္ျမိဳ႕ရွိ လဖက္ရည္
ဆုိင္တြင္ ထုိင္လုိက္၊ ျမိဳ႕အတြင္းရွိ ရူခင္းမ်ဳိးစုံကုိ လွည့္လည္ၾကည့္ရူ
ျပီး တည္းခုိရာ အလွဴအိမ္သုိ႕ ျပန္လာၾကပါတယ္။ အိမ္ရွင္ မိသားစု
၀င္အားလုံး အလွဴကိစၥ၊ သူတုိ႕ စီးပြားေရး ကိစၥမ်ားနဲ႕ အလုပ္မ်ားေန
ေသာေၾကာင့္ လူငယ္မ်ားအား မိသားစုပုိင္ ပြဲရုံမွ “ကုိ၀က္”ဟု ေခၚ
ေသာ စာေရးတစ္ဦးက ဒုိင္ခံ ဧည့္ခံပါတယ္။ လူငယ္မ်ားက “ကုိ၀က္”
အား အလွဴအိမ္၏ “ပု႑က သရဲ” ဇာတ္လမ္းကို ေမးျမန္းေသာ
အခါ …။

(ေနာင္ေနာင္) ကုိ၀က္၊ ေမာင္ထူးအေဒၚ ခင္ဗ်ားတုိ႕ သူေ႒းက
ဘာျဖစ္လုိ႕ အလွဴလုပ္တာလဲ၊ ရွင္ျပဳတာတုိ႕ နားသ’ တုိ႕လည္း
မဟုတ္ဘူး ၊ ေမာင္ထူးေျပာေတာ့ ဒီျခံထဲမွာ “ပု႑က သရဲ”
ေျခာက္တယ္ဆုိတာ တကယ္လား ….။

(ကို၀က္) ငါလည္း တသက္တကိုယ္ ဒီလုိ အျဖစ္မ်ဳိး ၾကံဳဖုိ႕
ေနေနသာသာ ေသေသခ်ာခ်ာေတာင္ မၾကားမိဖူး၊ လူၾကီးေျပာ
သံကုိ နားစြန္းနားဖ်ားပဲ ၾကားဖူးတယ္၊ ျခံေနာက္ဆုံးက တုိက္
ေဟာင္းမွာ ပစၥည္းေတြ ထည့္ထားတာ ေျခရာလက္ရာေတြ
ပ်က္ပ်က္ေနလုိ႕ ပထမ သူခုိး၀င္တယ္ပဲ ေအာင့္ေမ့ၾကတာ၊ အိမ္နီး
နားခ်င္း ေျပာမွ အဲဒီအိမ္ေဟာင္းက တစ္ႏွစ္ကို တစ္ၾကိမ္ အခုလုိ႕
ေပါက္ကရေတြ ျဖစ္တတ္တယ္ ဆုိပဲ …။

(ကိုေအး) တျခားလူေတြေရာ ဘာေတြ ျဖစ္ၾကေသးလဲ၊ က်ေနာ္တုိ႕က
စိတ္၀င္စားလုိ႕ အုပ္စုလုိက္ ခ်ီတက္လာၾကတာ …။

(ကို၀က္) ျခံေနာက္ပိတ္ဆုံးမွာ ဂုိေဒါင္လုပ္ထားတဲ့ အိမ္ၾကီးကို
မင္းတုိ႕ ေတြ႕လား၊ အဲဒီအိမ္ၾကီးက ဟုိးအရင္ အိမ္ရွင္ေတြ လက္ထက္
ကတည္းက ရွိခဲ့တဲ့ အိမ္၊ က်န္တဲ့ အိမ္ေတြက ေဒၚေလးတုိ႕ မတုိင္ခင္
တရုတ္သူေ႒း လက္ထက္မွာ ထပ္ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္အသစ္ေတြ၊
အဲဒီအိမ္ေဟာင္းၾကီးမွာ လူေနလုိ႕ မရဲဘူး၊ ျပီးေတာ့ တစ္ႏွစ္ကို တစ္လ
ေလာက္ သရဲစီးသလုိ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႕ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက ေျပာၾက
တာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ လာမဲ့ တနဂၤေႏြေန႕က စျပီး ေန႕စဥ္ မနက္တုိင္း
ဆြမ္းေကြ်း ပရိတ္တရားနာပြဲ လုပ္မလုိ႕ …။

(ထြန္းဦး) ဒီအိမ္အေၾကာင္း ဘယ္သူ ဂဃနဏ သိလဲ၊ က်ေနာ္တုိ႕
ေမးၾကည့္ခ်င္လုိ႕ ကုိ၀က္ …။

(ကို၀က္) တစ္ျခံေက်ာ္ “၀ါးဆုိင္”က အဘဦးဖူးညိဳဆုိတဲ့ လူၾကီး
ေတာ့ ရွိတယ္၊ အခု အလွဴလုပ္တာလည္း အဲဒီအဘၾကီး တုိက္
တြန္းလုိ႕ လုပ္ၾကတာ၊ မင္းတုိ႕ စိတ္၀င္းစားရင္ သူ႕ဆီ သြားေမး
လုိ႕ရတယ္ …။

ဒီလုိနဲ႕ ကို၀က္ အပါအ၀င္ သူတုိ႕ တစ္အုပ္စုလုံး အလွဴအိမ္
ႏွင့္ တစ္ျခံေက်ာ္တြင္ ေနထုိင္ေသာ အဘ ဦးဖူးညိဳ၏ အိမ္သုိ႕
ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္ …။

(ေမာင္ေအာင္) အဘ၊ ဒီအိမ္ၾကီးရဲ႕ ရာဇ၀င္ကို က်ေနာ္တုိ႕
သိခ်င္လုိ႕ပါ၊ အဲဒီ ပု႑က သရဲ ဆုိတာ ဘယ္အခ်ိန္က စျပီး
ဒီျခံထဲမွာ ျဖစ္ခဲ့တာလဲ …။

(ဦးဖူးညိဳ) ဒီအိမ္အေၾကာင္း ေျပာျပရမွာ ခပ္ရွည္ရွည္ပဲ၊ လက္ရွိ
ေမာင္၀က္တုိ႕ သူေ႒း မ၀ယ္ခင္က ဒီအိမ္မွာ တရုတ္ဆန္စက္
သူေ႒း မိသားစု ေနခဲ့တယ္၊ တရုတ္ေတြ မေနခင္က အဲဒီအိမ္မွာ
ငါတုိ႕ျမိဳ႕ရဲ႕ ျမိဳ႕မ်က္ႏွာဖုံး မိသားစု တစ္စု ေနခဲ့ဖူးတယ္၊ အဲဒီ
မိသားစုရဲ႕ အေမျဖစ္သူ မတင္တုိ႕ဖက္ကေန ဒီအိမ္ကို အေမြရ
ခဲ့တာေပါ့၊ သူတုိ႕မ်ဳိးရုိး အစဥ္အဆက္ ေနခဲ့ၾကတာ၊ ငါတုိ႕ ခပ္
ငယ္ငယ္က မတင္တုိ႕အေဖ ပြဲကန္ထရုိက္ ဦးစည္ ဆုိတာ
ဒုိ႕ျမိဳ႕မွာ နာမည္ၾကီးပဲ၊ သူတုိ႕ျခံထဲမွာ ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့အခ်ိန္
မွာေတာင္ ျခံနံေဘးကို ဘယ္သူမွ … ဘယ္သူခုိးမွ မကပ္ရဲဘူး၊
သရဲ ေမြးထားတယ္ …။

(ကိုေအး) သရဲ ေမြးထားတယ္၊ ဘယ္လုိပုံစံ ေမြးထားတာလဲ၊
ဘာျဖစ္လုိ႕ ေမြးထားတာလဲ အဘ …။

(ဦးဖူးညိဳ) ပြဲကန္ထရုိက္ဆုိတာ ျမိဳ႕ေတြ၊ ရြာေတြဖက္မွာ ဘုရားပြဲ
လုပ္ရင္ အျငိမ့္တုိ႕၊ ဇာတ္တုိ႕ကို ဌားျပီး ဖ်ာလက္မွတ္ ေရာင္းစား
တာ၊ မုိးရာသီေလာက္ပဲ ကုိယ့္အိမ္မွာ ေနရေလ့ရွိတယ္၊ သီတင္း
၀ါလကြ်တ္တဲ့ အခ်ိန္က စျပီး ၀ါ မ၀င္ခင္အထိ အလုပ္ လုပ္ရတာ၊
အဲဒီေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ ေနအိမ္မွာ ပစၥည္းေတြ၊ မိသားစုေတြ လုံျခံဳ
ေရး အတြက္ ေအာက္လမ္းဆရာေတြနဲ႕ ေပါင္းျပီး သရဲ ေမြးတာ၊
ပြဲကန္ထရုိက္ ဦးစည္ ဆုံးသြားေတာ့ ဒီျခံကို သူ႕သမီး မတင္
က အေမြရတယ္၊ မတင္ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ သူ႕ေယာက္်ား
ျဖစ္သူက ဆီစက္တုိ႕၊ ေဆးလိပ္ခံုတုိ႕ လုပ္ေတာ့ အဲဒီ သရဲေမြး
တဲ့အေၾကာင္း ေျပာသံ မၾကားရေတာ့ဘူး။ သူတို႕ မိသားစု၀င္
ေတြ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ေသၾကေတာ့ က်န္တဲ့ သူ
ေတြက တရုတ္သူေ႒းဆီ ဒီျခံကုိ ေရာင္းခဲ့တာ၊ ပထမေတာ့
အဲဒီ တရုတ္သူေ႒းလည္း ဒီအိမ္ေဟာင္းကုိ ဖ်က္ျပီး အိမ္အသစ္
ျပန္ေဆာက္မယ္ လုပ္ေသးတယ္၊ အိမ္ဖ်က္ဖုိ႕ ၾကံစည္တုိင္း ၾကံစည္
တုိင္း အေႏွာက္အယွက္ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ေပၚလာလုိ႕ ေနာက္ဆုံး
ေတာ့ တရုတ္သူေ႒းလည္း ေမာင္၀က္တုိ႕ သူေ႒း၊ လက္ရွိ အိမ္ရွင္ထံ
ေရာင္းခဲ့တာပါ …။

အဘဦးဖူးညိဳ ေျပာျပေသာ အိမ္ေဟာင္း၏ ဇာတ္လမ္းမွာ …

ျခံ၀န္းကို မိဘမ်ားထံမွ အေမြ ရခဲ့တဲ့ ေဒၚတင္ ဆုိသူ အမ်ဳိးသမီးၾကီး
ႏွင့္ သူ႕ခင္ပြန္းျဖစ္သူတုိ႕ဟာ ျမိဳ႕မ်က္ႏွာဖုံး လူၾကီးလူေကာင္းေတြ
ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ မိသားစုဟာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းအေနနဲ႕
ေဆးလိပ္ခုံ၊ ဆီၾကိတ္စက္၊ အေသးစား ဆန္ၾကိတ္စက္ အေတာ္
မ်ားမ်ားကို ပိုင္ဆုိင္ေသာ ခ်မ္းသားတဲ့ မိသားစုပါ။ သားသမီး ေလးဦး
ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ တေနမွာေတာ့ သားအငယ္ဆုံးျဖစ္သူ
ဟာ အိမ္ရွိ ေဆးလိပ္ခုံမွာ ေဆးလိပ္ လိပ္ေသာ အမ်ဳိးသမီး အလုပ္
သမားတစ္ဦးနဲ႕ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္ရာကေန
ကိုယ္၀န္ ရွိလာပါတယ္။ ကိုယ္၀န္ရွိတဲ့သတင္း ထြက္လာခ်ိန္ေရာက္
မွ သိလုိက္ရေသာ မိသားစုလည္း ဆႏၵမရွိေသာ္လည္း အမ်ားအျမင္
မွာ သင့္ေတာ္ေအာင္ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးကို လက္ထပ္ ေပးလုိက္ပါတယ္။

သူတုိ႕ႏွစ္ဦးဟာ မိသားစုနဲ႕အတူ ေနထုိင္ခဲ့ပါတယ္။ မိဘႏွစ္ပါးက
ဘာမွ် မေျပာေသာ္လည္း၊ အကုိၾကီး အမၾကီးမ်ား၊ သူတုိ႕၏ ဇနီး၊
ခင္ပြန္းမ်ားက သားအငယ္ဆုံး၏ ဇနီးသည္အေပၚ နိမ့္ခ်ဆက္ဆံ
ပါတယ္။ သည္းမခံႏိုင္တဲ့ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အိမ္အေပၚထပ္ရွိ
သူတုိ႕ လင္မယား အိပ္ခန္းအတြင္းမွာ အဲဒီ မိန္းကေလးဟာ မိမိ
ကုိယ္ကို မိမိ ဆြဲၾကိဳးခ်ျပီး အဆုံးစီရင္ သြားပါတယ္။ ေခြ်းမျဖစ္သူ
ကြယ္လြန္အျပီး သူတုိ႕မိသားစုလည္း က်န္ရစ္သူ သားအငယ္ဆုံး
အား သေဘၤာသားအျဖစ္ ျပည္ပသုိ႕ ေစလႊတ္ လုိက္ပါတယ္။
အဲဒီ ဆြဲၾကိဳးခ် ေသဆုံးမွဳ တစ္ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္တဲ့ ေန႕မွာပဲ
ျခံပုိင္ရွင္ ေဒၚတင္ဟာ ေရခ်ဳိခန္းအတြင္း ေခ်ာ္လဲျပီး ရုတ္တရက္
ကြယ္လြန္သြားပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ပုိင္း ျခံပုိင္ရွင္ ေဒၚတင္၏ခင္ပြန္းသည္ အဖုိးၾကီးဟာ
ေလျဖတ္တဲ့ ေရာဂါကို ခံစားျပီး အိပ္ယာေပၚမွာ ဘုန္းဘုန္းလဲ
သြားပါတယ္။ ျမန္မာ့ တုိင္းရင္းေဆးဆရာေတြ၊ အေနာက္တုိင္း
ေဆးပညာဆုိင္ရာ ဆရာ၀န္ေတြနဲ႕ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကုသမွဳ ခံယူအျပီးမွာ
အဖုိးၾကီး ျပန္လည္ လွဳပ္ရွားႏုိင္တဲ့ အဆင့္ကို ျပန္ေရာက္ရွိ
လာပါတယ္။ သုိ႕ေပမဲ့ ယခင္ကလုိ အေကာင္း ပကတိနီးပါး
သြက္လက္မွဳမ်ဳိးေတာ့ မရွိေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိသားစု စီးပြား
ေရးလုပ္ငန္းေတြကို သားသမီးေတြနဲ႕ သူတုိ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္
ေတြရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳေအာက္ ေရာက္သြားပါတယ္။

သားသမီး အရင္းအျခာေတြဟာ ရုိးရုိးေအးေအး ေနထုိင္သူ
မ်ား ျဖစ္ျပီး သူတပါးေျပာသမွ်ကုိ ယုံလြယ္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်းရြာမ်ားတြင္ ရွိေသာ သူတုိ႕ရဲ႕ ဆီၾကိတ္စက္၊ ဆန္စက္
မ်ားမွာ မုိးလင္း မုိးခ်ဳပ္ အလုပ္မ်ားေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
သူတုိ႕ ဖခင္၏ အနီးနားတြင္ သူတုိ႕၏ ဇနီးသည္မ်ားသာ
အျမဲလုိလုိ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ သမီး မိန္းကေလး တစ္ဦးသာ
ရွိျပီး သမီးျဖစ္သူရဲ႕ ခင္ပြန္းဟာ စစ္တပ္မွ အရာရွိတစ္ဦး ျဖစ္ပါ
တယ္။ ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ ေယာကၡမထံမွ အေမြေတာင္းရန္ မိန္းမ
ျဖစ္သူအား အျမဲတုိက္တြန္းေလ့ရွိပါတယ္။

ေလျဖတ္၍ ျပန္ေကာင္းခါစ ျခံပုိင္ရွင္ အဖုိးၾကီးဟာ ညဖက္မွာ
ဗုိက္ဆာျပီး အစားအေသာက္မ်ား ထ’စားေလ့ ရွိပါတယ္။ ယင္းသုိ႕
ညဖက္တြင္ အစား စားသည့္အက်င့္ဟာ ယခင္ က်န္းမာေရး
ေကာင္းမြန္ ကတည္းက ရွိေသာ သူ႕အက်င့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ညဖက္
တြင္ တစ္ဦးတည္း တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ မီးဖုိေခ်ာင္း၌ ထမင္း ထ’စား
ေသာ အဖုိးၾကီးအား သူ႕ေခြ်းမမ်ားနဲ႕ သမက္ျဖစ္သူတုိ႕က “ဖုတ္” ဟု
ေခၚေသာ သရဲ ၀င္စီးေနေၾကာင္း မဟုတ္မဟတ္ စြတ္စြဲ ေျပာဆုိၾက
ပါတယ္။

ရုိးသားျပီး အယံုလြယ္ေသာ သားသမီးမ်ားဟာ ရင္ႏွီးေသာ
မိတ္ေဆြ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ား၏ တားျမစ္ေနသည့္ ၾကားမွပင္
သူတုိ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္မ်ား၏ ေျပာစကားကို ယုံၾကည္ျပီး ေနအိမ္
သုိ႕ ပေရာဂါကုဆရာ တစ္ဦးအား ပင့္ဖိတ္ျပီး အဖုိးၾကီးအား ျပသ
ပါတယ္။ ပေရာဂါကု ဆရာဆုိသူဟာ “ဖုတ္”ထုတ္သည္ဟု ဆုိျပီး
အဖုိးၾကီးအား ၾကိမ္လုံးျဖင့္ အမ်ားေရွ႕တြင္ ေျခာက္လွန္႕ ရုိက္ႏွက္
ပါတယ္။

ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနသည့္ၾကားမွ ပေရာဂါကု ဆရာ၏ ရုိက္ႏွက္
မွဳကို ခံရေသာ ထုိ အဖုိးၾကီးဟာ ရွက္ရြံ႕စြာျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ
ဆြဲၾကိဳးခ်ျပီး အဆုံးစီရင္ သြားျပန္ပါတယ္။ အဖုိးၾကီး ေသဆုံးလုိ႕
ရက္မလည္ခင္မွာဘဲ သမီးျဖစ္သူဟာ သူ႕ေယာက္်ား စစ္ဗုိလ္နဲ႕
စကားမ်ားရာကေန ေလွကားထစ္ေပၚမွ ေခ်ာ္က်ျပီး ေသဆုံး
သြားျပန္ပါတယ္။ အဖုိးၾကီးေရာ သူ႕သမီးပါ ေသဆုံးခဲ့ေသာ အခ်ိန္
ကာလဟာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဆုိသလုိ အဖုိးၾကီးမိန္းမ ေဒၚတင္
ဆုိသူ ကြယ္လြန္ေသာ တစ္ႏွစ္ျပည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ ရက္စြဲႏွင့္
သိပ္မေ၀းပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီျခံၾကီးအတြင္း တစ္ႏွစ္ တခါ ဆုိသလုိ
ကြယ္လြန္သြားသူမ်ား၏ ႏွစ္ပတ္လည္ အခ်ိန္ကာလ ေရာက္တုိင္း
ထူးဆန္းအံၾသ တုပ္လွဳပ္ဖြယ္ရာမ်ား ျဖစ္ပြားၾကပါတယ္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္မ်ား ေနာက္ပုိင္း က်န္ရစ္သူ မိသားစုဟာ သူတုိ႕
အိမ္ၾကီးအပါအ၀င္ ျခံတစ္ခုလုံးကုိ တရုတ္လူမ်ဳိး ဆန္စက္လုပ္ငန္း
ရွင္ တစ္ဦးထံ ရတဲ့ေစ်းနဲ႕ ေရာင္းခ်သြားပါတယ္။ အဲဒီျခံကုိ ၀ယ္ယူ
ခဲ့ေသာ တရုတ္သူေ႒းလည္း ေလး … ငါးႏွစ္ ၾကာတဲ့အထိ ေနထုိင္
ခဲ့ပါတယ္။ ထိတ္လန္႕ တုပ္လွဳပ္စရာ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေတြ႕ၾကံဳအျပီးမွာ
ေတာ့ တရုတ္လူမ်ဳိး ပုိင္ရွင္လည္း လက္ရွိ ေနာက္ဆုံး ပုိင္ရွင္ထံ
ေစ်းေပါေပါျဖင့္ ထပ္မံ ေရာင္းခ် ခဲ့ပါတယ္။

….. ဦးဖူးညိဳ၏ စကား အဆုံးသတ္ သြားခ်ိန္မွာ ဧည့္သည္လူငယ္
မ်ားလည္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျပီး ထင္ျမင္
ခ်က္ေပးဖုိ႕ ေတြးေ၀ေနၾကပါတယ္ …။


(ဆက္ရန္။)
(အပိုင္း- ၂ ကို ဆက္လက္ ေဖာ္ျပရန္ ရက္အတန္ၾကာပါအုံးမည္။)

13 comments:

khin oo may said...

အစအဆံုးတစ္ခါတည္းတင္နုိင္မွ ေရးပါ။

စူး said...

အျမန္ေရးပါ

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ဂ်ီးေတာ္ၾကီးေျပာၾကားခ်က္ကိုေထာက္ခံပါသည္

9-9 said...

အပိုင္းနွစ္မလုပ္ပါနဲ ့ဗ်ိဳ ့
တခါတည္း အျပီးေရးပါေနာ့္

ေမဓာ၀ီ said...

ဆက္ရန္ေမွ်ာ္ေနပါသည္။ အေပၚကေျပာတာေတြအားလံုး ေထာက္ခံပါသည္။ :)

ကိုခ်စ္ေဖ said...

ကိုေအာင္ ကေတာ့လုပ္ပီဗ်ာ ပထမဆံုး ေၾကာက္ရြံထိတ္လန္႔တတ္သူမ်ား မဖတ္ရဆိုလို႔ ဖတ္ကိုဖတ္မိပါတယ္ ေနာက္ဆံုး အပိုင္း ၂ ကို ဆက္ရန္ရက္အနည္းငယ္ၾကာပါဦးမည္ဆိုလို စိတ္ဆိုးသြားပါတယ္..ျမန္ျမန္ေရးပါဗ်ိဴ႔.......အျခားေမာင္နွမမ်ားေျပာၾကားတာကို ေထာက္ခံပါသည္။

ရႊန္းလဲ့ said...

ဆန္ ့တငံ့ငံ့နဲ ့ဗ်ာ....

ဒူကဘာ said...

အင္း ... ဟုတ္ၿပီဆိုၿပီ ဖတ္ေနတာ ဆက္ရန္ ဆိုေတာ႔ အမ်က္ ထြက္သြားတယ္.... ငါပု႑က တိုက္လိုက္ရ ... ဟြန္႔ မလုပ္ရဲဖူး ထင္လို႔လား၊ အင္းယားၿမိဳင္ လမ္းထိပ္က ေတးေရး ပု႑က ဆိုင္မွာ လဘက္ရည္ လိုက္တိုက္မွာ ေျပာတာပါ ...ဟဲ...ဟဲ....ဟဲ။

ZT said...

ဆန္႕ငင္ ဆန္႕ငင္နဲ႕။ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ။ :)

Anonymous said...

ဟတ္ေကာ့ၾကီးၾကိဳက္တာခ်င္းတူတယ္ကိုေအာင္။
အခန္းဆက္ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေစာင့္ဖတ္မယ္ဗ်ိဳ ့။ဆက္သာလုပ္.....၁မဲ ရလည္း နည္းလား။

ေဆာင္း said...

က်မလည္း ပို ့စ္ေတြကို အပိုင္း ခဲြတင္မိတာ ၀ဍ္လည္ျပီ ထင္ရဲ့

Anonymous said...

ထင္ေတာ့ထင္သားဗ်ိဳ႔ ကုိေအာင္ေရးတာ ေနာက္ပုိင္းဇတ္လမ္းတြဲေတြဆုိ အရွိန္ျမွင့္ၿပီး သကာလ တုန္လႈပ္ေျခာက္ခ်ားစရာေတြ အပုံႀကီး ပါလာမယ္ဆုိတာ သိေနပါတယ္။

ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ျမန္ျမန္ ဖတ္ခ်င္ပါသဗ်ိဳ႔၊

ေလးစားခင္မင္လ်က္

ကန္ေတာ္ကေလး ပု႑က ေမာင္ထြန္း ;-)

khin oo may said...

မေႀကာက္ရလုိ႕ကေတာ႕အသတ္ဘဲ။